คือ ต้องบอกก่อนว่าผมเลี้ยงเเมวไหวทั้งหมด3 ตัว
นะครับมีตัวใหญ่ ตัวกลาง ตัวเล็กซึ่งเห็นการเริ่มที่เช้าวันพุธ คือเรากําลังทําข้าว
ให้เเมวอยู่ในครัวเเละอยู่ดีๆ น้าก็ต้องตะโกน!!!เรียก
ชื่อผมเเละรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านเราด้วยความไม่รู้ก็
เดินไปช้าๆ ในตอนนั้นผมรู้ได้เลยครับว่าคําว่า
"โลกหยุดเป็นยังไง"ผมเห็นเเมวตัวเล็กสุดมีรอยเเผล
จมเขี้ยวในมือของน้าผม ผมสตั้นครับตอนที่เห็นเเละน้าก็บอก
กับผมว่าเเมวโดนหมากัดมันออกไปข้างนอกซึ่งข้าง
นอกนั่นมันก็เเค่หน้าบ้านผมเท่านั้นเองเเละจังวะนั้น
ผมก็เห็นลุงคนหนึ่งมาพูดว่า "ขอโทษๆ" เเบบเร็วเเละ
ก็เดินจากไปตอนนั้นตัวผมที่สตั้นเหมือนโลกหยุดอยู่
ก็ค่อยๆเอาลูกผมที่ตายอุ้มขึ้นเเล้วเอาผ้ามาปูพื้นเเละ
เช็คตัวลูกผมที่ตายจากโดนหมากัดผมในตอนนั้นก็
พูดรํ่าลาเป็นครั้งสุดท้ายซึ่งผมก็ที่เป็นพ่อบอกตรงๆ
ครับ"หัวใจผมจะสลาย"เเละไม่คิดวันนี้จะมาถึงเร็วได้ขนาดนี้ด้วยเเต่อีก2 ตัวไม่เป็นอะไรนะครับเเละหลังจากที่ผมเช็คตัวเเละลาเสร็จก็เอาน้องไปฝังไว้
ผมที่ส่วนตัวที่เป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่เเล้วก็ขี่มอเตอร์ไซด์ไปหายามหน้าหมู่บ้านเเละถามว่าบ้านลุงที่เลี้ยงหมาเยอะๆอยู่ที่ไหนพอได้คําตอบผมก็ไปบ้านลุงที่พูดคําว่า "ขอโทษๆ" ทันทีผมไปถึงลุงคนนั้นก็ออกมา
เเละพูดคําว่า
ลุง : มีอะไรไอ้หนุ่ม
ผม : ลุงจําผมได้ไหม
ลุง : จําได้บ้านหลังนั้นใช่ไหม
ผม : ลุงจะรับผิดชอบยังไง (โมโหมากๆเเต่พูดด้วยนํ้าเสียงปกติ)
ลุง : อันนี้ก็เเล้วเเต่หนูเลย
ผม : เเล้วตัวนั้นหมาลุงใช่ไหมครับ
ลุง : ใช่ๆ
เเละหลังจากนั้นเราก็พูดกันไปเรื่อยๆเเต่ผมจําไม่ได้นะครับเลยไม่ได้เขียนลงเเต่ตอนที่คุยกันผมก็เกิดสงสารบวกกับตรงหน้าประตูมีหลานยืนอยู่เเถมหน้าบ้านเเกก็โล่งเอามากๆมีเเต่หมา ออพึ่งนึกออกว่าในตอนที่เราคุยกันลุงพูดประโยคหนึ่งทําให้ผมสงสารลุงเเกเอามากๆ คือ"เอ็งก็รักของเอ็ง ลุงก็รักของลุงจะให้รับผิดชอบยังไงก็เเล้วเเต่หนูเลย"
ประโยคนี้ละครับทําให้ผมใจอ่อนผมตัดสินใจสักพักก็เลยบอกลุงว่าผมไม่เอาเรื่อง!!! ลุงก็ไหว้ผมเเทบจะ
กราบด้วยซํ้าเเต่ผมก็ไม่รับไหวเพราะตอนนั้นผมโมโหอยู่มากเเละในใจผมก็คิดตลอดว่ากูจะเอาตังกับเขาจริงๆเหรอกูจะหากินกับศพลูกจริงๆเหรอนี่เลยเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ผทไม่เอาเรื่องเเก เเต่!!!! หลังจากนั้น
