ต้องเท้าความเอาไว้ก่อนว่า
* 1.) คนที่ผมคุยนั้น เขาเป็นเพื่อนเก่าของผมคือตอน ปวช.1 ผมเรียนห้องเดียวกับเขา พอต่อมาผมได้ย้ายสาขาเรียน แต่ยังเรียนใน โรงเรียนเดียวกัน ซึ่งความสัมพันธ์ของผมและเขา จะไม่สนิทกันมาก*  * 2.) ตัวเขานั้นเป็นเฟรชชี่ของโรงเรียน เป็นเฟรชชี่อันดับต้นๆของโรงเรียนเลย*  * 3.) ส่วนตัวของผมนั้นเป็น นักกีฬาของโรงเรียนครับ* 

เรื่องมันมีอยู่ว่า     ตอนที่เราอยู่ห้องเดียวกันก็คือตอน ปวช.1 ไม่ได้มีอะไรมากมายครับ เพราะผมไม่ได้สนใจเขามากครับ ผมต้องไว้ก่อนนะครับว่า ผมนั้นก็พอมีหน้าตาใในโรงเรียนประมาณนึงครับ ค่อนข้างจะเป็นหนุ่มฮอตครับ แต่พอตอนปวช.2 มันได้มีโอกาศครั้งนึง ที่เขาซึ่งเป็นเฟรชชี่นั้น มาซ้อมใกล้ๆกับที่ผมซ้อมกีฬาอยู่ทุกวัน แล้วผมดันไปเห็นเขาครับ ซึ่งเขาก็เห็นผม มันเป็นจังหวะที่เราได้สบตากันและกันครั้งแรก ด้วยความที่เขาสวยน่ารัก จึงทำให้ผมเขิน แต่ยังไม่ได้ชอบเขานะครับ แต่ถึงจะไม่ได้ชอบเขาแต่มันก็ทำให้ผมนั้น สนใจเขามากขึ้น ผมเลยเข้าไปส่องเฟส และแอดเขาไป จนเขารับเป็นเพื่อนในเฟส ผมจึงทักไปหาเขา ( ทักไปในเชิงเพื่อนนะครับไม่ได้กะจะจีบ แค่อยากรู้ว่าเขานั้นรู้จักเราหริอจำเราได้ไหม555 เพราะเราไม่เคยคุยกันและไม่เคยมองเขาเลย )
เขาก็ตอบกลับมาว่า จำได้ หลังจากนั้น เราก็คุยกันสักระยะ และก็จากกันไม่ได้ไปต่อ ( เพราะ เขาเป็นเฟรชชี่หลักของโรงเรียน เพราะเขาหน้าตาดีมาก จึงมีกฏว่าห้ามมีแฟน อะไรประมาณนี้ครับ )  แต่การคุยครั้งนั้นทำให้ผมเริ่มที่จะแอบคิดไปไกลบ้าง จนผมมารู้ว่าเพื่อนในทีมของผมนั้นเป็นเพื่อนเก่าของคนที่ผมชอบ 
เลยได้รู้ Background ของเขา เขาเป็นผู้หญิงที่ ไม่เคยมีแฟนเลย ไม่เคยดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ง่ายๆคือเป็นเด็กเรียบร้อย ( ซึ่งมันตรงกับ ผู้หญิงในฝันของผม คือผมชอบคนเรียบร้อย ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ) จนยิ่งได้ใจผมไปใหญ่ จากที่ผมไม่เคยสนใจเขากลายเป็นผมเริ่มสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ จนมีครั้งนึง ในวันนั้นเป็นเวลาพักทานข้าว มีคนมาสะกิดหลังผม ผมจึงหันไปดูว่าเป็นใคร นั้นคือเขานั้นเอง นั้นเป็นใครแรกที่ผมได้เห็นรอยยิ้มของเขา กับหน้าเขาใกล้ๆ ใจผมเต้นแรง ด้วยที่เขาสะกิดแบบกระทันหัน ผมจึงสะดุ้ง เขาจึงหันเราะออกมา เขาน่ารักมาก และนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้ถึงคำว่าตกหลุมรัก