ตัวผมเองก็ไม่รู้นะว่าจริงๆแล้วผมรู้สึกยังไง เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังครับ
คือต้องบอกไว้ก่อนครับว่าผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วปัจจุบันนี้ก็ยังคบกันอยู่กับเพื่อนผมก็เหมือนกัน ผมกับมันนั้นสนิทกันมากเพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เวลาไปไหนมาไหนจะไปด้วยกันประจำเรียกว่าตัวติดกันเลยแหละ55555 แต่ช่วงหลังๆมานี่มันมีแฟนก็เลยค่อยๆห่างกันไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน มีปัจจัยหลายอย่างที่ไม่ได้เจอหน้ากันเพราะ ตัวผมเองก็เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เพื่อนผมก็เหมือนกันมันก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แต่พอมีเวลาว่างๆก็จะมาเล่นด้วยกันประจำ จากเมื่อก่อนมันจะมาคนเดียว แต่ทุกวันนี้มันจะเอาแฟนมาด้วยเกือบทุกครั้งที่มาหาผม ก็แอบอิจฉานิดหน่อยแหละเวลาไปไหนมาไหนก็มรแต่แฟนไปด้วย ผมกับแฟนก็อยู่คนละจังหวัดคุยกันแค่ในโทรศัพท์เลยไม่มีโมเม้นท์แบบนี้ ผมกับแฟนมันก็พอสนิทกันบ้างแต่ไม่ถึงกับสนิทมากเท่าไหร่ ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าจะอะไรกับแฟนมันหรอก แต่พอได้รู้จักกันนานๆมาผมก็รู้สึกแปลกไป ต้องเล่าตอนล่าสุดเมื่อ4วันก่อน ผมกับมันละก็แฟนมันชวนกันไปเดินตลาดไปหาของกินกัน ก็นั่งๆกินกันอยู่แล้วเพื่อนผมมันก็พูดขึ้นมาว่า "พรุ่งนี้ต้องไปถ่ายงาน" ผมก็เลยพูดขึ้นมาว่า "งั้นกูไปด้วย อยู่บ้านมันเบื่อๆ ไม่มีไรทำ" แล้วแฟนมันก็เลยชวนผมไปด้วยคน ผมก็เลยตอบตกลง พอถึงวันที่ไปถ่ายงานก็พากันไปจนถึงที่ถ่ายงาน แต่เพราะตอนนั้นผมกับแฟนมันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานนี้ เพราะเพื่อนผมมันมาถ่ายงานกับกลุ่มเพื่อนที่วิทลัยมันอีกที ผมกับแฟนมันก็เลยต้องอยู่ด้วยกัน2คนไปก่อน เพื่อนผมมันก็เอาแต่โฟกัสกับการถ่ายงานอยู่เลยไม่ค่อยมีเวลามาให้แฟนมันเท่าไหร่ เวลาผมเดินไปไหนก็จะมีแฟนมันเดินมาด้วยตลอด พอกลับจากที่ถ่ายงานผมก็กลับบ้านมานอนจนตกดึก เพื่อนผมมันดันทะเลาะกะแฟนละมันทิ้งแฟนมันไว้กลางทางคนเดียว แฟนมันก็โทรมาหาผมให้ผมไปหาเพราะนางเดินอยู่คนเดียวทั้งคุยโทรศัพท์กับผมไปร้องไห้ไป ประจบกับตอนนั้นเพื่อนผมมันจะมาหาที่บ้านพอดี ผมเห็นแบบนั้นก็รู้สึกไม่ดีก็เลยรีบขับรถออกไปรับแฟนเพื่อน พอไปถึงผมก็เห็นนางนั่งอยู่ริมบึงผมเลยขับรถเข้าไปหา แล้วก็เรียกให้มาขึ้นรถผมเลยบอกว่าเดี๋ยวจะไปส่งที่หอ แต่นางก็ไม่ยอมนางบอกว่า "จะไปหาแฟนจะไปเคลียร์กัน" ผมก็เลยบอกว่า "ไม่ได้เพราะตอนนี้เพื่อนมันอยู่บ้าน ถ้าเกิดไปเคลียร์กันที่บ้านตอนนี้กลัวว่าจะทะเลาะกันอีกเดี๋ยวข้างบ้านเขาได้ยิน" ผมก็พูดย้ำว่า "เดี๋ยวกลับไปส่งที่หอ" นางก็ไม่ยอมแล้วนางก็ลงจากรถไปนั่งที่เดิม ผมก็เลยบอกว่า "งั้นก็เคลียร์กันอยู่นี่แหละเคลียร์ให้มันจบๆไป" หลังจากนั้นผมก็โทรหาเพื่อนเพื่อที่จะให้มันกะแฟนมันมาเคลียร์ปัญหาใจกัน ระหว่างนั่งรอแฟนเพื่อนนางก็เล่าเรื่องที่ทะเลาะกะแฟนนางให้ผมฟัง นางทั้งพูดไปร้องไห้ไป ในใจผมทั้งสงสาร ทั้งเป็นห่วง อยากจะเอามือไปลูบหัว แล้วก็ปลอบเบาๆ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะนั่นเป็นแฟนเพื่อน ก็ได้แต่นั่งฟังแล้วก็ให้คำปรึกษาไป พอคุยกันได้ซักพักเพื่อนผมมันก็มาพอดี พอมาถึงตอนนั้นบอกเลยว่าผมโกรธมันมากผมด่ามัน ทำไมถึงทิ้งแฟนไว้คนเดียวแล้วก็ด่ามันไปหลายเรื่องเลย หลังจากนั้นผมเลยให้ทั้ง2ฝ่ายนั่งเคลียร์กัน จนปัญหาทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเพื่อนกับแฟนมันก็ดีกัน หลังจากนั้นก็พากันไปกินข้าวต่อ พอกินข้าวเสร็จผมก็กลับมาบ้าน ผมก็เอาแต่นั่งคิดถึงปัญหาเรื่องของวันนี้ คิดไปต่างๆนาๆ แต่พอคิดทีไรมันก็จะมีแต่ใบหน้าแฟนเพื่อนขึ้นมาในหัว คิดเป็นห่วงว่าถ้าเราไม่ไปรับในวันนั้นเขาจะเป็นยังไง ในตอนที่เขาร้องไห้เราก็โคตรอยากจะปลอบ
ในใจก็รู้สึกดีที่ว่าอย่างน้อยเราก็อยู่เป็นเพื่อนเขา ช่วยแก้ปัญหาให้เขาเวลามีปัญหา ผมต้องทำตัวยังไงครับ ผมกลัวว่าซักวันนึงผมอาจจะรู้สึกดีกับแฟนเพื่อนแล้วผมกลัวว่าผมจะเสียเพื่อนผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ (นี่เป็นแต่ตัวอย่างเรื่องที่ผมย่อมาเล่าให้ฟังครับ)
แอบชอบแฟนเพื่อนทำไงดีครับ?
คือต้องบอกไว้ก่อนครับว่าผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วปัจจุบันนี้ก็ยังคบกันอยู่กับเพื่อนผมก็เหมือนกัน ผมกับมันนั้นสนิทกันมากเพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เวลาไปไหนมาไหนจะไปด้วยกันประจำเรียกว่าตัวติดกันเลยแหละ55555 แต่ช่วงหลังๆมานี่มันมีแฟนก็เลยค่อยๆห่างกันไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน มีปัจจัยหลายอย่างที่ไม่ได้เจอหน้ากันเพราะ ตัวผมเองก็เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เพื่อนผมก็เหมือนกันมันก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แต่พอมีเวลาว่างๆก็จะมาเล่นด้วยกันประจำ จากเมื่อก่อนมันจะมาคนเดียว แต่ทุกวันนี้มันจะเอาแฟนมาด้วยเกือบทุกครั้งที่มาหาผม ก็แอบอิจฉานิดหน่อยแหละเวลาไปไหนมาไหนก็มรแต่แฟนไปด้วย ผมกับแฟนก็อยู่คนละจังหวัดคุยกันแค่ในโทรศัพท์เลยไม่มีโมเม้นท์แบบนี้ ผมกับแฟนมันก็พอสนิทกันบ้างแต่ไม่ถึงกับสนิทมากเท่าไหร่ ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าจะอะไรกับแฟนมันหรอก