คือเราเป็นน้องคนที่4ตอนนี้เราอยู่ม.5แล้วเรามีพี่ชาย1คนที่เป็นพี่แท้ๆของเราอยู่ม.6 เราอาศัยอยู่กับตายายซึ่งตาไม่ชอบพ่อของเราเลยพาลไม่ชอบพี่ชายของเราไปด้วยตั้งแต่เด็กจนโตเรารับรู้ได้ว่าตาไม่เคยมีความรักให้กับพี่ชายขงเราเลยแต่กับเรารู้สึกเหมือนตาจะไม่ค่อยคิดอะไรอาจจะเป็นเพราะตอนเด็กๆพี่ชายของเราน่าตาเหมือนพ่อแต่เราหน้าเหมือนแม่เราทะเลาะกับตายายบ่อยครั้งเขาบอกว่าเราขี้เกียจไม่ชอบทำงานบ้านชอบเถียงและใช้เงินเยอะเรื่องนี้เขาอาจจะพูดถูกแต่เราแค่สงสัยว่าเราเริ่มทำงานบ้านตั้งแต่ป.5ซักผ้าเองช่วยล้างจานและช่วยทำความสะอาดบ้านนานๆครั้ง
แต่กับน้องชายและพี่สาวต่างพ่อของเราน้องชายอยู่ป.5ส่วนพี่สาวเรียนจบมีงานทำแล้วซึ่งน้องชายเราไม่เคยทำอะไรแม้กระทั่งล้างจานซักผ้าของตัวเองยังต้องให้ยายทำแต่ยายก็ไม่บ่นอะไรส่วนเงินช่วงตอนที่เราอายุเท่าน้องเราก็ได้เหมือนกันแค่จำนวนเงินที่เราได้มันน้อยกว่าและไม่บ่อยเท่าน้อง เราถามเหตุผลกับยาย ยายตอบเราว่าถ้าไม่อยากล้างจานก็แค่บอกว่าไม่อยากล้างไม่ต้องมาว่าน้อง น้องมันมีเงินทุนมันยายได้ใช้เงินทุนของน้องส่วนเรายายไม่ได้ใช้เงินของเราสักบาททั้งๆที่ตอนเราอยู่ประถมทุกครั้งที่เราได้ทุนเราก็จะให้ยายตลอดแต่พอเราขึ้นมัธยมเรารู้สึกว่าเราต้องใช้เงินมากขึ้นในหลายๆเรื่องแต่พอเราขอเรารู้สึกว่าได้ยากเราเลยเลือกที่จะเก็บไว้เองไม่ให้ แต่เราก็พึ่งเริ่มเก็บไว้เองตอนม.3 ช่วงม,1และม.2เราให้ตลอด เราได้ทุนทุกปีแต่ยายไม่เคยคิดถึงตอนที่เราให้บ้างเลย ช่วงที่เราเก็บไว้ก็ใช้ว่าเราจะใช้คนเดียวเราเลือกที่จะไม่ให้เป็นเงินแต่เราซื้อของกินมาให้แทนเราซื้อให้ตลอดบ้างครั้งที่เรามีเงินไม่เยอะมากที่จะซื้อมาให้ทั้งครอบครัวแต่เราอยากกินเราเลยซื้อให้เรากับพี่ชายของเราพอกลับมาที่บ้านนั่งกินอาหารที่เราซื้อมาเขากลับบอกว่าเราเห็นแก่ตัวไม่คิดเผื่อคนอื่นเอาแค่พี่น้องตัวเอง ไม่สนใจคนอื่นเราก็รู้สึกผิดอยู่นะแต่เราไม่ได้มีเงินขนาดนั้นและที่สำคัญตอนเราไม่มีพี่ชายของเราก็ซื้อให้เราเหมือนกัน กลับกันพี่สาวของเราที่เรียนจบมีงานทำแล้วก็กลับมาทำงานที่บ้านเนื่องจากโควิดพี่สาวไม่เคยทำอะไรเองสักอย่างและไม่เคยเห็นด้วยอะไรกับเราสักอย่าง บางวันดีบางวันร้าย และแน่นอนว่าเราปรึกษาอะไรกับพี่สาวคนนี้ไม่ได้ แต่มีเงินจากการทำงานและได้ให้ยายทุกๆเดือนอาจจะเป็นเพราะเงินเลยยอมให้ยายยอมทำอะไรให้ทุกอย่างแม้กระทั่งหาข้าวให้กินและวางให้ให้ถึงที่ซักผ้ายังต้องให้ซักให้ เราควรทำยังไงในเมื่อตอนนี้เรายังเรียนอยู่และอายุแค่นี้แน่นอนว่าหางานยากบางทีเราก็คิดนะว่าถ้าเรามีเงินบ้างเขาจะทำกับเราแบบนั้ไหมเราเลยเลือกที่จะตั้งใจเรียนแต่ต่อให้เรามีเงินเราก็จะไม่ยอมให้เขามาซักผ้าให้เรา เราอาจจะเปลี่ยนวิธีเป็นจ้างแม่บ้าน เรารู้สึกว่าเขาลำเอียง เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้เลี้ยงเราเพราะความรักแต่เป็นเพราะหน้าที่ เราอยากรีบเรียนให้จบมัธยม เราอยากออกจากบ้าน เราอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง เราไม่อยากล้างจานให้พี่สาวกับน้องชายต่างพ่อ เราอยากมีเงินเยอะๆ
