ต่อให้เค้าจะว่างหรือไม่ว่างเค้าก็ไม่เคยคิดจะโทรหาเราเลยวันๆพิมแต่แชทคุยกันไม่กี่ประโยค คือบางทีเราก็อยากจะมีคนค่อยรับฟังเรื่องราวของเราในแต่ละวันบ้างบางวันก็มีเรื่องสนุกอย่างจะเล่าให้ฟังบางวันเราก็เหนื่อยเครียดกับงานอยากจะระบายให้ใครสักคนฟัง เราไม่เคยมาหาเราที่ห้องเลยบางทีเราก็อยากจะใ้ช้ชีวิตกับแฟน ดูหนังกินข้าวด้วยกันอยากให้เค้าโทรหาเราบ้างแค่ได้ยินเสียงบ้างก็ยังดี แต่เค้าชอบคิดไปเองว่าเราเหนื่อยคงอยากจะนอนไม่อยากกวน 

เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากเค้าดูเเลเราดีมาก แต่เราก็เจอกันนานๆครั้งที คือเราต้องทุกข์ใจตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกันเพื่อรอเวลาที่จะได้เจอกัน

เราอยากเดินออกมาเพราะถ้ามีแฟนแล้วเหมือนไม่มี สู้อยู่คนเดียวยังจะสบายใจกว่า แต่เค้าก็ยื้อเราทุกครั้งเเล้วเราก็ใจอ่อน 

มีคนบอกเราว่าอยากคาดหวัง ถ้าไม่คาดหวังก็จะไม่ผิดหวัง เราทำไม่ได้หรอกอึดอัดมาก