ลุงคนนั้นก็ขี่รถมาอยู่หน้าบ้านผมเเละเรียกผมออก
ไปคุยลุงบอกว่าเดี๋ยวลุงจะให้ค่าสินนํ้าใจรึค่าสินไหมสักอย่างนี้เเหละเเต่ลุงจะให้ลูกสาวเอามาให้นะ ผมก็พูดขอบคุณมากครับเเละลุงก็บอกไม่ต้องโกธรกันนะลุงก็พูดไปเรื่อยๆ บลาๆ
ผมก็ครับๆ เเละไม่มองหน้าลุงเพราะโมโหอยู่เเละลุงก็ขี่รถกลับบ้านไปเเต่ครับ
"จนป่านนี้ลุงก็ยังไม่ให้ค่าสินนํ้าใจรึสินไหมอะไรนี้เลยทั้งที่ผ่านมาก็ 3 วันเเละล่าสุดขี่รถผ่านซอยจะถึงหมู่บ้านผมลุงหันหน้ามอง 3ครั้งเเต่ก็ขี่ผ่านเรื่องก็มีประมาณนี้
ผมที่ตั้งกระตู้นี้เลยอยากถามว่า
1.ถ้าเป็นทุกคนจะทํายังไงกับเหตุการณ์นี้ดี
2.ผมควรจะไปท้วงเอาค่าสินนํ้าใจรึสินไหมที่ลุงพูดไว้ดีไหม
(เเต่บอกก่อนว่าส่วนตัวไม่อยากได้เพราะลูกเเมวผมที่ตายไปเปรียบเป็นเงินไม่ได้หรอกครับชีวิตลูกผมมีค่าเเละไม่อยากหากินกับศพลูกผมด้วย เเต่ถ้าลุงจะให้ผมก็รับเเต่ปัจจุบันลุงก็ยังไม่ให้ผมเลยผมเลยอยากถามว่า"ผมควรไปทวงดีไหม" เเต่ถ้าผมไปทวงผมก็ดูเหมือนผมหน้าด้านอยากได้เงินเเละอีกอย่างช่วงเเรกที่ไปหาที่บ้านลุงเเกเเละคุยกันเสร็จผมก็บอกเองว่าไม่เอาเรื่อง เเต่ผมเป็นคนคิดมากไงครับมันเลยค้างๆคาๆ จบ...
หมาบ้านอื่นมากัดเเมวบ้านเราทํายังไงดี
นะครับมีตัวใหญ่ ตัวกลาง ตัวเล็กซึ่งเห็นการเริ่มที่เช้าวันพุธ คือเรากําลังทําข้าว
ให้เเมวอยู่ในครัวเเละอยู่ดีๆ น้าก็ต้องตะโกน!!!เรียก
ชื่อผมเเละรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านเราด้วยความไม่รู้ก็
เดินไปช้าๆ ในตอนนั้นผมรู้ได้เลยครับว่าคําว่า
"โลกหยุดเป็นยังไง"ผมเห็นเเมวตัวเล็กสุดมีรอยเเผล
จมเขี้ยวในมือของน้าผม ผมสตั้นครับตอนที่เห็นเเละน้าก็บอก
กับผมว่าเเมวโดนหมากัดมันออกไปข้างนอกซึ่งข้าง
นอกนั่นมันก็เเค่หน้าบ้านผมเท่านั้นเองเเละจังวะนั้น
ผมก็เห็นลุงคนหนึ่งมาพูดว่า "ขอโทษๆ" เเบบเร็วเเละ
ก็เดินจากไปตอนนั้นตัวผมที่สตั้นเหมือนโลกหยุดอยู่
ก็ค่อยๆเอาลูกผมที่ตายอุ้มขึ้นเเล้วเอาผ้ามาปูพื้นเเละ
เช็คตัวลูกผมที่ตายจากโดนหมากัดผมในตอนนั้นก็
พูดรํ่าลาเป็นครั้งสุดท้ายซึ่งผมก็ที่เป็นพ่อบอกตรงๆ
ครับ"หัวใจผมจะสลาย"เเละไม่คิดวันนี้จะมาถึงเร็วได้ขนาดนี้ด้วยเเต่อีก2 ตัวไม่เป็นอะไรนะครับเเละหลังจากที่ผมเช็คตัวเเละลาเสร็จก็เอาน้องไปฝังไว้
