คือเราอะตอนนี้พึ่งขึ้นม.1มาได้สักพักแล้วเราเป็นคนเครียดเรื่องเรียนมาตลอด พอทำได้แย่ที่บ้านก็จะชอบมองในสายตาที่กดดันทั้งคำพูดและสีหน้าบางทีก็พูดออกมาเลยที่บ้านเราไม่มีการตีหรือทำร้ายกันนะคะแต่มันเจ็บและกระทบจิตใจมากเลยเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่ประถมปลายแล้ว พอเราทำคะแนนสอบผ่านเล่นกีฬาได้ดีไม่มีใครดีใจกับเราเลยแต่พอเราทำแย่ทุกคนก็ตำหนิเราเข้าใจนะว่าอยากให้ลูกได้ดีแต่เราก็อยากได้รับกำลังใจหรือคำชมบ้าง
แล้วแม่เราก็ชอบกดดันให้เรียนพิเศษซึ่งเราเป็นคนชอบทำงานมากกว่าเรียนหนักๆไปวันๆทุกวันนี้เราหาเงินใช้เองได้จากการรับตัดคลิปไรหลายๆอย่างพอเล่าให้เขาฟังเขาก็เมินเราเรานอยอะ