ตอนนี้เราเริ่มกลับมาปฏิบัติจริงจังแล้ว แต่ก่อนจะถือศีลบ้างไม่ถือบ้าง เดี๋ยวนี้ถือทุกวันแล้วค่ะ อาจจะมีศีลขาดตกบกพร่องบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราพยายามทำให้ดีที่สุดก็พอ ทีนี้ตามหัวข้อเลยนะคะ แต่ก่อนเราจะจำศีลขึ้นใจดีมาก ช่วงที่เคยปฏิบัติดีกว่านี้ แบบเข้มข้นเลยค่ะ ปฏิบัติไม่เคยขาดสาย แต่มันดันท้อแท้มาล้มเลิกเอาในภายหลัง ครั้งนี้กลับมาตั้งหลักใหม่เลยรู้สึกว่าศีลจำขึ้นใจยากมากค่ะ เช่นแต่ก่อนนี้เราจะทำอะไร ศีลจะคอยเตือนสติเสมอ เช่นจะหยิบของหรืออะไรก็จะรู้เลย ว่านี่ศีลข้ออะไร แล้วขออนุญาตใครรึยัง จะเป็นประมานนี้ค่ะ คือวันทั้งวันไม่ต้องนั่งท่องศีลเลยเอาง่ายๆ มันอยู่ในใจตลอด ทำอะไรจะทราบหมดเลยค่ะ แต่มาตอนนี้คือรู้สึกมันไม่ค่อยอยู่ในใจเลยค่ะ เหมือนต้องทบทวนอยู่ตลอด เราพยายามไม่คิดอะไรกับมันมากนะคะ

เพราะไม่อยากกดดันแล้วก็ขืนตัวเองจนเกินไป แต่ครั้งนึงเราเคยทำได้ดีกว่านี้ แล้วศีลอยู่ในใจมาตลอด พอมาเริ่มใหม่มันเลยแปลกๆและรู้สึกไม่ชินค่ะ เช่นเดี๋ยวนี้ เราต้องมานั่งจำศีล 5 ข้อ นั่งเรียงข้อลงมาเลย 5 ข้อตลอด ทำบ่อยๆ เช่น สมมุตินะคะ เช่น ตอนนี้พึ่งท่องศีลครบไป อีก 2-3 นาทีก็ท่องอีกแล้ว มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูกค่ะ ว่าทำไมต้องมาจำบ่อย ท่องบ่อยขนาดนี้ มันจะทำให้เราเครียดป่าวๆ เราอยากได้วิธีจากเพื่อนๆพี่ๆน่ะค่ะ ว่าแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร เราอยากถือศีลแบบสบายๆ เรื่อยๆ ไม่บีบเค้นตัวเองจนเกินไป แต่ก็ไม่หละหลวมจนเหลิง แต่เรารู้นิสัยเราดี ถ้าเราชิลล์ยังไงก็หลุด เราเลยต้องอดทน และเคร่งในช่วงแรกๆให้มันผ่านไปก่อนค่ะ แล้วเมื่อชินแล้ว เราจะถือได้อัติโนมัติ ช่วงนี้เลยเหมือนต้องฝืนๆไปก่อนเพื่อให้อยู่ตัว ผิดถูกยังไงแนะนำเราได้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