เมื่อสาวปอดแหกอย่างเราได้รู้ว่าตัวเองเป็นเนื้องอกในมดลูกและต้องผ่าตัด สภาพจะกลัวขนาดไหนจะมาเล่าให้ฟังค่ะ🤭
จะเล่าตั้งแต่เริ่มมีอาการจนหายป่วยเลย
เราอยากแบ่งปันประสบการณ์ เผื่อใครที่มีอาการคล้ายๆกันหรือกลัวมากๆแบบเรา อ่านแล้วอาจจะสบายใจขึ้นบ้างนะคะ
ตอนที่ 1 ป่วยจ้ะ
เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงเดินๆอยู่แล้วรู้สึกว่ามันมีน้ำอะไรออกมา ตอนแรกคิดว่ามีประจำเดือน แต่พอเข้าห้องน้ำดูก็เจอว่าสิ่งที่ออกมานั้นคือน้ำสีชมพูใสๆ แบบว่าเหมือนลูกโป่งลูกเล็กๆแตกอ่ะ แล้วมันก็ไหลออกมา แล้วอีกหนึ่งวันหลังจากนั้นก็มีประจำเดือน ซึ่งมันมาเร็วไป 4-5 วัน ใช่ค่ะ แค่ 4-5 วันเท่านั้นแหละ แต่เราก็อาจจะปล่อยผ่านถ้าไม่รู้สึกว่ากลิ่นมันแปลกๆ ไม่เหมือนเดิม หลายคนอาจจะคิดว่าใครจะมานั่งดม แต่กลิ่นที่เปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อยเหล่านี้สำคัญนะคะ ความผิดปกติแค่เพียงนิดเดียวก็สำคัญแล้ว
เมื่อมันมีสัญญาณเตือนแบบนี้ เราก็เริ่มถามเพื่อนๆว่าใครมีหมอสูติแนะนำบ้าง ขอเปนหมอผู้หญิงนะ ในที่สุดก็ได้ชื่อคุณหมอมา เพื่อนบอกว่าหมอเปนผู้ชายนะแต่แก่แล้วและใจดีมาก จากนั้นก็หาข้อมูลว่าคุณหมอใจดีจริงมั้ย(อันนี้สำคัญเพราะเป็นโรคกลัวหมอ ถ้าหมอดุปุ๊บเปลี่ยนหมอเลยจ้า😁) ดูหน้าตาแล้วคุณหมอใจดี อ่านในเพจของคุณหมอแล้วคุณหมอก็น่าจะใจดี โอเคค่ะ หาคนนี้แหละ
พอถึงวันที่เราจะไปตรวจ ด้วยความกลัวการตรวจภายใน(เกิดมาไม่เคยตรวจเลย กลัวตรวจแล้วเจอว่าเป็นอะไรเยอะแยะ) ตื่นมาก็คิดว่าอาการแปลกๆต่างๆมันหายไปแล้วนี่ หรือไม่ต้องไปดี คิดไปคิดมา ไหนๆก็ตื่นแล้ว ไปก็ได้ ก็เลยรีบไปโรงพยาบาลเพราะวันนั้นคุณหมอมีผ่าตัดช่วงบ่าย ตรวจได้ถึงแค่ 11 โมง
โรงพยาบาลอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไปก็ไม่ถูก ก็ตามกูเกิ้ลไปค่ะ ในที่สุดก็มาถึง แต่ไม่มีที่จอดรถ วนจนหน้ามืดแล้วก็ยังไม่ได้จอด ตอนนั้น 10 โมงละ กลัวไม่ทันอีก โชคดีที่มีพี่รปภ.เดินมาถามว่าหาที่จอดใช่มั้ย สะดวกฝากกุญแจมั้ย นาทีนั้นไม่ต้องคิดละค่ะ สะดวกหมดจ้ะ (ก็อุตส่าห์มาถึงร.พ.แล้วอ่ะนะ) จอดเสร็จก็รีบส่งกุญแจให้พี่รปภ.แล้วเดินอย่างเร็วเข้าไปทำประวัติ เสร็จแล้วแล้วก็ขึ้นไปที่แผนกสูตินรีเวช ตอนนั้นกลัวมาก ใจคิดแต่ว่าไม่น่ามาเลย แต่ก็มาถึงนี่ละอ่ะ กระวนกระวายใจ แต่ทำหน้าให้นิ่งเข้าไว้ ...ในใจนี่น้ำตาไหลพราก😂
