เราคบกับแฟนมา 2 ปี ช่วง 2-3 เดือนนี้เราเคลียร์กันอยู่เรื่องๆนึง เราคิดว่าเราจะโอเคหรือรับได้ แต่พอทุกๆครั้งที่เจอเรากลับรู้สึกแย่เวลาเห็นแบบนั้น แต่เราเลือกที่จะไม่พูดเก็บไว้คนเดียว เราจะแอบร้องไห้เวลาเขาหลับหรือเวลาเราอยู่คนเดียว เราหวังว่าสักวันเราจะยอมรับได้แต่หนักเข้าเรายิ่งเสียใจทุกๆวัน นอนคิดทุกๆครั้งเลย ทุกครั้งที่จะบอกเลิกแค่เราเรียกเขาใจเราก็สั่นแล้ว แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย เราไม่พร้อมที่จะบอกเลิกเลย แต่ก็ไม่อยากให้มันนานไปกว่านี้ไม่อยากสร้างความทรงจำไปมากกว่านี้แล้ว เรารักเขานะคะแต่รักแล้วต้องเสียใจไปทุกๆวันแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เราก็รู้สึกไม่ไหว
**เรากับแฟนอยู่ด้วยกันนะคะหอเดียวกันมา 2 ปีแล้ว** เราไม่รู้เรากลัวการจากลาจะไม่เห็นเขาในชีวิตประจำวันเราแล้วหรือเรากลัวความคิดถึงหลังจากลากันแน่