หนุ่มตาน้ำข้าวกับผู้บ่าวจอมกวน   (ตำนานชายรักชายบทใหม่แห่งหมู่บ้านโคกอีหวึ่ง)

                       เรต MA15+  ภาษาและพฤติกรรมบางอย่างของตัวละครในเรื่อง

“ที่ผมชอบแกล้ง ชอบกวนประสาท แค่อยากเรียกร้องความสนใจ อยากรู้จัก อยากคุยด้วย ผมผิดมากใช่ไหม?”


ก่อนเข้านอน อัลแบร์เปิดหน้าต่างห้องนอนเพื่อรับลม คืนนี้ท้องฟ้าไม่มีเมฆบดบัง สามารถเห็นดวงดาวสว่างสุกใสชัดเจนมาก 

ขณะกำลังยืนจ้องดูดาวอยู่ริมหน้าต่าง ทันใดนั้น รู้สึกเหมือนมีแสงสีขาวเจิดจ้ากระพริบเข้าตาแค่เสี้ยววินาที เขารีบหันไปดูที่มาที่ไปของแสงปริศนา แท้จริงแล้วมันคือแสงไฟฉายแรงสูงจากบ้านฝั่งตรงข้าม จงใจสาดส่องเข้ามาหา

บักเติ่งยักคิ้วหลิ่วตาทักทายยามราตรี เขาอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน ส่วนท่อนล่างมีแค่กางเกงในสีขาวตัวจิ๋วปิดบังจุดยุทธศาสตร์ ระเบียงข้างหลังห้องนอนเขา ทำมุมระนาบคู่ขนานกับหน้าต่างห้องอัลแบร์ ในองศาที่พอเหมาะพอดี

อัลแบร์พยายามทำเป็นไม่สนใจพฤติกรรมฝ่ายตรงข้าม แต่ก็มิอาจข่มใจ หักห้ามใจตัวเองได้ เขาแอบชำเลืองส่องความเคลื่อนไหวฝั่งโน้น 

นอกจากใบหน้าอันหล่อเหลาบาดใจสไตล์แบดบอย รูปร่างของบักเติ่ง ช่างเซ็กส์ซี่ยั่วยวนให้น้ำลายสอ ผิวสีแทนเข้ม หุ่นสูงโปร่งลีนเนียน แขนทั้งสองมีกล้ามนิดๆพองาม หน้าท้องแบนราบเรียบ ซิกแพคขึ้นเรียงราย ไรขนใต้สะดือลากยาวลงมาตรงขอบกางเกงใน แค่เห็นทำเอาเลือดกำเดาแทบไหล แถมยังรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวอีกด้วย

ส่วนฝ่ายตรงข้าม เมื่อรู้ตัวว่า ถูกแอบเหล่มอง ก็ยิ่งได้ใจ ขยันยืนโชว์แอ่นหน้าแอ่นหลัง ยั่วอย่างเมามันส์

เมื่อบักเติ่งรู้ตัวขนาดนี้แล้ว อัลเแบร์จึงกลัวเสียฟอร์ม รีบปิดหน้าต่างหนีทันที
...................................................................................

เสียงข้อความเข้าจากแอพฯไลน์    อัลแบร์สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา เขาคว้าโทรศัพท์มือถือมาดู

ครูปอนด์ : “Bonjour! ยังหลับอยู่ไหม? ขอโทษด้วยที่ปลุก เมื่อคืนนอนกอดตุ๊กตาหมีทั้งคืน เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุด”

อัลแบร์ส่งข้อความกลับเป็นรูปการ์ตูน
.............................................................................

