เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่มหาลัย จนตอนนี้อายุ 27 แฟนเรา 26 พื้นฐานเราเป็นคนคิดมาก ขี้หึง มีแฟนคือไม่สนใครเลย แต่แฟนเราเค้าเฟรนลี่ ไม่คิดอะไรมาก ซึ่งช่วงเรียนจะคบๆเลิก เพราะเรื่องผู้หญิงตลอด   
        เวลาเลิกกันเค้าก็จะมีคนคุยไม่ซ้ำ พอทำงานเหมือนเค้าก็จะดีขึ้น ดูแลเรามากกว่าเดิม แต่เหมือนเรามีปมทำให้ระแวงตลอด ทำอะไรมันเหมือนไม่สุด เค้าจะรู้ดีว่าเรื่องต้องห้ามของเราคือเรื่องผู้หญิง เราพยายามไม่ค้น ไม่ยุ่งเกี่ยวกับโทรศัพท์หรือคอมเค้า เพราะกลัวเจอ....
แต่ของเราเค้าจับได้ทุกอย่าง  แต่พอเราจับของเขาเมื่อไหร่ แจ็คพ็อตก็จะแตกตลอด ภาพๆเก่าๆที่เค้านอกใจเรามันก็จะกลับมาหมดเลย ตัวเค้าเองก็บอกว่าแค่เพื่อน น้อง สุดท้ายก็จะตีรวนว่าไม่ให้คุยกับใครเลยใช่มั้ย ? ไม่ต้องคบใครแล้วใช่มั้ย ?
 พอเราเจอคำนี้มาบ่อยๆ เราบอกตลอดว่าถ้าอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นก็ตัดเราทิ้งเถอะ เราเหนื่อยที่จะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
ถ้ามันไม่มีเรื่องพวกนี้เค้ามา ชีวิตรักของเราถือว่าดีเลยค่ะ แต่พอเกิดเรื่องเมื่อไหร่ เราพยายามดึงตัวเองกลับมาตลอดว่าอย่ารู้สึกไปมากกว่านี้ ใจนึงก็อยากหายไปเลยให้มันจบๆ แต่ใจนึงก็คิดว่าเป็นเพราะเราคิดมากและจริงจังจนทำให้ทุกอย่างมันแย่รึเปล่า ?

เราพยายามบอกเลิกเค้าตลอดเพราะคิดว่าเราไม่ไหวแล้ว ไม่อยากเจ็บแล้ว แต่มันก็เป็นช่วงกำลังสร้างอนาคตกันทั้งคู่ เราแชร์ค่าคอนโดกันเพราะลดรายจ่าย แฟนเราเค้ามีภาระเยอะ แต่เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาที่ว่ายังไง
ถ้าให้เราไม่หึงแฟนเราเลย คงต้องไม่รู้สึกอะไรแล้วจริงๆ อยากมีชุดความคิดที่ว่า  " เป็นแค่แฟนกันไม่ต้องจริงจังนักหรอก "
คือมันแย่มั้ยคะ เหมือนอยู่รอวันที่ต่างคนต่างหมดใจ รอวันเลิกเลย เหนื่อยมากเลย...