คือเราไม่ไหวกับแม่แล้วค่ะแม่เราชอบโมโหกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเรื่องเล็กๆน้อยๆก็โมโหใหญ่โตคอยบงการคอยควบคุมเราทุกอย่างเรื่องเรียนก็บงการเราอยากให้เราได้เกรด4ทั้งที่แม่เราก็เรียนโรงเรียนดีๆได้ที่1ทุกครั้งแต่สุดท้ายก็ทำงานเป็นลูกจ้างมาสิบปีจนตอนนี้50แล้วยังไม่เคยได้เลื่อนตำแหน่งแม่เราจำกัดการเลือกของเรามากค่ะไม่ว่าจะทำอะไรแม่จะควบคุมตลอดบอกพ่อพ่อก็ไม่ช่วยอยู่ดี เราอธิบายให้แม่ฟังแม่ก็บอกเราเถียงพอเราไม่พูดก็ว่าเราผิดแม่บอกว่าเราต้องทำตามที่แม่บอก คนเป็นลูกไม่จำเป็นต้องทำตามเสมอไปเพราะชีวิตเราเราควรที่จะได้เลือกเองหน้าที่เราเราควรเลือกเองเราไม่อยากเรียนเลยเรามีอาชีพที่อยากทำเราอยากมุ่งมั่นกับมันแต่แม่ก็ให้เราไปเรียนให้เราไปเครียดกับสิ่งที่สุดท้ายยัฃไงก็ไม่จำเป็นกับเราอยู่ดีเราอัดอั้นมามากแล้วเราเหนื่อยมากเราอยากออกไปจากบ้านนี้แต่เราก็ยังทำอะไรมากไม่ได้เราโดนทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดของแม่มาตลอดมีอะไรพอจะช่วยได้บ้างมั้ยเราอดทนไม่ไหวจริงๆแม้แต่เพื่อนแม่ก็ไม่ให้เราคุย เราเกลียดแม่