สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
อ่านแล้วรู้สึกว่าจขกท.อยากกลับบ้านตจว.ตามแพลน แต่ไม่ได้อะไรกับพ่อแม่เลย ไม่ได้คิดถึงต้องการจะเจอ อยู่คนเดวที่บ้านได้ แต่พ่อแม่จขกท.คงอยากเจอทั้งจขกท.และลูกสาวคนเลก คงคิดถึงลูกทั้งคู่ จริงๆแล้วตามความคิดเราถึงจะผิดแผนไปหน่อยแต่การที่ต้องทำงานอยู่กทม.และได้ลากลับบ้าน สิ่งสำคัญกว่าได้พักอยู่บ้าน น่าจะเปนการได้อยู่กับครอบครัว ไปกับพ่อแม่ช่วยน้องดูหอ น่าอยู่มั้ย ปลอดภัยรึเปล่า เราเป็นพี่ก็สบายใจ พ่อแม่ก้สบายใจ ขับรถกลับกับพ่อแม่ได้พูดคุยแวะกินข้าวก็อบอุ่นดี
เจ้าหญิงส้ม ถูกใจ, ผู้หญิงตัวกลม-กลม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4831932 ถูกใจ, D-buarai ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2015369 ถูกใจ, โบยบินเหนือท้องทะเล ถูกใจ, wanna travel every day ถูกใจ, บีทาเก้นปีโป้หวานน้อย ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1948184 ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 21
อ่านแล้วขอบอกว่าขัดใจคุณมากค่ะ
เราเองคงไม่เกิดปัญหาแบบนี้
เพราะเราคงเป็นคนพาน้องไปดูทาง ดูหอเองไปแล้ว
ที่พูดแบบนี้ ไม่ได้แปลว่าเราเป็นพี่สาวที่ดี
รักน้องมากมายนะคะ เรากับน้องห่างกันปีเดียว
มันไม่เคยเคารพเราเลยค่ะ ทะเลาะกันประจำ
โตๆ กันแล้ว ยังทะเลาะกันไม่เลิก
แต่เราคิดว่า เราต้องช่วยเหลือน้องเราค่ะ
ถ้าเราทำไม่ได้จริงๆ ติดงานจริงๆ พ่อเราก็คงจะมาเอง
แต่ถ้าพ่อมีปัญหาขับรถไม่ได้แบบนี้
เราก็จะจัดการจนว่าง พาน้องมันไปให้ได้ค่ะ
และถ้าสุดท้ายพ่อดื้อจะมาให้ได้
และขอให้เราทิ้งตั๋วเครื่องบินกลับ
แล้วนั่งรถไปกับพ่อ เราก็คงทิ้งเลยค่ะ
ได้ยั่งรถกลับด้วยกัน ช่วยพ่อดูทาง
เราสนุกกว่าค่ะ เบื่อก็แวะจอดได้
และอีกอย่าง ถ้าเราจะกลับบ้าน
แล้วบ้ายไม่มีคนอยู่ เราก็ไม่รู้จะกลับไปทำไมค่ะ
เราไปหาพ่อกับแม่ ถ้าพ่อกับแม่จะขับรถมาหาเรา
เราก็ไม่ต้องกลับบ้านค่ะ
บ้านเราคงต่างกัน
แต่พ่อแม่คุณเหมือนพ่อแม่เราค่ะ
พอตามใจท่านได้ ก็ตามใจเถอะค่ะ
เรื่องนี้ไม่ได้ใหญ่มากอะไรเลยค่ะ
แต่สุดท้าย ถ้าคุณจะยืนยัน
ว่าไม่ทำ ไม่เปลี่ยนแพลนของคุณ
พ่อกับแม่คุณก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ
เพราะเค้ารักพวกคุณมาก
ไม่ต้องห่วงเรื่องกตัญญูอะไรหรอกค่ะ
มันไม่เกี่ยวกันนะคะ
แต่เราสบายใจที่จะทำ
ไม่ได้ทำให้พ่อแม่เดือดร้อน ก็พอแล้วค่ะ
ปล.การที่เรายอมไปส่งน้อง
เราทำเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่ห่วงค่ะ
ลดภาระเค้าด้วย ส่งน้องมันจะต้องการมั๊ย
หรือมันจะช่วยตัวเองได้มั๊ย
เรามองว่า แค่เราไปหามัน
ก็ถือว่าแวะไปเยี่ยมเยียนพี่น้องปกติค่ะ
ไม่ได้คิดว่าเป็นภาระอะไร
เราเองคงไม่เกิดปัญหาแบบนี้
เพราะเราคงเป็นคนพาน้องไปดูทาง ดูหอเองไปแล้ว
ที่พูดแบบนี้ ไม่ได้แปลว่าเราเป็นพี่สาวที่ดี
รักน้องมากมายนะคะ เรากับน้องห่างกันปีเดียว
มันไม่เคยเคารพเราเลยค่ะ ทะเลาะกันประจำ
โตๆ กันแล้ว ยังทะเลาะกันไม่เลิก
แต่เราคิดว่า เราต้องช่วยเหลือน้องเราค่ะ
ถ้าเราทำไม่ได้จริงๆ ติดงานจริงๆ พ่อเราก็คงจะมาเอง
แต่ถ้าพ่อมีปัญหาขับรถไม่ได้แบบนี้
เราก็จะจัดการจนว่าง พาน้องมันไปให้ได้ค่ะ
และถ้าสุดท้ายพ่อดื้อจะมาให้ได้
และขอให้เราทิ้งตั๋วเครื่องบินกลับ
แล้วนั่งรถไปกับพ่อ เราก็คงทิ้งเลยค่ะ
ได้ยั่งรถกลับด้วยกัน ช่วยพ่อดูทาง
เราสนุกกว่าค่ะ เบื่อก็แวะจอดได้
และอีกอย่าง ถ้าเราจะกลับบ้าน
แล้วบ้ายไม่มีคนอยู่ เราก็ไม่รู้จะกลับไปทำไมค่ะ
