พ่อเรามีลูกติด2คนอายุประมาณ40กว่าแล้วเป็นลูกของเมียคนแรกของแก ส่วนเราอายุ16(เราเป็นลูกหลงและเป็นลูกของเมียคนที่2) เราเคยโดนเปรียบเทียบหลายครั้งมากตั้งแต่จำความได้ ลูก2คนของพ่อเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจพ่อเรา ง่ายๆก็คือไม่ค่อยเอาไหนเท่าไหร่ แล้วเวลาพ่อทะเลาะหรือด่าเราทีไรก็ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบแล้วบอก ไม่ต่างอะไรกับอิพวกนั้นเลย(อืพวกนั้น=ลูก2คนนั้น)

คือเราโดนด่าแบบนี้มาตั้งแต่ประมาณประถม แล้วเวลาพ่อด่าเราทีไรก็ใล้คำที่แรงมาก แรงจนคิดว่ามันเป็นคำที่ไม่ควรพูดกับลูก บางทีเราก็พูดไม่คิดจริงๆแต่เราก็ขอโทษเค้าไป แต่เค้าก็ด่าเราแรงมากแล้วถ้าตอนไหนโมโหหนักๆก็จะยกเก้าอี้มาทุ่มใส่เรา แล้วก็โยนข้าวของใส่เรา พอเราโตขึ้นจนวันนี้ก็มีเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว แต่แม่เราห้ามแล้วบอกให้เราขึ้นห้องนอนก่อน คือเราไม่เข้าใจอ่ะ เราขอโทษและยอมรับผิดไปแล้ว เหตุเกิดจากเราพูดไม่คิด(ไม่ใช่คำหยาบ) แล้วเค้าก็ด่าเราสารพัด เช่น อิด*กท*ง ฯลฯ

เราก็ชินแล้วแต่มันเจ็บใจ โลกนี้โคตรไม่ยุติธรรมกับคนเป็นลูกที่เจอสถานการณ์แบบนี้   

เค้าสามารถใช้วิธีอื่นในการลงโทษหรือตักเตือนเรา และเค้านั่นแหละที่เป็นคนทำให้เรานิสัยเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าพ่อเราเลี้ยงเราไม่ดีนะ แต่พ่อใช้คำแบบนั้นด่าลูกไหนจะโยนของใส่อีก ไม่ฟังเหตุผล ไม่อะไรทั้งสิ้น

ปล.ใครที่เป็นพ่อเป็นแม่ผ่านมาทางนี้เราอยากจะบอกในฐานะคนเป็นลูกว่า จะทำอะไรค่อยๆสอนเค้าไป ไม่ใช่ใช้แต่อารมณ์หรือกำลัง