แต่พอได้รู้จักกันนานๆมาผมก็รู้สึกแปลกไป ต้องเล่าตอนล่าสุดเมื่อ4วันก่อน ผมกับมันละก็แฟนมันชวนกันไปเดินตลาดไปหาของกินกัน ก็นั่งๆกินกันอยู่แล้วเพื่อนผมมันก็พูดขึ้นมาว่า "พรุ่งนี้ต้องไปถ่ายงาน" ผมก็เลยพูดขึ้นมาว่า "งั้นกูไปด้วย อยู่บ้านมันเบื่อๆ ไม่มีไรทำ" แล้วแฟนมันก็เลยชวนผมไปด้วยคน ผมก็เลยตอบตกลง พอถึงวันที่ไปถ่ายงานก็พากันไปจนถึงที่ถ่ายงาน แต่เพราะตอนนั้นผมกับแฟนมันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานนี้ เพราะเพื่อนผมมันมาถ่ายงานกับกลุ่มเพื่อนที่วิทลัยมันอีกที ผมกับแฟนมันก็เลยต้องอยู่ด้วยกัน2คนไปก่อน เพื่อนผมมันก็เอาแต่โฟกัสกับการถ่ายงานอยู่เลยไม่ค่อยมีเวลามาให้แฟนมันเท่าไหร่ เวลาผมเดินไปไหนก็จะมีแฟนมันเดินมาด้วยตลอด พอกลับจากที่ถ่ายงานผมก็กลับบ้านมานอนจนตกดึก เพื่อนผมมันดันทะเลาะกะแฟนละมันทิ้งแฟนมันไว้กลางทางคนเดียว แฟนมันก็โทรมาหาผมให้ผมไปหาเพราะนางเดินอยู่คนเดียวทั้งคุยโทรศัพท์กับผมไปร้องไห้ไป ประจบกับตอนนั้นเพื่อนผมมันจะมาหาที่บ้านพอดี ผมเห็นแบบนั้นก็รู้สึกไม่ดีก็เลยรีบขับรถออกไปรับแฟนเพื่อน พอไปถึงผมก็เห็นนางนั่งอยู่ริมบึงผมเลยขับรถเข้าไปหา แล้วก็เรียกให้มาขึ้นรถผมเลยบอกว่าเดี๋ยวจะไปส่งที่หอ แต่นางก็ไม่ยอมนางบอกว่า "จะไปหาแฟนจะไปเคลียร์กัน" ผมก็เลยบอกว่า "ไม่ได้เพราะตอนนี้เพื่อนมันอยู่บ้าน ถ้าเกิดไปเคลียร์กันที่บ้านตอนนี้กลัวว่าจะทะเลาะกันอีกเดี๋ยวข้างบ้านเขาได้ยิน" ผมก็พูดย้ำว่า "เดี๋ยวกลับไปส่งที่หอ" นางก็ไม่ยอมแล้วนางก็ลงจากรถไปนั่งที่เดิม ผมก็เลยบอกว่า "งั้นก็เคลียร์กันอยู่นี่แหละเคลียร์ให้มันจบๆไป" หลังจากนั้นผมก็โทรหาเพื่อนเพื่อที่จะให้มันกะแฟนมันมาเคลียร์ปัญหาใจกัน ระหว่างนั่งรอแฟนเพื่อนนางก็เล่าเรื่องที่ทะเลาะกะแฟนนางให้ผมฟัง นางทั้งพูดไปร้องไห้ไป ในใจผมทั้งสงสาร ทั้งเป็นห่วง อยากจะเอามือไปลูบหัว แล้วก็ปลอบเบาๆ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะนั่นเป็นแฟนเพื่อน ก็ได้แต่นั่งฟังแล้วก็ให้คำปรึกษาไป พอคุยกันได้ซักพักเพื่อนผมมันก็มาพอดี พอมาถึงตอนนั้นบอกเลยว่าผมโกรธมันมากผมด่ามัน ทำไมถึงทิ้งแฟนไว้คนเดียวแล้วก็ด่ามันไปหลายเรื่องเลย หลังจากนั้นผมเลยให้ทั้ง2ฝ่ายนั่งเคลียร์กัน จนปัญหาทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเพื่อนกับแฟนมันก็ดีกัน หลังจากนั้นก็พากันไปกินข้าวต่อ พอกินข้าวเสร็จผมก็กลับมาบ้าน ผมก็เอาแต่นั่งคิดถึงปัญหาเรื่องของวันนี้ คิดไปต่างๆนาๆ แต่พอคิดทีไรมันก็จะมีแต่ใบหน้าแฟนเพื่อนขึ้นมาในหัว คิดเป็นห่วงว่าถ้าเราไม่ไปรับในวันนั้นเขาจะเป็นยังไง ในตอนที่เขาร้องไห้เราก็โคตรอยากจะปลอบ