ตามหัวข้อเลยค่ะ คือ ตอนนี้ก็อยู่ปีหนึ่งกัน แต่เรียนออนไลน์
เราสนิทกันมาก ในหนึ่งสัปดาห์จะมีสักวันที่ได้การโทรคุยกันสองสามชั่วโมง เพราะต่างคนต่างเหงา
ตั้งแต่เปิดเทอมเดือน 7
แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร และเราต่างคนต่างก็ไม่ได้เป็นสเป็คของกันและกันด้วย
แต่ตัวเองมารู้ตัวว่าชอบเพราะมันหวั่นไหว มา 1 เดือนละ มันหวั่นไหวเองอ่ะ ห้ามมาเเล้วแต่ห้ามไม่ได้อ่ะ

มันเองก็เล่าเรื่องคนที่มันชอบให้เราฟังนะ เราก็ไม่รู้สึกอยากจะต่อต้านหรือมีความรู้สึกหึงหวงเลย
ไม่มีนะ เราแซวมันด้วยซ้ำ แต่รู้สึกใจเต้นตอนมาคุยเรื่องแบบ เช่น เวลามันสมมติว่าถ้าเขามีแฟน มันจะทำอะไร
มีโอกาสไหม ที่มันจะเอาเพื่อนมาเป็นเเฟนงี้ เป็นต้น

แต่ที่ชัดคือ มันชัดแหละว่า มันกับเราไม่มีทางแน่ๆ มันตัดเราออกจากช้อยส์คนน่ารักด้วยซ้ำ
บวกกับมันก็ไม่เคยชมเราเลย นอกจากขอบใจเราที่เราช่วยมันบ่อยๆ เรื่องงาน เป็นต้น

แต่เราก็มีเริ่มมาคิดว่า เอ้ย โทรหากันสองสามชั่วโมง เพื่อนเขาทำกันอย่างงี้หรอ
มันผิดปกติตั้งแต่โทรคุยกันบ่อยเกินไปอ่ะ เพื่อนผู้หญิงเราที่สนิทกันมาก ยังไม่โทรคุยขนาดนี้เลย

และสิ่งที่ทำให้เรามั่นใจว่าเราอยากบอกเพราะว่า เราไม่ได้มีความหวังว่าเราจะคบกับเขา
เราไม่ได้หวังว่าเขาจะชอบเรากลับ ไม่ได้หวังว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเขา เพราะถ้าได้ไป ม. จริงๆ
แน่นอนว่าต้องเจอผู้คนอีกเยอะที่จะให้เราไปหลงใหล

เลยคิดว่าแบบ เออ บอกๆไปละกัน ตอนที่รู้สึกอ่ะ  

ทุกคนคิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีไหมคะ?