สวัสดีค่ะ 
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ

เราเป็นคนมีเพื่อนเยอะค่ะ แต่ตอนนี้อายุ 28 แล้วเหลือเพื่อนไม่กี่คนในชีวิต อยากเล่าสิ่งที่ประสบพบเจอ
เมื่อสมัยเรียน ปี 4 เราถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า เราต่อสู้ด้วยการช็อตไฟฟ้าและกินยาต่อเนื่อง
ผ่านมา 5 ปีแล้ว หลังจากช็อตไฟฟ้าสมองความทรงจำเราหายไปบางส่วน (ไม่มาก) 
รวมถึงเพื่อนด้วยค่ะ  เพื่อนสนิทเริ่มไม่สนิท เพื่อนรักก็ห่างหายกันไปเพราะเรากลับมาทำงานที่ ตจว
จนกระทั่งตอนนี้ เรามีแต่เพื่อนผู้ชาย 2 คนที่สามารถคุยกันได้ เพื่อนสนิทผู้หญิงแทบไม่มีเลย
บางครั้งก็น้อยใจนะคะ  โทษอาการป่วยของตัวเองว่าเพราะเราเป็นซึมเศร้าใช่ไหม เพื่อนถึงได้หายไป

วันนี้วันเกิดเราค่ะ  เราแอบหวังลึกๆว่าจะมีเพื่อนสนิทผู้หญิงเข้ามาอวยพร แต่ไม่มีเลย 
ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยของขวัญวันเกิดเราคือ เราหายจากซึมเศร้าแล้ว 
อยากรู้ว่าเพื่อนๆแต่ละคนมีวิธีคิด (บวก) แบบไหนบ้างหรอคะ 
ที่ทำให้เรายอมรับความจริงและอยู่กับปัจจุบันในเรื่องเพื่อนได้