ใช่ครับผมชอบเขาไปแล้ว แต่ด้วยความที่ผมเขินมากจนทำตัวไม่ถูก ผมเลย ตอบกลับการทักทายไปด้วย คำที่ค่อยข้างจะหยาบคายพอควร แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร จนเหตุการณ์มันดำเนินไปเรื่อยๆ คือเราจะคุยกับเขา นานๆครั้ง เพราะผมจะเป็นฝ่ายทักไปตลอด ( แต่ต้องบอกก่อน เวลาที่จะคุยกันในแชท ผมจะเป็นฝ่ายทักไปตลอดและเขาก็จะคุยกับเราตลอด ) (แต่บอกอีกอย่างคือคนในทีมจะรู้ว่าผมชอบเขาเวลาเขาเดินผ่านมาเพื่อนๆจะแซวเสียงดัง จนตรงๆผมคิดว่าเขารู้ว่าผมชอบเขา ) จนมาถึงช่วงประมาณ ปวส.1 ผมตัดที่ใจที่จะลองเริ่มคุยกันเขาแบบจริงๆจังๆดู และผลตอบรับก็ถึงว่าดีพอควร เราคุยกันระยะเวลา เกือบ 1 เดือน แต่ต้องบอกก่อน ว่าผมไม่ได้คุยทั้งวันนะครับ เราจะคุยกันเป็นช่วงๆ เห็นวันนี้ คุยเช้า วันนี้คุยบ่าย วันนี้ไม่ได้คุย หรือคุยตอนดึกๆ ประมาณนี้ แต่คุยกันแทบทุกวัน ตลอด 1 เดือน แต่คุยในเชิงเพื่อนมาตลอด จนผมรู้ข่าวว่า เขาได้มีแฟนแล้ว ใจผมแทบจะแตกสลาย แต่ด้วยความที่ผมกลัวว่าเขาจะทะเลาะกับเพื่อนในภายหลัง ผมจึงตัดสินใจ ถอยห่างออกมา ไม่ทักไปหา ไม่คุยกับเขา ผมไม่ได้โกรธเขานะ แต่ผมกลัวเขาทะเลาะกับแฟน เราเลือกที่จะไม่คุยต่อไป ซึ่งต่อมาผมก็ได้มีแฟนกับเขาสักที ในเวลาไล่ๆกัน เราไม่ได้คุยกันประมาณ 1ปีเกือบเข้าปีที่2 ผมนั้นได้เลิกกันแฟนเพราะความห่างไกลของโควิด พอต่อมาประมาณ 1 อาทิตหลังจากผมเลิกกับแฟนผมได้รู้ว่าเขาได้เลือกกับแฟนเช่นกันแต่เลิกไม่ดี เพราะแฟนเขาไปต่างประเทศ แต่ได้มีคนอื่น แต่โทษว่าสาเหตุ เป็นเพราะคนที่ผมชอบไม่ใช่ตัวเขา ผมรู้สึกโกรธมากที่ทำแบบนี้กับคนที่ผมชอบ แต่ผมไม่ได้เขาไปยุ่งอะไร จนผมโสด เขาโสด แต่เหมือนเขาจะทำใจไม่ได้ เพราะเขาเพิ่งเคยมีแฟนคนแรก ก็เจอคนแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจทักไปคุยเพื่อเป็น กำลังใจให้กับเขา จนตอนนี้ก็เข้าวันที่ 2 แล้ว ที่เราได้กลับมาคุยกัน แต่ผมก็เป็นคนทักต่อไปเหมือนเดิม คือทักจากสตอรี่ของเขา แล้วเราก็คุยกันต่อเกือบทักวัน

