ตามหัวข้อเลยคะ เมื่อเย็นพาลูกชายวัย 3 ขวบ 7 เดือนไปปั่นจักรยานสามล้อ ก่อนหน้านี้ เวลาปั่นไปไกลๆ เราเรียกก็ยังหยุด ยังหันกลับมามอง และปั่นกลับมา  ตอนนี้กลับเปลี่ยนไป ไม่หันมามอง แถมไม่หยุดด้วย ปั่นหนีเราไปไกลกว่าเดิมอีก เราวิ่งตามจนเหนื่อยมาก ไปวิ่งใจก็คิดว่า ฉันจะมีแรงวิ่งตามเขาไปอีกนานแค่ไหน จนกระทั่งเราไปวิ่งจับจนได้ เราตีที่แขนเขาต่อหน้าสาธารณชนเป็นครั้งแรก เรารู้สึกว่าสติแตกจริงๆ  อยากให้เขาหยุด แล้วหันมามองกัน อยากให้เขารับรู้จริงๆว่าแม่คนนี้เหนื่อยมาก โดยเฉพาะที่หัวใจ คุณพ่อแม่ หรือ นักบำบัดท่านใดมีเทคนิคโปรดแนะนำเราหน่อยเถอะคะ ช่วงโควิดแบบนี้ไม่ได้พาน้องไปหาหมอเลย