“ป้าดติโท… มือระดับพระกาฬอย่างคุณพ่อหรรมเติ่งสิยิงปืนแพ้บักเกย์ฝรั่ง เป๋นไปได้จั่งได? งึดคั่กๆ(แปลกประหลาด อัศจรรย์มาก) เพิ่นคงหลงเบิ่งคุณแม่อิงอรจนบ่มีสมาธิยิงปืน คุณแม่อิงอรงามอีหลี แก้มแดงอ่องต่องเหมือนสาวซ่ำน้อย ในอำเภอนี้บ่มีผู้ใดสิงามเริ่ดเท่าคุณแม่  บักเกย์ฝรั่งคักละเนาะ(ไม่ธรรมดา) เสื้อผ้าข้าวของที่มันใช้ แบรนด์เนมแพงหลาย โดยเฉพาะกระเป๋าเบอร์กามอท หนังจระเข้ รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ที่ซุมดาราซุปตาร์ตัวแม่แฟชั่นนิสต้า ซุมเซเลบไฮโซกรุงเทพใช้กัน ใบเป็นล้าน เพิ่นว่ามีเงินอย่างเดียวซื้อบ่ได้เน้อ ทางร้านเลือกคนซื้อ บักเกย์ฝรั่งเฮ็ดงานอิหยัง สิมีเงินหลายแท้” 

สาวประเภทสองเจ้าของร้านเสริมสวย นางชื่อ “สุ” หรือบรรดาเพื่อนฝูงมักเรียกขาน “สุวัจนี” (ชื่อในบัตรประชาชน “สุวัฒน์ชัย”)
นางภูมิใจนักหนาว่า ร้านของนางเริ่ดหรูไฮโซอลังค์การงานสร้างที่สุดในอำเภอแห่งนี้ ลูกค้าที่มาใช้บริการล้วนเป็นเซเลบคนเด่นคนดังของท้องถิ่น คหบดี เศรษฐี ข้าราชการ พนักงานรัฐวิสาหกิจ ไปจนกระทั่งเน็ตไอดอลชื่อดัง

นางเป็นคนเลือกที่รักมักที่ชัง ถ้าเห็นลูกค้าคนไหนแต่งตัวโทรมๆ เซราะกราว โปรไฟล์ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เดินเข้ามาในร้าน นางจะแสดงอาการดูถูกดูแคลนด้วยการเบ้ปากใส่ สลับกับคำพูดกระแหนะกระแหน

ศัตรูตัวฉกาจของนางคือ กำนันแจ๊ดกับหญิงแว่ ซึ่งเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม

“กระเป๋ามันสิแท้หรือก๊อป บ่มีไผฮู้ไผเห็นอีหลี กูบ่สะออน(ไม่ปลื้ม) มันสิขายรูดากซื้อกระเป๋าก็ช่างแม่มัน  คึดยาก(กลุ้มใจ)กับเรื่องบักเติ่งยิงปืนแพ้มัน กูเคียดหลาย” อิงอรคับแค้นใจ
..........................................................................................

กำนันแจ๊ด หญิงแว่ และครูปอนด์ อาสาเป็นไกด์ท้องถิ่นพาอัลแบร์ตระเวนชิมของอร่อยๆตามร้านชื่อดังต่างๆในท้องถิ่นตน

เริ่มจากร้านส้มตำไก่ย่างเครื่องเทศชื่อดังประจำหมู่บ้าน เจ้าของร้านเป็นญาติสนิทหญิงแว่กับครูปอนด์

“เบิ่งหน้าอีกะเทยรูตันกับอีผีปอบ กูหมดอารมณ์แดรกข้าวนำ เสียฤกษ์เสียยามหมด”     หญิงแว่หงุดหงิดขึ้นมาทันที เมื่อเห็นสุวัจนีกับอิงอรนั่งอยู่ที่โต๊ะหัวมุม

“บ่ต้องสนใจพวกมัน”   กำนันแจ๊ดพยายามห้ามปราม

สุวัจนีนั่งเบะปาก เชิ่ดหน้าใส่กลุ่มศัตรู

ระหว่างนั่งรออาหาร หญิงแว่อาสาช่วยญาติของตนหยิบจับโน่นนี่ รวมทั้งช่วยเสิร์ฟอาหารตามโต๊ะต่างๆ จำนวนลูกค้าที่หลั่งไหลเข้ามาล้นทะลักจนร้านแทบแตก พนักงานบริการไม่ทั่วถึง