เรื่องประมาณนี้ครับ คือที่ผมสงสัยคือ ไม่ใช่ที่ผมเป็นคนทักหรือเปิดบทสนทนานะครับ แต่คือ เวลาเราคุยกัน เราจะคุยกันสนุกมาก เขาและผมได้ขำกันในระหว่างบทสนทนาตลอด และผมไม่ใช่ฝ่ายที่ต้องถามอยู่ฝ่ายเดียว แต่เขาก็มีการถามผมมาเหมือนกัน และด้วยที่เราไม่ได้คุยกันทั้งวันหรือทุกวัน เราจึงมีเรื่องคุยกันไม่ขาดสาย ก็คือผมต้องเป็นคนทักเพื่อไปเปิดบทสนทนาก่อนก็เท่านั้น แต่มันจะเป็นแบบนี้แทบจะทุกครั้ง คือเวลาจนบทสนทนา เวลาผมบอกฝันดี หรือจะแสดงความเป็นห่วงเขา เช่น ฝันดีนะ อย่าลืมกินข้าวนะ อย่านอนดึกนะ ไปละนะกินข้าวบ้างนะอย่าเศร้ามาก เป็นต้น เขาจะไม่อ่านไม่ตอบทุกครั้ง แต่พอผมทักไป เขาจะคุยกับผมสนุกเหมือนเคย และพอผมบอกประโยคที่ผมยกตัวอย่างมา เขาก็จะไม่อ่านไม่ตอบ แทบทุกครั้ง 

ปัจจุบันเรายังไม่เคยได้โทรคุยกัน ไม่เคยได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน และบทสนทนายังเป็นในเชิงเพื่อนอยู่ ผมนั้นชอบผู้หญิงคนนี้มา ตอนนี้ก็เข้าปีที่ 5 เกือบปีที่ 6 แล้วครับ555 ด้วยที่ผมเป็นนักกีฬาแะลหน้าตาค่อยข้างดีเวลาไปแข่ง ก็จะเจอผู้หญิงสวยๆ สวยกว่าคนที่ผมชอบด้วยบางคน แต่ไม่มีใครที่ทำให้ผมชอบได้ ตรงๆคือผมไม่ได้ชอบแค่ที่หน้าตาอย่างเดียว ครับผมชอบผู้หญิงคนที่ มี 5-6ปีแล้วครับ ***ลืมบอกไปตอนนี้ผมและเขา ไม่ได้เรียนที่เดียวกันแล้วนะเพราะแยกกันไปเรียน มหาลัยคนละที่ แต่ก็ยังคุยกันอยู่นะ วันนี้วันที่2แล้ว 5555

สรุปนะครับสำหรับคนที่ไม่อยากอ่าน 
1.) คือที่ผมสงสัยคือ ไม่ใช่ที่ผมเป็นคนทักหรือเปิดบทสนทนานะครับ แต่คือ เวลาเราคุยกัน เราจะคุยกันสนุกมาก เขาและผมได้ขำกันในระหว่างบทสนทนาตลอด และผมไม่ใช่ฝ่ายที่ต้องถามอยู่ฝ่ายเดียว แต่เขาก็มีการถามผมมาเหมือนกัน และด้วยที่เราไม่ได้คุยกันทั้งวันหรือทุกวัน เราจึงมีเรื่องคุยกันไม่ขาดสาย ก็คือผมต้องเป็นคนทักเพื่อไปเปิดบทสนทนาก่อนก็เท่านั้น แต่มันจะเป็นแบบนี้แทบจะทุกครั้ง คือเวลาจนบทสนทนา เวลาผมบอกฝันดี หรือจะแสดงความเป็นห่วงเขา เช่น ฝันดีนะ อย่าลืมกินข้าวนะ อย่านอนดึกนะ ไปละนะกินข้าวบ้างนะอย่าเศร้ามาก เป็นต้น เขาจะไม่อ่านไม่ตอบทุกครั้ง แต่พอผมทักไป เขาจะคุยกับผมสนุกเหมือนเคย และพอผมบอกประโยคที่ผมยกตัวอย่างมา เขาก็จะไม่อ่านไม่ตอบ แทบทุกครั้ง
2.) ผมอยากเริ่มชวนเขาไปเที่ยวแต่ด้วยที่ว่าเขาเพิ่งเลิกกับแฟน และมีครั้งนึงที่ เขาซ้อมเลิกดึก ผมจึงทักไปว่าเดียวจะไปส่งที่บ้าน แต่เขาปฏิเสธ ผมเลยไม่กล้าชวนเขาไปเที่ยว หรือแม้แต่จะโทรยังไม่กล้า และไม่เคยด้วย จะเริ่มทำยังไงดีครับ
3.) สำหรับคนที่อ่านจำ ตรงๆคือผมอยากจะคบกันผู้หญิงคนนี้มากแต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และมาตอบ ขออภัยสำหรับเรื่องที่ยาวนะครับ เพราะผมอึดอัดใจอยากระบายออกมา