ถ้าคุณไม่เชื่อเรื่องเจ้าที่ เจ้าทาง ให้ข้ามไป.......
2. ตาจ๋า ยายจ๋า
ดิฉันแต่งงานปี 2527 แล้วย้ายมาอยู่บ้านของสามี ที่มีเขาอยู่คนเดียวมาตั้งแต่คุณแม่เสีย เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวริมทางด่วน อยู่ได้ 3 ปีก็ไปกู้เงินธนาคารมาปลูกใหม่บนที่ดินเดิม หนี้ท่วมหัวเลยโชคดีที่ยังไม่มีลูก ก็กัดฟันกันไป มีอยู่ครั้งหนึ่งต้องไปต่างจังหวัดหลายวัน จึงให้ลูกศิษย์เป็นนักเรียนชาย ม.6 มาช่วยเฝ้าบ้านให้ 2หนุ่มที่มาอยู่บ้านให้เป็นเด็กสายวิทย์ทั้งคู่ ย้ำ...สายวิทย์ แล้วก็ยากจนเป็นการช่วยให้เด็กมีรายได้ด้วย วันที่กลับมาบ้านตกใจ ไอ้เจ้าสองคนย้ายมานอนข้างล่าง ลากเก้าอี้ ลากโซฟา มานอนอยู่กลางบ้าน เปิดไฟไว้ทั้งคืน...
เด็กเล่าว่าเขานอนไม่ได้ตั้งแต่คืนแรก มีตาแก่กับยายแก่กวนทั้งคืน และไม่ยอมให้นอนบนเตียงด้วย เตียงไม้โบราณของคุณแม่สามี เป็นเตียงที่ดิฉันไม่ชอบเลย หนา หนักขนาด5 ฟุต หาที่นอนก็ยาก สูงด้วย มีเสาทั้งสี่มุม ที่สำคัญคือไม่สวย ดิฉันเอารูปคุณแม่สามีให้ลูกศิษย์ดู ว่าใช่คนนี้ไหม เด็กบอกว่าไม่ใช่ ผมขาวทั้งหัว ดัดลอนสั้น ตาดำสนิท ตาดุมาก อะไรจะชัดเจนขนาดนั้น
ดิฉันให้สตางค์เด็กๆสำหรับสองคืนที่มานอนเฝ้าบ้านให้ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้น ครูไม่เคยเห็นไม่เคยได้เจอและขอบคุณเขาด้วย หนึ่งในเด็กคนนั้นคือ ดร.หมู รองคณบดีฝ่ายกิจการนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล ดิฉันไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีกเลย จนกระทั่งคืนวันหนึ่งได้บอกกับสามีว่า ไม่มีเงินแล้วอีกนานกว่าจะสิ้นเดือนพรุ่งนี้เอาสร้อยคอไปจำนำนะ...
ตกดึกฝันว่ามีคุณยายหน้าตาดุๆเดินมากับคุณตาที่ไม่เห็นหน้า แต่งตัวแบบชาวนาแต่ยายนุ่งขาวห่มขาว เดินมาตามให้พาไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นเล็กหน่อยร้านอยู่ทางนี้แล้วเดินนำหน้าดิฉันไป ยิ่งเดินตามยิ่งเปลี่ยว ยิ่งน่ากลัว มีโลงศพ มีกองไม้เก่า ในฝันเห็นตัวเองเดินกลับอย่างเร็วด้วยความกลัวไม่ได้กลัวยายแต่กลัวกลับบ้านไม่ถูก ปากตะโกนว่า เดี๋ยวหนูไปซื้อให้ยายกับตากินนะ
เช้าขึ้นมาก็บอกสามีว่าไปหาซื้อก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นเล็ก เอาทั้งแห้งทั้งน้ำเลยนะ เอามา 9 ชุด ไปวัดให้ทันถวายเพล อุทิศส่วนกุศลให้กับตายายแล้วบอกว่า
อย่ามาอีกนะ หนูกลัว...
สองเดือนต่อมา ดิฉันได้ลาภใหญ่ สองแสนบาทจากการซื้อหวยรัฐบาล...
ไม่ต้องเชื่อก็ได้นะคะ จริงรึไม่...มันอยู่ในใจผู้เขียน ดิฉันไม่มีเจตนาจะหลอกลวงใดๆ แค่อยากให้อ่านสนุกๆกับเรื่องราวที่ได้พบเจอ
ดิฉันเชื่อสนิท เรื่องเจ้าที่ เจ้าทาง.......
