.
.
.
.
.

กลับไปที่ปี 1987 เมียของพี่สายสืบที่เป็นลูกสาวของอิมอินกวาน ผอ.ศูนย์สวัสดิการหนึ่งครอบครัวเมืองซาจู หลังจากสามีประสบอุบัติเหตุรถยนต์ทำให้ความทรงจำเสียหายไปบางส่วน เธอชวนสามีให้กลับมาอยู่ที่บ้านเกิด สองผัวเมียและลูกในท้องอพยพกลับมาซาจู 

วันหนึ่ง ก่อนเกิดเหตุการณ์ปล่อยก๊าซพิษ เธอเล่าให้สามีฟังว่าตอนที่พ่อยังเป็นผอ.ศูนย์สวัสดิการฯ เธอสนิทกับพี่-น้องคู่หนึ่ง และเมื่อไม่นานมานี้เธอก้ได้เจอกับเขาอีกครั้ง แต่ก่อนที่เธอจะเล่าอะไรต่อ เธอถามย้ำสามีอีกครั้งว่า เขาจำเหตุการณ์ก่อนหน้าที่จะประสบอุบัติเหตุไม่ได้จริงๆ หรือ 



คนดูยังไม่ทันได้รู้คำตอบของพี่สายสืบ ภาพตัดมาในปัจจุบัน

พี่สายสืบฝันถึงสิ่งที่คยองโฮตอกย้ำ . . . ผมคือผู้ชายคนสุดท้ายของภรรยาคุณ . . . เขาสะดุ้งตื่น ลุกจากเตียงออกมาแล้วเดินไปที่หน้าต่างห้องแหวกผ้าม่านดูด้านนอกที่ฟ้ายังไม่สว่าง ภาพในสายตาคือเงามัวๆ ทะมึนๆ ของคนหลายคนในชุดคลุมแบบมีฮู้ดสีดำยืนนิ่งๆ อยู่หน้าประตูบ้าน . . . ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่สลัดหัวอีกที ผู้คนเหล่านั้นก็หายไปแล้ว 



.
.
.
.
.

ต่อในคอมเมนต์ค่ะ