แต่งงานมา20ปีค่ะ มีลูกด้วยกัน2คน เป็นมีกิจการส่วนตัวทำร่วมกับสามี รายได้พออยู่ได้ค่ะ  สามีทำงานออฟฟิศด้วยค่ะ ที่ผ่านมาดูแลสามีกับลูก แต่อาจจะโฟกัสที่ลูกเยอะ จนไม่ได้ใส่ใจสามีเท่าที่ควร จนปีที่แล้วสามีมาพูดว่า เราไม่เคยได้กอดกัน หอมแก้มกัน จับมือกัน (สามีจะมากอดตอนที่อยาก...ด้วยแค่นั้นคะ ซึ่งก็น้อยครั้งมาก) ตั้งแต่นั้นมาเราปรับตัวให้ดีขึ้น กอดเค้า จับมือเค้า ใช้ภาษากายกับเค้าให้มากขึ้น เราพูดคุยและฟังกันมากขึ้น ซึ่งเป็นเฉพาะเรื่องงานกับเรื่องลูกเท่านั้น เวลาเค้าทำอะไรที่เรารู้สุกส่าเราไม่โอเค เราจะพูดจะถามเค้าทันที อย่างมากสุดก็รอให้เค้าอานมณ์ดีขึ้นในวันถัดไปแล้วจะบอกเค้าว่าเราไม่ชอบไม่โอเคนะ เค้าจะไม่เคยฟังเราเลย จะหงุดหงิดรำคาญใส่ ด่าเราว่างี่เง่าไร้สาระปัญญาอ่อน เคเาไม่ชอบมานั่งคุยเรื่องพวกนี้ มันไร้สาระ แล้วก้อหันหลังหนีเราไปเลย ถ้าเป็นเรา เราจะกอดเค้าจับมือเค้า จะถามว่ามีปัญหาอะไร พูดปลอบใจ ถ้าผิดเราจะพูดขอโทษ เราจะไม่หงุดหงิดหันหลังหนีไปแบบที่เค้าทำ เค้าบอกว่าอยู่เป็นเพื่อนกันได้มั้ย ไม่ต้องให้เราปรับปรุงตัวอะไร ซึ่งที่ผ่านมาเค้าไม่เคยเข้ามากอด มาจับมือ แตะต้องตัวเราเลย เหมือนต่างคนต่างอยู่ทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่ต้องมาแคร์มาสนใจกัน เราก้องงว่าแล้วเค้าจะมาพูดกับเราทำไมว่าเราไม่เคยกอด จับมือกันเลย เราก้อคิเว่าเค้าต้องการเราเลยพยายามใส่ใจเค้ามากขึเน แต่เหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ทุกวันนี้เวลาที่เค้าทำอะไรแล้วเรารู้าึกไม่โอเค  เราห้ามพูดห้ามถาม อยากปรับความเข้าใจ แต่ทำไม่ได้เลย ต้องเก็บไว้ในใจคนเดียว  มันสายไปแล้วใช่มั้ยคะ