" รัชนีกร "
16 กันยายน 2564
หลากหลายในใจเธอ ตอนที่ 2 ตาจ๋า ยายจ๋า
ดิฉันแต่งงานปี 2527 แล้วย้ายมาอยู่บ้านของสามี ที่มีเขาอยู่คนเดียวมาตั้งแต่คุณแม่เสีย เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวริมทางด่วน อยู่ได้ 3 ปีก็ไปกู้เงินธนาคารมาปลูกใหม่บนที่ดินเดิม หนี้ท่วมหัวเลยโชคดีที่ยังไม่มีลูก ก็กัดฟันกันไป มีอยู่ครั้งหนึ่งต้องไปต่างจังหวัดหลายวัน จึงให้ลูกศิษย์เป็นนักเรียนชาย ม.6 มาช่วยเฝ้าบ้านให้ 2หนุ่มที่มาอยู่บ้านให้เป็นเด็กสายวิทย์ทั้งคู่ ย้ำ...สายวิทย์ แล้วก็ยากจนเป็นการช่วยให้เด็กมีรายได้ด้วย วันที่กลับมาบ้านตกใจ ไอ้เจ้าสองคนย้ายมานอนข้างล่าง ลากเก้าอี้ ลากโซฟา มานอนอยู่กลางบ้าน เปิดไฟไว้ทั้งคืน...
เด็กเล่าว่าเขานอนไม่ได้ตั้งแต่คืนแรก มีตาแก่กับยายแก่กวนทั้งคืน และไม่ยอมให้นอนบนเตียงด้วย เตียงไม้โบราณของคุณแม่สามี เป็นเตียงที่ดิฉันไม่ชอบเลย หนา หนักขนาด5 ฟุต หาที่นอนก็ยาก สูงด้วย มีเสาทั้งสี่มุม ที่สำคัญคือไม่สวย ดิฉันเอารูปคุณแม่สามีให้ลูกศิษย์ดู ว่าใช่คนนี้ไหม เด็กบอกว่าไม่ใช่ ผมขาวทั้งหัว ดัดลอนสั้น ตาดำสนิท ตาดุมาก อะไรจะชัดเจนขนาดนั้น
ดิฉันให้สตางค์เด็กๆสำหรับสองคืนที่มานอนเฝ้าบ้านให้ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้น ครูไม่เคยเห็นไม่เคยได้เจอและขอบคุณเขาด้วย หนึ่งในเด็กคนนั้นคือ ดร.หมู รองคณบดีฝ่ายกิจการนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล ดิฉันไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีกเลย จนกระทั่งคืนวันหนึ่งได้บอกกับสามีว่า ไม่มีเงินแล้วอีกนานกว่าจะสิ้นเดือนพรุ่งนี้เอาสร้อยคอไปจำนำนะ...
ตกดึกฝันว่ามีคุณยายหน้าตาดุๆเดินมากับคุณตาที่ไม่เห็นหน้า แต่งตัวแบบชาวนาแต่ยายนุ่งขาวห่มขาว เดินมาตามให้พาไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นเล็กหน่อยร้านอยู่ทางนี้แล้วเดินนำหน้าดิฉันไป ยิ่งเดินตามยิ่งเปลี่ยว ยิ่งน่ากลัว มีโลงศพ มีกองไม้เก่า ในฝันเห็นตัวเองเดินกลับอย่างเร็วด้วยความกลัวไม่ได้กลัวยายแต่กลัวกลับบ้านไม่ถูก ปากตะโกนว่า เดี๋ยวหนูไปซื้อให้ยายกับตากินนะ
เช้าขึ้นมาก็บอกสามีว่าไปหาซื้อก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นเล็ก เอาทั้งแห้งทั้งน้ำเลยนะ เอามา 9 ชุด ไปวัดให้ทันถวายเพล อุทิศส่วนกุศลให้กับตายายแล้วบอกว่า
อย่ามาอีกนะ หนูกลัว...
สองเดือนต่อมา ดิฉันได้ลาภใหญ่ สองแสนบาทจากการซื้อหวยรัฐบาล...
ไม่ต้องเชื่อก็ได้นะคะ จริงรึไม่...มันอยู่ในใจผู้เขียน ดิฉันไม่มีเจตนาจะหลอกลวงใดๆ แค่อยากให้อ่านสนุกๆกับเรื่องราวที่ได้พบเจอ
ดิฉันเชื่อสนิท เรื่องเจ้าที่ เจ้าทาง.......
" รัชนีกร "
16 กันยายน 2564