“ขอผักบุ้งสดนำแน่เด้อ สั่งไปดนแล้ว ยังบ่ได้ ลูกค้าวีไอพีเซเลบระดับจังหวัดคือข้อย อุตส่าห์ให้เกียรติมากินม่องนี้ บริการให้มันดีแน อย่าเฮ็ดให้ข้อยสูนเด้อ”   (ขอผักบุ้งสดด้วยจ๊ะ สั่งไปนานแล้ว ยังไม่ได้ ลูกค้าวีไอพีเซเลบระดับจังหวัดอย่างฉัน อุตส่าห์ให้เกียรติมากินที่ร้านนี้ บริการให้มันดีหน่อย อย่าทำให้ฉันโมโห)

สุวัจนีเน้นย้ำกับพนักงานด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงวีน

“เดี๋ยวเอื้อยจัดการเอง” หญิงแว่บอกพนักงานคนนั้น นางหายไปหลังร้านซักพักหนึ่ง แล้วเดินกลับมาพร้อมผักบุ้งสดจานใหญ่

นางถือผักบุ้งสดจานนั้น ไปเสิร์ฟที่โต๊ะสุวัจนีด้วยตนเอง 

“ผักบุ้งสด ใบงามๆก้านอวบๆใหญ่ๆทั้งนั้น กินแนมตำบักหุ่งแซ่บหลายเด้อค่ะ  คุณแม่อิงอรขา..  ของมีประโยชน์ต่อสายตา  ตาสิบ่ต่ำคืออีกะเทยรากหญ้าบางตัว”    สุวัจนีพูดกับอิงอรโดยมีเจตนากระทบกระแทกแดรกดันหญิงแว่

หญิงแว่เดินกลับมาที่โต๊ะอย่างอารมณ์ดี ไม่โกรธเคืองเหมือนที่ผ่านมา รอยยิ้มอย่างนี้ต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่เลย?

“ตากูบ่ได้ฝาดแม่นบ่? เมริงย่างไปเสิร์ฟโต๊ะอีสุวัจนี”  กำนันแจ๊ดแปลกใจพฤติกรรมของเพื่อนสาว

"แม่นแล้ว" หญิงแว่ยักคิ้วพร้อมเล่าให้ฟัง...
 
นางเห็นสุวัจนีเหวี่ยงวีนใส่อารมณ์กับพนักงาน เพราะรอผักบุ้งสดนาน   ด้วยความหมั่นใส้ หญิงแว่เลยเดินไปเก็บผักบุ้งที่ขึ้นเต็มพื้นหลังห้องส้วม เอามาเสิร์ฟให้

แอบมองไปที่โต๊ะ เห็นสุวัจนีกับอิงอรกำลังกินผักบุ้งสดแกล้มส้มตำกันอย่างเอร็ดอร่อย ทุกคนต่างหัวเราะลั่นออกมาอย่างลืมตัว โดยเฉพาะอัลแบร์ถึงกับสำลักน้ำเลยทีเดียว

“เอื้อย.. ซอยแน่ โต๊ะคุณนายเซเลบวีนใส่หนูเรื่องน้ำแข็งบด เพิ่นอยากได้ก้อนใหญ่คือลูกปิงปอง” พนักงานเสิร์ฟเดินมาฟ้องหญิงแว่ที่โต๊ะ

“บ่เป่นหยัง เดี๋ยวเอื้อยจัดให้โลด” หญิงแว่หายเข้าไปหลังเคาน์เตอร์ ไม่กี่วินาที นางถือขันอะลูมิเนียมเล็กๆ เต็มไปด้วยน้ำแข็งก้อนขนาดที่ลูกค้าวีไอพีต้องการ ยื่นให้พนักงานเสิร์ฟ

“เริ่ดมาก เฮ็ดจั่งใด๋? ที่ร้านมีแต่น้ำแข็งบด เมริงเสกเอาบ่?” กำนันแจ๊ดตะลึงในความสามารถของเพื่อนสาว

“บ่ได้เสก กูเอาน้ำแข็งในกล่องแช่เครื่องในหมู ใส่ให้มันโลด คนอย่างอีสุวัจนี มันต้องพ้อคนอย่างกู(มันต้องเจอคนอย่างกู)” หญิงแว่บอกเคล็ดไม่ลับ
...............................................................................