เราไปหาพ่อกับแม่ ถ้าพ่อกับแม่จะขับรถมาหาเรา
เราก็ไม่ต้องกลับบ้านค่ะ
บ้านเราคงต่างกัน
แต่พ่อแม่คุณเหมือนพ่อแม่เราค่ะ
พอตามใจท่านได้ ก็ตามใจเถอะค่ะ
เรื่องนี้ไม่ได้ใหญ่มากอะไรเลยค่ะ
แต่สุดท้าย ถ้าคุณจะยืนยัน
ว่าไม่ทำ ไม่เปลี่ยนแพลนของคุณ
พ่อกับแม่คุณก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ
เพราะเค้ารักพวกคุณมาก
ไม่ต้องห่วงเรื่องกตัญญูอะไรหรอกค่ะ
มันไม่เกี่ยวกันนะคะ
แต่เราสบายใจที่จะทำ
ไม่ได้ทำให้พ่อแม่เดือดร้อน ก็พอแล้วค่ะ
ปล.การที่เรายอมไปส่งน้อง
เราทำเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่ห่วงค่ะ
ลดภาระเค้าด้วย ส่งน้องมันจะต้องการมั๊ย
หรือมันจะช่วยตัวเองได้มั๊ย
เรามองว่า แค่เราไปหามัน
ก็ถือว่าแวะไปเยี่ยมเยียนพี่น้องปกติค่ะ
ไม่ได้คิดว่าเป็นภาระอะไร
เจ้าหญิงส้ม ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2039646 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6332385 สยอง, D-buarai ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2015369 ถูกใจ, โบยบินเหนือท้องทะเล ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5752000 สยอง, สมาชิกหมายเลข 1279690 สยอง, สมาชิกหมายเลข 2581886 ถูกใจ, ขุนไกรครับผม ถูกใจรวมถึงอีก 6 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 15
ถ้าเป็นเรา
เราคงเลื่อนตั๋วเครื่องบิน ไม่กลับละบ้าน เพราะเดี๋ยวพ่อแม่ก็มาหาที่กทม. จะกลับไปทำไม กลับไปเจอบ้านเปล่าๆที่ไม่มีใคร
จุดประสงค์ของการกลับบ้านคืออยากเจอคนที่คิดถึง ไม่ใช่ผนังบ้านกับหลังคาแดงๆ
คุณกำลังจะทำให้ความเป็นห่วงของพ่อแม่ กลายเป็นเรื่องใหญ่ คิดมากไป หนักไปถึงกตัญญู/อกตัญญู? ไม่เกี่ยวกันเลย เรื่องแค่นี้ พ่อแม่จะมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นห่วงเราได้อีกกี่ปี ไม่นานชั่วชีวิตเราหรอก เราคิดแบบนี้ อะไรยอมได้เราก็ยอม ยิ่งเรื่องจิปาถะเล็กน้อยพวกนี้ เราไม่คิดมากเลย
แต่ถ้าเป็นเรื่องที่สำคัญต่อชีวิตเรา เช่น การเลือกคู่ การงาน การเงิน อันนี้เราไม่ยอม ต้องตามเหตุผลเท่านั้น
ปล. สุดท้ายนี้ก็แล้วแต่คุณตัดสินใจเอง ไม่เกี่ยวกับความกตัญญูอะไรหรอก
เราคงเลื่อนตั๋วเครื่องบิน ไม่กลับละบ้าน เพราะเดี๋ยวพ่อแม่ก็มาหาที่กทม. จะกลับไปทำไม กลับไปเจอบ้านเปล่าๆที่ไม่มีใคร
จุดประสงค์ของการกลับบ้านคืออยากเจอคนที่คิดถึง ไม่ใช่ผนังบ้านกับหลังคาแดงๆ
คุณกำลังจะทำให้ความเป็นห่วงของพ่อแม่ กลายเป็นเรื่องใหญ่ คิดมากไป หนักไปถึงกตัญญู/อกตัญญู? ไม่เกี่ยวกันเลย เรื่องแค่นี้ พ่อแม่จะมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นห่วงเราได้อีกกี่ปี ไม่นานชั่วชีวิตเราหรอก เราคิดแบบนี้ อะไรยอมได้เราก็ยอม ยิ่งเรื่องจิปาถะเล็กน้อยพวกนี้ เราไม่คิดมากเลย
แต่ถ้าเป็นเรื่องที่สำคัญต่อชีวิตเรา เช่น การเลือกคู่ การงาน การเงิน อันนี้เราไม่ยอม ต้องตามเหตุผลเท่านั้น
ปล. สุดท้ายนี้ก็แล้วแต่คุณตัดสินใจเอง ไม่เกี่ยวกับความกตัญญูอะไรหรอก
D-buarai ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2015369 ถูกใจ, โบยบินเหนือท้องทะเล ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5983389 ถูกใจ, นี่แม่เอง ถูกใจ, Mood ถูกใจ, superkoy ถูกใจ, SpringTime ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3901551 ถูกใจรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
พ่อแม่เป็นห่วงน้องมากเกิน จนส่งผลกระทบต่อเรา พยายามเตือนพ่อแม่แล้ว แต่พ่อแม่ก็ไม่เข้าใจ