ถ้ามีความรักแล้วเรารู้สึกเหนื่อย เรายังจะสามารถเรียกมันว่าความรักได้มั้ย

ตามหัวข้อเลยค่ะ บอกก่อนนะคะว่า ความรักของเรา เราเริ่มจากความรู้สึกเป็น 0 แต่แฟนเราเขาเริ่มจากร้อย แต่เขาแอบรักเราเรามาตั้งแต่เรียน ม.ต้น จนตอนนี้เราขึ้นเลข 3 ต้นๆกันแล้วค่ะ โดยที่เราไม่เคยรู้เลย เราห่างกันไปใช้ชีวิตตามทางที่ตัวเองเลือกตั้งแต่เรียนจบ จนวันนึงเราโคจรมาเจอกันอีกครั้ง เขาจีบเราและตัดสินใจคบกัน เขาทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากคนนึง เขาคือคนที่เราตามหามาตลอด แต่พอมาวันนี้ทำไมเรารู้สึกเหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เขาไม่มีเวลาให้เหมือนเดิม เคยบอกเราเสมอเมื่อไปไหนมาไหน แต่ทุกวันนี้ไม่ทำแล้ว บทสนทนาของเราสั้นลงทุกวัน แต่เราพยายามจะเป็นความสบายใจให้เขา แต่เมื่อเรามีปัญหาบ้าง เราอยากแชร์กับเขา เขาก็รับฟังนะคะ แต่ไม่มีคำปรึกษาใดๆให้เราเลย นี่เป็นความรู้สึกของเราฝ่ายเดียวนะคะบอกตรงๆนะคะ เราเหนื่อยค่ะ เราควรไปต่อหรือหยุดไว้แค่นี้คะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่