เมื่อเราเป็นเนื้องอกในมดลูกและต้องผ่าตัด(ใครกลัวมากอยากให้อ่านค่ะ อ่านแล้วจะหายกลัว🙂)
จะเล่าตั้งแต่เริ่มมีอาการจนหายป่วยเลย
เราอยากแบ่งปันประสบการณ์ เผื่อใครที่มีอาการคล้ายๆกันหรือกลัวมากๆแบบเรา อ่านแล้วอาจจะสบายใจขึ้นบ้างนะคะ
ตอนที่ 1 ป่วยจ้ะ
เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงเดินๆอยู่แล้วรู้สึกว่ามันมีน้ำอะไรออกมา ตอนแรกคิดว่ามีประจำเดือน แต่พอเข้าห้องน้ำดูก็เจอว่าสิ่งที่ออกมานั้นคือน้ำสีชมพูใสๆ แบบว่าเหมือนลูกโป่งลูกเล็กๆแตกอ่ะ แล้วมันก็ไหลออกมา แล้วอีกหนึ่งวันหลังจากนั้นก็มีประจำเดือน ซึ่งมันมาเร็วไป 4-5 วัน ใช่ค่ะ แค่ 4-5 วันเท่านั้นแหละ แต่เราก็อาจจะปล่อยผ่านถ้าไม่รู้สึกว่ากลิ่นมันแปลกๆ ไม่เหมือนเดิม หลายคนอาจจะคิดว่าใครจะมานั่งดม แต่กลิ่นที่เปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อยเหล่านี้สำคัญนะคะ ความผิดปกติแค่เพียงนิดเดียวก็สำคัญแล้ว
เมื่อมันมีสัญญาณเตือนแบบนี้ เราก็เริ่มถามเพื่อนๆว่าใครมีหมอสูติแนะนำบ้าง ขอเปนหมอผู้หญิงนะ ในที่สุดก็ได้ชื่อคุณหมอมา เพื่อนบอกว่าหมอเปนผู้ชายนะแต่แก่แล้วและใจดีมาก จากนั้นก็หาข้อมูลว่าคุณหมอใจดีจริงมั้ย(อันนี้สำคัญเพราะเป็นโรคกลัวหมอ ถ้าหมอดุปุ๊บเปลี่ยนหมอเลยจ้า😁) ดูหน้าตาแล้วคุณหมอใจดี อ่านในเพจของคุณหมอแล้วคุณหมอก็น่าจะใจดี โอเคค่ะ หาคนนี้แหละ
พอถึงวันที่เราจะไปตรวจ ด้วยความกลัวการตรวจภายใน(เกิดมาไม่เคยตรวจเลย กลัวตรวจแล้วเจอว่าเป็นอะไรเยอะแยะ) ตื่นมาก็คิดว่าอาการแปลกๆต่างๆมันหายไปแล้วนี่ หรือไม่ต้องไปดี คิดไปคิดมา ไหนๆก็ตื่นแล้ว ไปก็ได้ ก็เลยรีบไปโรงพยาบาลเพราะวันนั้นคุณหมอมีผ่าตัดช่วงบ่าย ตรวจได้ถึงแค่ 11 โมง
โรงพยาบาลอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไปก็ไม่ถูก ก็ตามกูเกิ้ลไปค่ะ ในที่สุดก็มาถึง แต่ไม่มีที่จอดรถ วนจนหน้ามืดแล้วก็ยังไม่ได้จอด ตอนนั้น 10 โมงละ กลัวไม่ทันอีก โชคดีที่มีพี่รปภ.เดินมาถามว่าหาที่จอดใช่มั้ย สะดวกฝากกุญแจมั้ย นาทีนั้นไม่ต้องคิดละค่ะ สะดวกหมดจ้ะ (ก็อุตส่าห์มาถึงร.พ.แล้วอ่ะนะ) จอดเสร็จก็รีบส่งกุญแจให้พี่รปภ.แล้วเดินอย่างเร็วเข้าไปทำประวัติ เสร็จแล้วแล้วก็ขึ้นไปที่แผนกสูตินรีเวช ตอนนั้นกลัวมาก ใจคิดแต่ว่าไม่น่ามาเลย แต่ก็มาถึงนี่ละอ่ะ กระวนกระวายใจ แต่ทำหน้าให้นิ่งเข้าไว้ ...ในใจนี่น้ำตาไหลพราก😂