คือจะเล่ายังไงดี คือเราเป็นลูกคนเล็กแล้วก็เป็นผู้หญิงคนเดียวเรามีพี่คนโตกับคนกลางแล้วคือแบบทุกคนจะตามใจพี่คนโตเเล้วก็คนกลางมากๆตัวเราเองแทบจะไม่สนใจเลยด้วยมั้ง (เเต่ไม่ใช่ว่าเราเกลียดพี่ทั้ง2นะ) เเล้วเเบบเวลาพี่คนกลางกับพี่คนโตอยากได้อะไรแม่ก็จะพาไปซื้อทันที แล้วเวลาเราขอ แม่จะชอบบอกว่าไม่มีตังค์แต่พอเวลามีตังค์แม่ก็ทำเป็นลืมในสิ่งที่เราขอ (พ่อกับแม่แยกทางกันแล้วเลยไม่ค่อยพูดถึงพ่อ) เเล้วคือ ทรศ เราพังพังมานานเเล้ว3-4 เดือนได้เเล้วมั้ง เราก็เล่นแท็บเล็ดแล้วด้วยความที่มันเป็นแท็บเล็ตอะเครื่องก็ใหญ๋พกพาก็ยาก(เเต่เรายังมีโน๊ตบุคของพี่คนโตอยู่ เพราะพี่คนโตไปทหารเราเลยได้เอามาใช้ชั่วคราว) เล้วเมื่อต้นเดือนสิงหาเราขอแม่ซื้อ ทรศ ให้เป็นของขวัญวันเกิดเพราะเดือนสิงหาเดือนเกิดเรา เเม่"บอกตอนนี้ก็มีใช้อยู่นิจะเอาใหม่ทำไม" เราก็เลยอธิบายว่าแท็บเล็ตมันเป็นยังไงๆ แกก็กลับเงียบละไม่พูดอะไร เราเลยเดิมออกมา เเล้วพอใกล้จะถึงงานวันเกิดเเล้ว เราเลยลองขอเเม่อีกที แม่ก็พูดแบบเดิม เราเลยเลิกพูดเรื่องนี้เพราะมันจะทำให้เราคิดมาก เราเลยรอ จนประมาณกลางเดือนกันยายน พี่คนกลางกลับมาจากที่ทำงานบอกแม่ว่า  ทรศ พัง แม่ตอบไปว่า พรุ่งนี้เดี๋ยวแม่พาไปซื้อใหม่ แล้วเราคือแบบอ้าวที่เราทำไมไม่ซื้อให้พี่ทำงานมีเงินเดือนพี่ก็สามารถเอาเงินเดือนที่พี่เขาได้มาไปซื้อได้นิ แต่เราก็ทำได้เเค่สงสัยเราพูดอะไรไม่ได้อยู่เเล้วพูดไปก็โดนด่าเราเลยเรื่องที่จะเงียบจนถึงทุกวันนี้
 
 
แล้วถ้าเป็นทุกคนที่ยืนอยู่จุดจุดนี้ทุกคนจะรู้สึกยังไงบ้าง