เราเข้าร้านทำผมปีละครั้ง หมดไปครั้งละประมาณ 5000 ค่ะ แพงกว่าของแฟนคุณอีก
ไม่รู้ว่า 1800 นี่ทำอะไรไปบ้าง แต่เราคิดว่าน่าจะเป็นราคาที่สมเหตุสมผลแล้ว
คนเรายังไงก็ต้องเข้าร้านทำผม อย่างน้อยก็ต้องตัดผมแน่ๆล่ะ ถ้าเข้าทุกเดือนแล้วจ่ายราคานี้ไม่สมเหตุสมผลแน่ๆ
แต่ถ้านานทีปีหนถึงเข้าที แบบนี้ไม่น่าเอามาเป็นประเด็นทะเลาะกันเลยค่ะ
แฟนคุณอาจจะผิดที่ไม่บอกคุณก่อน แต่เชื่อแน่ว่าถ้าบอกก่อน คุณจะไม่ยอมให้ทำแน่นอน
ถ้าแม้กระทั่งเข้าร้านทำผมยังต้องขออนุญาตสามี เราสงสารแฟนคุณมากกว่าค่ะ
วิธีแก้ปัญหาของคุณคือ ควรแบ่งเงินให้แต่ละฝ่ายสำหรับเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว อาจจะแค่เดือนละไม่กี่พันก็ได้
สำหรับแต่ละฝ่ายไว้ใช้จ่ายในกรณีที่ไม่อยากขออนุญาตอีกฝ่าย เพราะถึงยังไงคนเราก็ย่อมอยากมีความอิสระในการใช้จ่ายบ้าง

อีกประเด็นคือ รายได้รวมของคุณทั้งสองคนถือว่าไม่น้อยเลย
แต่เก็บเงินเดือนละหมื่นสี่ ในขณะที่เหลือใช้แค่เดือนละหมื่นนิดๆ ใช้สองคนด้วย
เราว่าคุณสุดขั้วไปหน่อยค่ะ เราสนับสนุนเรื่องการเก็บเงินนะคะ
แต่การเก็บเงินมากเกินไปจนเบียดเบียนการใช้ชีวิต จนถึงขั้นแค่ไปทำผมมาก็ทะเลาะกันแล้ว
แบบนี้ไม่ไหวค่ะ
เราเชื่อว่าการวางแผนการใช้จ่ายเงินน่าจะเป็นความคิดของฝั่งคุณมากกว่าใช่มั้ยคะ
เท่าที่อ่านจากที่คุณเล่ามา คุณเป็นคนที่เอาแต่ความคิดตัวเองจริงๆนั่นแหละ
เอาแต่ห่วงเรื่องเงินแต่ไม่เคยคิดถึงความสุขของแฟนเลย
ถ้าเราเป็นแฟนคุณ เราจะไม่มีทางเก็บเงินร่วมกับคุณแน่นอน เพราะอิสระการใช้เงินหายไปเลย
คนเราหาเงินมาได้ก็ย่อมอยากใช้จ่ายเพื่อความสุขของตัวเองบ้าง
ไม่ใช่จะใช้อะไรก็ต้องมาขออนุญาตคนอื่น แบบนี้ไม่ไหวค่ะ

จริงๆแล้วเรื่องนี้ขาดรายละเอียดไปอีกอย่างที่คุณไม่พูดถึง (หรือจงใจจะไม่พูด) คือเรื่องรายได้ของแต่ละคน
ถ้าแฟนคุณมีรายได้แค่ 8000 ส่วนที่เหลือเป็นรายได้ของคุณทั้งหมด แบบนี้เราจะช่วยตำหนิแฟนคุณที่ใช้เงินไม่คิด
แต่ถ้าแฟนคุณมีรายได้มากกว่าคุณนี่เกมพลิกเลยนะคะ คุณจะกลายเป็นคนที่นิสัยแย่มาก
ที่หารายได้ได้น้อยกว่าแล้วยังมาจำกัดสิทธิ์การใช้เงินของคนที่หาได้มากกว่าอีก