ดิฉันมีลูกสาว1คน เรียนอยู่ชั้น ป.2 ที่บ้านอยู่กัน3คน พ่อแม่ลูก ไม่มีแม่บ้านประจำแต่จะมีมามาสัปดาห์ละหนึ่งครั้งแต่ช่วงโควิดมานี่ก็ไม่ได้เรียกมาทำเลย จะช่วยกันทำ3คน แต่ดิฉันจะทำเป็นหลัก ซึ่งวันๆดิฉันก็จะดูแลลูก เช่นการบ้าน ทบทวนบทเรียนที่ลูกไม่เข้าใจ ยิ่งช่วงนี้ต้องเรียนออนไลน์ด้วยแล้ว มันสุดๆเลยค่ะ ต้องทำอาหาร ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รีดผ้า ทั้งหมดในบ้านดิฉันจะเป็นคนดูแล แต่เรื่องค่าใช้จ่ายสามีจะเป็นหลักค่ะ สามีเป็นคนหาเงินเข้าบ้านคนเดียว แต่ตั้งแต่โควิดมานี่สามีก็ wfh อยู่บ้านตลอด ดิฉันเลยได้เห็นการทำงานของสามี (สามีทำงานด้าน ITค่ะ) และจะมีคนโทรเข้ามาตลอด แต่จะได้ยินเสียงน้องผู้หญิงคนนึงจะโทรมาบ่อยหน่อย (เข้ามาในห้องทำงานสามีทีไรก็จะได้ยินเสียงน้องคนนี้ตลอด)น้องเค้าจะโทรมาปรึกษาโน่นนี่กับสามีดิฉันเป็นประจำ (ดิฉันจำชื่อและเสียงของน้องเค้าได้ และบางครั้งสามีก็บอกว่าน้องคนนี้โทรมา น้องเค้าทำงานเป็นแอดมินอยู่ที่บริษัทที่สามีทำ) ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรแต่ตอนนี้ก็เริ่มแล้วค่ะ เริ่มรำคานปล้วค่ะ 😅
จนมาวันนึงดิฉันวุ่นอยู่ในห้องครัว ลูกสาวสอบออนไลน์ต้องส่งข้อสอบแต่ส่งไม่ได้ดิฉันก็มาช่วยอยู่แปล๊บนึงแต่ก็ไม่สำเร็จ จึงเรียกสามีให้มาช่วยดูลูกหน่อยแต่สามีบอกติดงานอยู่ แต่ดิฉันขอให้มาช่วยนิดนึง สามีเลยบอกน้องคนนี้ว่าเดี๋ยวพี่โทรกลับ สามีก็ยอมลงมา เห็นให้ลูกบอกคุณครูแบบนั้นแบบนี้ บอกให้ทำลูกทำอย่างนั้นอย่างนี้อยู่ค่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ส่งจนหมดคาบ จนดิฉันเข้ามาและลองวิธีใหม่สุดท้ายก็ส่งได้เรียบร้อย ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นมีน้ำโห เลยบ่นเสียงดังและใส่อารมย์กับลูกและสามี จนสามีก็ใส่อารมย์กลับบอกว่าจะอะไรนักหนาก็ส่งตามหลังไปก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย แต่ประเด็นที่ดิฉันโกรธไม่ใช่เรื่องนี้เลย ดิฉันเข้าใจว่าเรียนออนไลน์คงไม่ได้100%เหมือนกับเรียนที่โรงเรียน แต่ไม่พอใจตรงที่ทำไมให้ช่วยดูลูกนิดนึงมันยากมากเลยหรอคะ ทำไมทีน้องคนนี้โทรมารับฟังเค้าได้ บางครั้ง ส อา ยังโทรมาปรึกษา (ครั้งนึงโทรมาปรึกษากับสามีว่าจะลาออกเพราะมีที่ใหม่ให้เงินเดือนเยอะกว่าแต่สุดท้ายก็ไม่ไปเพราะรู้สึกดีกับที่เก่า)
ดิฉันเข้าใจเสมอว่างานของสามีนั้นเครียดมากยิ่งช่วงโควิดด้วยแล้วไหนจะรายจ่ายไหนจะเรื่องงานเลยไม่ค่อยอยากจะเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาพูดให้สามีรำบากใจ
ดิฉันเคยบอกความรู้สึกของดิฉันไปแล้วว่ารู้สึกอย่างไรแต่สุดท้ายสามีก็บอกว่าเรื่องงาน ดิฉันก็ได้แต่รับฟังและยอมรับ อ๋อลืมบอกไปว่าสามีดิฉันเป็นคน ขี้เล่น เสียงดัง ใจดี ขี้สงสาร แต่กับคนในบ้านจะขี้บ่น ไม่ชอบให้ใครยุ่งกับของๆเค้า เช่น โทรศัพท์ ห้องทำงาน แม้แต่ลูก พ่อแม่เค้าเองเค้าก็ไม่ชอบให้ยุ่งค่ะจะว่าเป็นมานานแล้วก็ได้ค่ะ
นี่ดิฉันคิดมาก ใจแคบไปมั๊ยคะ ดิฉันยอมรับว่าดิฉันกลัวโดนหักหลังค่ะ ดิฉันคิดอยากหางานทำแต่ตอนนี้อายุจะ40ใจก็แอบกังวนว่าเค้าจะรับมั๊ย อีกใจก็คิดว่าถ้าได้ทำจริงแล้วลูกสาวหล่ะ ใครจะรับ-ส่ง (ดิฉันกลัวสังคมสมัยนี้ค่ะ) และก็เคยคิดอยากกลับไปอยู่กับตายายและพี่ชายที่ ตจว แต่ก็กลัวลูกสงสัยว่าพ่อแม่ทะเลาะกันจนต้องแยกกันอยู่หรอ เพราะดิฉันกับสามีเสียดังเวลาที่พูดแล้วไม่เข้าใจกัน ดิฉันก็กลัวพฤติกรรมนี้จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้ลูกเห็นด้วย แต่บางครั้งก็สุดทนจริงๆ ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