พ่อแม่เราแยกทางกัน(เรียกงี้ได้มั้ยนะ) เราอยู่กับฝั่งแม่ ตอนแม่ท้องพ่อก็อยู่กับผู้หญิงอื่น เราเลยโตมาแบบไร้พ่อ มีแต่แม่ เราเลยไม่ค่อยเข้าใจ จนพ่อเริ่มมีบทบาทในชีวิต อยากแสดงความเป็นพ่อหลังจาก ไปทำชีวิตเด็กไร้พ่อไป2คนรวมเรา ทำเราเกือบไม่ได้เกิดเพราะคนที่ชอบพ่อมาเผาใบเกิดเรา แต่ในขณะเดียวกันตอนที่เริ่มมามีบทบาทในชีวิตพ่อก็มีเมียอยู่แล้วแต่งแล้วเมียเขาก็มีลูกติดอายุพอๆกัน กับเรา  เมียเขากับแม่เราไม่ได้อะไรกันเพราะแม่เราไม่รักพ่อและเมียคนนี้เป็นคนดีพอควร ทีนี้พ่อก็เริ่มมาช่วยจ่ายค่าในการเรียนให้กับเราแบบครึ่งนึง แล้วเราก็เคยทักคุยกับพ่อบางครั้ง เวลาเขาจะมาหา(เดือนนึงมาที) แล้วพ่อเขาก็ไปบ่นกับเมียเขา ซึ่งเมียเขากับเเม่เราคุยกัน แม่ก็มาพูดให้ฟังว่าคำพูดเรามันไม่เหมาะเวลาคุยกับ'พ่อ' แม่ก็มาบ่นบ้างด่าบ้าง(อันนี้คุยกันปกติ) และเราก็บอกแม่ไปตามปกติ ง่ายๆครอบครัวเรามองว่าเราเถียงเก่งแต่เขาก็ทำไรไม่ได้เพราะเราใช้ความจริงในการเถียง ที่อยากจะรู้จริงๆเลยคือเรามองแบบนี้เราจะผิดไหม คือพ่อเนี่ยเราไม่ผูกพันธ์ เรามองว่าเขาเป็นแค่คนที่มาแสดงความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เขาทำต่อแม่เราและเกิดเราขึ้นมาเฉยๆ ที่เขามาหาเดือนละครั้งเราอึดอัดมากเราเลยพยายามคุยแชทแบบสนิทกับเขาเหมือนเวลาคุยกับแม่เพื่อเราและเขาจะได้ไม่อึดอัดเวลาเจอกัน แต่กลายเป็นว่าเขาไม่ชอบที่เราพิมพ์แบบนี้กับเขา ถ้าตามจริงเขาเหมือนคนที่ตั้งรูปแบบลูกของเขาเลยอะ แบบเหมือนต้องพูดค่ะ ต้องเก่งด้านนี้หน่อยนะ ทั้งที่เราอยู่กับครอบครัวเรามาตลอด ครอบครัวเราเขาก็แค่หวังให้เราผ่านไม่จำเป็นต้องเก่งขอแค่มีงานทำเลี้ยงตัวเองได้ แล้วเขาเป็นใคร? คนที่ทำให้เด็ก2คนไม่มีพ่อคนที่ทำให้ผู้หญิงตีกันผู้ชายที่ไปนอนกับหญิงคนอื่นตอนเราเกิด  เรารู้สึกว่าเขาเป็นแค่คนแปลกหน้าอะ เราคิดว่าเขาเป็นพ่อเรียกพ่อได้  แต่เราไม่รู้สึกว่าเขาเป็นพ่อเลย เราคิดแบบนี้ผิดไหม พ่อไม่ใช่คำที่มีอิทธิพลกับเราโดยเฉพาะเขาเนี่ย จริงๆถ้าเป็นไปได้ แค่ส่งเงินมาก็พอไม่ต้องทำเป็นครอบครัวสุขสันต์หรอก อย่ามองว่าเรื่องราวเราสงสารเพราะมีเด็กหลายคนที่น่าสงสารกว่าเราจริงๆ ถึงในนั้นจะเป็นน้องต่างแม่ของเรา เรารู้สึกว่าคนที่เรียกว่าพ่อคนนี้จริงๆเป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับเรา เราคิดแบบนี้เราผิดไหม
[อย่าพึ่งด่าพ่อเพราะตอนนี้พ่อเราก็ยังดีที่มารับผิดชอบการกระทำของตัวเอง]