เนื่องจากว่าหัวหน้าเราช่วงนี้ work form home เพราะคนในครอบครัวอยู่ในกลุ่มเสี่ยง แล้วปล่อยให้เราดูแลความเรียบร้อยในที่ทำงานเอง (พนักงานรวมๆกันประมาณ 20 คน) ทำให้เราต้องคอยรายงานความเรียบร้อยของงาน ข้อผิดพลาดให้เจ้านายเสมอๆ

เเม่เราบอกว่า ถ้าเรารายงานข้อผิดพลาดบ่อยๆ เค้าจะหาว่าเราเป็นพวกขี้ฟ้อง

เราก็แบบ เอ๊ะ ที่เรารายงานมันไม่ใช่เรื่องส่วนตัว มัน้ป็นเรื่องงานที่พนักงานทำผิดพลาด

เช่น

1) มาทำงานสาย 45 นาที เเล้วไม่โทรมาเเจ้งเราต้องโทรไปตาม 3รอบ กว่าจะรับสาย เพราะลูกค้ามารอเเล้ว (นางบอกว่าลองเส้นทางใหม่ gps ไม่ทำงาน) 

2) ส่งงานสายทำให้งานติดขัด

3) เขียนอีเมลล์เเจ้งวันเวลานัดลูกค้าพลาดลูกค้ามาแต่งานไม่มีให้ ทำให้เราต้องลดราคางานให้ลูกค้าไป 25% 

4) ส่งงานให้ลูกค้าไม่ครบเเละไม่เเจ้งเรา เราไปชาจเงินลูกค้าเต็มจำนวนเเล้วพึ่งมาทราบจากลูกค้าว่างานไม่ครบ พนักงานก็เเอบเงียบไว้ (นางบอกว่าลืม) 

ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลเราก็ได้คุยกับเจ้าตัวเเบบตัวต่อตัวเเล้ว เเละเราก็เเจ้งหัวหน้าไปด้วย ...อันนี้เราก็มองว่าไม่ได้คุยลับหลังเเล้วนะ เพราะเจ้าตัวก็รู้ว่าพลาด...ปรกติเราจะรายงานเจ้านายเฉพาะเรื่องที่ทำให้ บ. ขาดรายได้/ผลประโยชน์ ไม่ใช่เจ้านายไม่อยู่ก็ปล่อยให้เละเทะกัน เรื่องเล็กๆน้อยๆก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่บ้าง 

เเต่ที่บ้านเรามองว่า เราไปขัดเเข่งขัดขาคนอื่น ใครทำพลาดก็ทำไปสิ เค้าจะหาว่าเราช่างฟ้อง คนล้มอย่าข้าม เค้ากลัวว่าวันหนึ่งที่เราพลาดมาเค้าจะเอาเราไปถล่ม เเต่เราก็แบบ เอ่อ ถ้าเราทำผิดจริงๆเราก็ยอมรับผิด ดีเสียอีกมีคนมาเตือนจะได้เเก้ไข ถ้าเราทำไม่ผิดจะกลัวทำไม ใครทำดีเราก็ชม ชมกับเจ้านายด้วย ชมต่อหน้าคนอื่นด้วย เเต่ถ้าใครทำพลาดเจ้านายก็ควรรู้ด้วย

เรามองว่า บ. คือ นายเรา เค้าจ้างเรามาทำงาน ไม่ใช่ให้มาปกปิดความผิดให้ใคร ...  เเต่กลายเป็นว่า คนอื่นอาจจะมองว่าเราช่างฟ้องซะงั้น