คือช่วงเนี้ยไม่รู้เป็นไรทำไมเรื่องเล็กๆน้อยๆไร้สาระกับแฟน แค่เนี้ยเราต้องมาน้อยใจและแอบร้องคือมันห้ามไม่ได้มันเป็นความรู้สึกจุกๆในหัวใจบอกไม่ถูก และเป็นแฟนคนแรกที่ทำให้เรามีอาการแบบนี้ ช่วงแรกๆที่คบกันแฟนติดเรามากจนบางทีก็หงุดหงิด คู่เราเป็นคู่ที่ทะเละกันบ่อยมากเลยก็ว่าได้ แต่เราเป็นคนที่ออกจะไม่ค่อยสนใจเพราะชอบอยู่โลกส่วนตัวมากกว่าอาจจะเป็นเพราะว่าโสดมานานเลยยังไม่ชิน แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าแฟนเรารู้สึกไงเวลาที่เราไม่เคยใส่ใจเค้า ตอนนี้เค้าก็ยังรัก ไม่เคยทิ้งแต่....เค้าอยู่แต่โลกส่วนตัวของตัวเองๆจนแทบไม่มีเวลาให้เราเหมือนเมื่อก่อน จากที่เคยคาสายทุกวันแม้ตอนนั้นโทรศัพท์จะพังก็ยอม ตอนนี้มีตั้งสองเครื่องแต่บอกเดี๋ยวแบตไม่ขึ้นไม่คา จากที่เคยบอกฝันดีและมอนิ่งทุกวัน ตอนนี้กลับหายถ้าเราไม่บ่นไปก็คงจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จากที่ทักทั้งวัน ตอนนี้หายไปเลยถ้าเราไม่ทักคงหายไปทั้งวันก็ว่าได้ จนเราแบบเป็นฝ่ายทำเหมือนเค้าแบบเมื่อก่อนที่เป็นฝ่ายใส่ใจตลอด จนเราเริ่มแอบร้องทุกคืน...ในหัวมีแต่แฟน ขนาดนอนยังฝันถึงเค้าทุกคืนทั้งฝันดีและฝันร้าย เพราะอะไรอะนี่เราติดแฟนมากไปหรอ ทุกคืนเราก็จะคิดซ้ำๆว่าแฟนไม่รักเราแล้วหรอ,เราคารทำยังไงให้แฟนกลับมาใส่ใจสนใจเราแบบเดิม  บางทีก็คิดเองเออเองตลอดจนกลายเป็นคนคิดมาก คือมันไม่ไหวจริงๆมันเศร้าจนการงานไม่เอาแล้ว เราไม่เคยเป็นแบบนี้ เราไม่รู้ต้องแก้ปัญหายังไง เพราะเราเคยถามบางเรื่องไปตรงๆแฟนก็ตอบกลับมาว่า "จะอะไรอีก ไม่เคยเข้าใจกันสักนิด" จนเราคิดว่าควรห่างกับแฟนดีไหมจะได้สนใจเรามากขึ้น เคยพยายามทำนะแต่ไม่ได้เสียใจหนักกว่าเก่า เราควรทำไงดีแนะนำเราได้ไหม