สวัสดีค่ะ เนื่องเรื่องต่อไปนี้อาจจะยาวหน่อยนะคะ
เหตุการณ์มันพึ่งผ่านมา5555555
คือเราอะเคยคุยกับคนๆหนึ่งมาเป็นเวลาปีกว่าแล้ว
เขาเป็นพี่เรา2ปี ตอนนี้เรา21 พี่เขา23 เราอะชอบพี่เขา
และทักไปจีบพี่เขาก่อน คุยกันได้3เดือน พี่เขาบอกว่า เราต้องเจอคนอีกเยอะ
อย่ามาเสียเวลากับพี่เขาเลย หลังจากนั้นเราก็หยุดตาม ผ่านมา2เดือนก็คุยกันสารทุกข์สุขดิบธรรมดา
จนคุยกันมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน เวลาผ่านมา8-9เดือนกว่า
เราก็รู้สึกชอบพี่เขาอีกครั้ง เเต่ก็คุยกันปกติทั่วไปไม่ให้พี่เขารู้
 
จนวันเกิดเราพี่เขาทักมา โอนเงินให้เป็นของขวัญวันเกิดด้วย แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกับพี่เขามาเรื่อยๆ
และเดือนถัดยากวันเกิดเรา ก็วันเกิดพี่เขา เราทำเค้กก้อนเเรกในรอบ 21ให้พี่เขย พี่เขาก็บอก
เป็นเค้กก้อนเเรกของพี่เขาเหมือนกัน
หลังจากนั้นมาก็คุยมาเรื่อยๆเเต่ไม่มีสถานะ พอถึงปี เราเลยถามพี่เขา ทำไมไม่เปิดใจให้เราบ้าง พี่เขาบอกว่า
ถ้าไม่เปิดใจพี่เขาไม่คุยด้วย เมื่อเวลาผ่านไปเรายิ่งรู้สึกมาขึ้น
เเสดงออกมากขึ้นเเต่พี่เเกก็เหมือนเดิม แต่เขาก็เป็นห่วงเรา มีไปกินข้าว บ้าง ไปดูหนังบ้านเเกบ้าง
จนวันหนึ่งอะเราเลยถามว่าเราพอจะมีสิทธิ์ไหม พี่เเกก็ตอบใกล้แล้ว อย่าพี่งท้อนะรอก่อน
มันก็ทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น
 
จนวันหนึ่งพี่เเกชวนเราไปนอนบ้านเเก เราก็ไป ก็คนมันชอบให้ทำไง ไปสิวะ ก็พากันดูหนังตั้งเเต่3ทุ่ม ถึง5ทุ่ม
แล้วก็พากันนอน ตอนเเรกก็เเค่กอดกันธรรมดา มันอุ่นมาก
สักเที่ยงคืนเรารู้สึกตัว และรู้สึกว่ามือพี่เเกไม่อยู่นิ่ง เลย 
สุดท้ายก็จบที่ มีอะไรกัน และมันเป็นครั้งเเรกของเราด้วย
พอเช้าวันต่อมาพี่เเกก็เปลี่ยนไปหาไปสักพักแล้วมาบอกเราว่า ช่วงนี้พี่เเกเป็นไรไม่รู้
อยากอยู่คนเดียวคล้ายจะเป็นโรคซึมเศร้า ไอ้เราก็เครียดและคิดมากด้วยรู้เลยว่าต้องโดนเท
พอตกเย็นเลิกงาน เลยไปนั่งชิงกับเพื่อนแล้วเมา แล้วก็พิมข้อความไปถามเยอะเเยะเลย
ถามหาความชัดเจน แหละ
พอวันตอบมา
คำตอบคือ ขอโทษนะ พี่ว่าพี่ยังไม่อยากมีใคร ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้ อย่ามาเสียเวลากับคนอย่างพี่ มันไม่คุ้ม
คือเราอ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลย แล้วเรื่องเมื่อคืนละ แล้วเราทำไรผิด
ไม่ชอบเราตรงไหนทำไมไม่พูด แล้วทนคุยกับเรามาทำไมตั้งปีกว่า
เราเหมือนคนจิตตกไปเลยและเหมือนเป็นปมอะ คือเราเครียดมาก
ทั้งเรื่องคืนนั้นเเละเหตุการณ์ เราทำใจไม่ได้บอกเลย ไม่กินอะไรมา3วันเหมือนรตอมใจ คือนึกถึงทีไหล
น้ำตานี่ไหลตลอด มันทั้งขำและเจ็บอะ คือได้แล้วทิ้งแบบนี้ใช่ไหม
เขาบอกเราว่ายังคุยกันได้เหมือนเดิม มีอะไรก็ปรึกษาได้ตลอด
พี่ยังเป็นพี่ หนูยังเป็นหนู แล้วผ่านมา3วันพี่เขาก็ไม่ตอบเเชทเราเลย ดูสตอรี่ อ่านไม่ตอบบ่าง
เราก็ดื้อที่ทักไป มันทำใจไม่ได้อะ ณ ตอนนี้ เราก็ยังจมปลักที่เดิม
เราพยายามทำตัวให้ยุ่งไม่เครียด เเต่สุดท้าย เราก็ทำไรไม่ได้
เข้าห้องนอนทีไรก็ร้องตลอด ตอนนี้ยังเเอบหวังว่าพี่เขาจะเห็นในความรู้สึกที่เรามีบ้าง
เเต่อย่างว่าเป็นได้เเค่คนดีไม่ใช่คนที่เขารักก็ต้องเจ็บ และ
คนที่รู้สึกมากไปและคิดไปเองก็ต้องเจ็บเหมือนกัน
ตอนนี้เราก็กลัวเป็นโรคซึมเซร้าด้วย เพราะคิดมากและเครียดจริงๆ