.
.
.
.
.

ชื่ออีบูจองยังติดอยู่ในหัวของตั๊ก แน่ล่ะเพราะตั๊กเคยผ่านตาชื่อของเธอมาจริงๆ ตั๊กทำงานพาร์ทไทม์อยู่ในร้านเน็ต เป็นธรรมดาที่หูตาต้องไว วันนี้ลูกค้าลืมโทรศัพท์ไว้แล้วกลับมาเอา ทำให้ตั๊กนึกย้อนกลับไปวันที่จองอูวางโทรศัพท์ทิ้งไว้แล้วอีบูจองก็ติดต่อเข้ามาพอดี ตั๊กโทรเล่าให้คังแจฟัง อาจจะพยายามจับต้นชนปลายอยู่ว่ามันมีความเกี่ยวข้องอะไรกันอยู่บ้าง ระหว่าง จองอู - อีบูจอง และลูกค้าวีไอพีของจองอู ที่อาจจะกลายมาเป็นลูกค้าของคังแจ ถ้าคังแจรับงานนั้น



ตั๊กถามคังแจว่าอยู่บ้านหรือ . .  คังแจหันมองรอบห้องของจองอูแล้วตอบว่า . . ก็ใช่ล่ะ . .  บ้านของจองอู แต่คังแจไม่ได้พูดประโยคนั้น 



ความทรงจำของตั๊กย้อนไปในวันนั้น จองอูกำลังเปิดหน้าจอค้นหาสถานที่บางแห่งอยู่ เป็นบึงน้ำกว้างใหญ่ ตั๊กจำได้แล้ว ทั้งภาพ เพลงประจำตัวของจองอู ชื่อล็อคอิน รวมทั้งคำพูดแปลกๆ ของจองอู . . ตั๊กถามจองอูว่ากำลังหาอะไร . . จองอูย้อนถามตั๊กว่า . .  ถ้ารู้แล้ว นายจะรับไหวไหม . .  ฉันอาจจะได้ตายกับเธอก็ได้ . . จองอูยิ้มแล้วบอกว่าล้อเล่น . . 



.
.
.
.
.

ต่อในคอมเมนต์ค่ะ