ผมที่ส่วนตัวที่เป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่เเล้วก็ขี่มอเตอร์ไซด์ไปหายามหน้าหมู่บ้านเเละถามว่าบ้านลุงที่เลี้ยงหมาเยอะๆอยู่ที่ไหนพอได้คําตอบผมก็ไปบ้านลุงที่พูดคําว่า "ขอโทษๆ" ทันทีผมไปถึงลุงคนนั้นก็ออกมา
เเละพูดคําว่า
ลุง : มีอะไรไอ้หนุ่ม
ผม : ลุงจําผมได้ไหม
ลุง : จําได้บ้านหลังนั้นใช่ไหม
ผม : ลุงจะรับผิดชอบยังไง (โมโหมากๆเเต่พูดด้วยนํ้าเสียงปกติ)
ลุง : อันนี้ก็เเล้วเเต่หนูเลย
ผม : เเล้วตัวนั้นหมาลุงใช่ไหมครับ
ลุง : ใช่ๆ
เเละหลังจากนั้นเราก็พูดกันไปเรื่อยๆเเต่ผมจําไม่ได้นะครับเลยไม่ได้เขียนลงเเต่ตอนที่คุยกันผมก็เกิดสงสารบวกกับตรงหน้าประตูมีหลานยืนอยู่เเถมหน้าบ้านเเกก็โล่งเอามากๆมีเเต่หมา ออพึ่งนึกออกว่าในตอนที่เราคุยกันลุงพูดประโยคหนึ่งทําให้ผมสงสารลุงเเกเอามากๆ คือ"เอ็งก็รักของเอ็ง ลุงก็รักของลุงจะให้รับผิดชอบยังไงก็เเล้วเเต่หนูเลย"
ประโยคนี้ละครับทําให้ผมใจอ่อนผมตัดสินใจสักพักก็เลยบอกลุงว่าผมไม่เอาเรื่อง!!! ลุงก็ไหว้ผมเเทบจะ
กราบด้วยซํ้าเเต่ผมก็ไม่รับไหวเพราะตอนนั้นผมโมโหอยู่มากเเละในใจผมก็คิดตลอดว่ากูจะเอาตังกับเขาจริงๆเหรอกูจะหากินกับศพลูกจริงๆเหรอนี่เลยเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ผทไม่เอาเรื่องเเก เเต่!!!! หลังจากนั้น
ลุงคนนั้นก็ขี่รถมาอยู่หน้าบ้านผมเเละเรียกผมออก
ไปคุยลุงบอกว่าเดี๋ยวลุงจะให้ค่าสินนํ้าใจรึค่าสินไหมสักอย่างนี้เเหละเเต่ลุงจะให้ลูกสาวเอามาให้นะ ผมก็พูดขอบคุณมากครับเเละลุงก็บอกไม่ต้องโกธรกันนะลุงก็พูดไปเรื่อยๆ บลาๆ
ผมก็ครับๆ เเละไม่มองหน้าลุงเพราะโมโหอยู่เเละลุงก็ขี่รถกลับบ้านไปเเต่ครับ
"จนป่านนี้ลุงก็ยังไม่ให้ค่าสินนํ้าใจรึสินไหมอะไรนี้เลยทั้งที่ผ่านมาก็ 3 วันเเละล่าสุดขี่รถผ่านซอยจะถึงหมู่บ้านผมลุงหันหน้ามอง 3ครั้งเเต่ก็ขี่ผ่านเรื่องก็มีประมาณนี้
ผมที่ตั้งกระตู้นี้เลยอยากถามว่า
1.ถ้าเป็นทุกคนจะทํายังไงกับเหตุการณ์นี้ดี
2.ผมควรจะไปท้วงเอาค่าสินนํ้าใจรึสินไหมที่ลุงพูดไว้ดีไหม
(เเต่บอกก่อนว่าส่วนตัวไม่อยากได้เพราะลูกเเมวผมที่ตายไปเปรียบเป็นเงินไม่ได้หรอกครับชีวิตลูกผมมีค่าเเละไม่อยากหากินกับศพลูกผมด้วย เเต่ถ้าลุงจะให้ผมก็รับเเต่ปัจจุบันลุงก็ยังไม่ให้ผมเลยผมเลยอยากถามว่า"ผมควรไปทวงดีไหม" เเต่ถ้าผมไปทวงผมก็ดูเหมือนผมหน้าด้านอยากได้เงินเเละอีกอย่างช่วงเเรกที่ไปหาที่บ้านลุงเเกเเละคุยกันเสร็จผมก็บอกเองว่าไม่เอาเรื่อง เเต่ผมเป็นคนคิดมากไงครับมันเลยค้างๆคาๆ จบ...