เย็นวันนี้ ณ ตลาดสดประจำหมู่บ้าน คลาคลั่งไปด้วยผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของ บางส่วนมารอดูเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

กำนันแจ๊ดกับหญิงแว่แต่งองค์ทรงเครื่องชนิดจัดเต็ม เสื้อผ้า หน้า ผม ปังปุริเย่ พวกนางพากันมารอที่ตลาดก่อนเวลา โดยมีอัลแบร์มีเป็นคนจัดการเรื่องกำหนดการนัดหมายทั้งหมด 

ส่วนผู้พ่ายแพ้อย่างบักเติ่ง มีสปิริตความเป็นลูกผู้ชาย แพ้ก็ต้องทำตามสัญญาที่ได้ลั่นวาจาสัตย์ไว้ ก่อนจะไปเผชิญหน้าต่อสาธารณะชน เขาขอดื่มย้อมใจ ขจัดเอาความหน้าบางออกไปให้หมดสิ้น

เมื่อผู้ชนะ ผู้แพ้ สักขีพยาน และผู้ชมมาครบองค์ประชุม พิธีจึงเริ่มต้นขึ้น 

กำนันแจ๊ดกับหญิงแว่ยืนสวยๆเชิ่ดๆเริ่ดๆ อยู่ลานกลางตลาด 

บักเติ่งหยิบพวงมาลัยดอกไม้สดพวงแรกที่วางอยู่บนพานทอง ซึ่งคนถือพานเป็นกะเทยหัวโปกลูกสมุนหญิงแว่ 
เขาเดินมาหากำนันแจ๊ดเป็นคนแรก “ขอโทษ” พูดจบก็ยื่นพวงมาลัยให้ 

ต่อจากนั้นก็ถึงคิวขอโทษหญิงแว่ตามลำดับ หญิงแว่ส่งสายตาที่เต็มเปี่ยมด้วยความสาแก่ใจยิ่งนักให้แก่คู่กรณี

แน่นอนว่าเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ครั้งนี้ ช่างภาพสื่อมวลชนมือสมัครเล่นทั้งหลาย ต่างถ่ายรูปถ่ายคลิปกันมือระวิง บ้างก็โพสลงโซเชียลมีเดีย บ้างก็เอาไว้ดูเล่นเป็นที่ระลึก
............................................................................

ค่ำคืนนี้พระจันทร์ทรงกลดสวยมาก อัลแบร์เปิดหน้าต่างห้องนอนออกมาชมจันทร์ เขาได้ยินเสียงเหมือนเครื่องยนต์ใบพัดขนาดเล็กคล้ายพัดลมมือถือ วนเวียนใกล้ชายคาบ้าน มองดูชัดๆมันคือ โดรน ซึ่งข้างใต้มีช็อกโกแลตบาร์ผูกติดอยู่ 

โดรนบินเข้าประชิดใกล้ตัวอัลแบร์ทีละนิด จนได้ระดับที่สามารถหยิบจับช็อกโกแลตบาร์  เขาชะเง้อมองหาเจ้าของโดรน ที่ยืนอยู่ระเบียงฝั่งตรงข้าม บักเติ่งโบกมือเป็นสัญลักษณ์ทักทาย

อัลแบร์ชูช็อกโกแลตบาร์ แทนคำขอบคุณตามมารยาท ใจจริงเขาไม่อยากรับมันไว้หรอก เพื่อตัดความรำคาญ ก็ต้องจำต้องฝืนใจรับไมตรีเอาไว้ หากไม่รับฝ่ายตรงข้ามอาจบังคับโดรนเซ้าซี้รบเร้าจนได้ 
..................................................................................

ตอนแรก   https://ppantip.com/topic/40967874
ตอนที่ 2   https://ppantip.com/topic/40973995