ปรึกษาปัญหาครอบครัวหน่อยค่ะ
แต่กับน้องชายและพี่สาวต่างพ่อของเราน้องชายอยู่ป.5ส่วนพี่สาวเรียนจบมีงานทำแล้วซึ่งน้องชายเราไม่เคยทำอะไรแม้กระทั่งล้างจานซักผ้าของตัวเองยังต้องให้ยายทำแต่ยายก็ไม่บ่นอะไรส่วนเงินช่วงตอนที่เราอายุเท่าน้องเราก็ได้เหมือนกันแค่จำนวนเงินที่เราได้มันน้อยกว่าและไม่บ่อยเท่าน้อง เราถามเหตุผลกับยาย ยายตอบเราว่าถ้าไม่อยากล้างจานก็แค่บอกว่าไม่อยากล้างไม่ต้องมาว่าน้อง น้องมันมีเงินทุนมันยายได้ใช้เงินทุนของน้องส่วนเรายายไม่ได้ใช้เงินของเราสักบาททั้งๆที่ตอนเราอยู่ประถมทุกครั้งที่เราได้ทุนเราก็จะให้ยายตลอดแต่พอเราขึ้นมัธยมเรารู้สึกว่าเราต้องใช้เงินมากขึ้นในหลายๆเรื่องแต่พอเราขอเรารู้สึกว่าได้ยากเราเลยเลือกที่จะเก็บไว้เองไม่ให้ แต่เราก็พึ่งเริ่มเก็บไว้เองตอนม.3 ช่วงม,1และม.2เราให้ตลอด เราได้ทุนทุกปีแต่ยายไม่เคยคิดถึงตอนที่เราให้บ้างเลย ช่วงที่เราเก็บไว้ก็ใช้ว่าเราจะใช้คนเดียวเราเลือกที่จะไม่ให้เป็นเงินแต่เราซื้อของกินมาให้แทนเราซื้อให้ตลอดบ้างครั้งที่เรามีเงินไม่เยอะมากที่จะซื้อมาให้ทั้งครอบครัวแต่เราอยากกินเราเลยซื้อให้เรากับพี่ชายของเราพอกลับมาที่บ้านนั่งกินอาหารที่เราซื้อมาเขากลับบอกว่าเราเห็นแก่ตัวไม่คิดเผื่อคนอื่นเอาแค่พี่น้องตัวเอง ไม่สนใจคนอื่นเราก็รู้สึกผิดอยู่นะแต่เราไม่ได้มีเงินขนาดนั้นและที่สำคัญตอนเราไม่มีพี่ชายของเราก็ซื้อให้เราเหมือนกัน กลับกันพี่สาวของเราที่เรียนจบมีงานทำแล้วก็กลับมาทำงานที่บ้านเนื่องจากโควิดพี่สาวไม่เคยทำอะไรเองสักอย่างและไม่เคยเห็นด้วยอะไรกับเราสักอย่าง บางวันดีบางวันร้าย และแน่นอนว่าเราปรึกษาอะไรกับพี่สาวคนนี้ไม่ได้ แต่มีเงินจากการทำงานและได้ให้ยายทุกๆเดือนอาจจะเป็นเพราะเงินเลยยอมให้ยายยอมทำอะไรให้ทุกอย่างแม้กระทั่งหาข้าวให้กินและวางให้ให้ถึงที่ซักผ้ายังต้องให้ซักให้ เราควรทำยังไงในเมื่อตอนนี้เรายังเรียนอยู่และอายุแค่นี้แน่นอนว่าหางานยากบางทีเราก็คิดนะว่าถ้าเรามีเงินบ้างเขาจะทำกับเราแบบนั้ไหมเราเลยเลือกที่จะตั้งใจเรียนแต่ต่อให้เรามีเงินเราก็จะไม่ยอมให้เขามาซักผ้าให้เรา เราอาจจะเปลี่ยนวิธีเป็นจ้างแม่บ้าน เรารู้สึกว่าเขาลำเอียง เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้เลี้ยงเราเพราะความรักแต่เป็นเพราะหน้าที่ เราอยากรีบเรียนให้จบมัธยม เราอยากออกจากบ้าน เราอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง เราไม่อยากล้างจานให้พี่สาวกับน้องชายต่างพ่อ เราอยากมีเงินเยอะๆ