คุณพ่อ ท่านเป็นห่วงคุณค่ะ

เขาฐานะดี ดูแลคุณได้ ท่านพอใจตรงจุดนี้ ท่านไม่อยากให้คุณลำบาก

แต่ ...

ไม่มีพ่อแม่ (ที่รักลูกดุจแก้วตา) คนไหน
ที่หากรู้ว่า ลูกสาวตน โดนทำร้ายร่างกาย และจิตใจ จากสามี

จะยังอยากให้ลูกทนอยู่ในสภาพแบบนั้นต่อไปนะคะ

ถ้าคุณอยากเลิก
ถ้าคุณมีทางไป (มีงานรองรับ)
ถ้าคุณมีเงินเก็บ (เพียงพอที่จะใช้จ่ายระหว่างหางานใหม่)

คุณก็ทำตามใจตัวเองได้เลยค่ะ

กลับไปอยู่บ้าน ไปดูแลพ่อ

แต่หากว่า ...
คุณจะไปตายเอาดาบหน้า มองไม่เห็นอนาคต ไปแบบคนหมดเนื้อหมดตัว
แบบนี้ พ่อคงไม่สบายใจ (เพราะจะยิ่งเป็นห่วงคุณมากกว่าเดิม)

เรื่องรายละเอียดปลีกย่อย ที่คุณไม่ได้เล่าในกระทู้ ก็เอามาชั่งน้ำหนักดูด้วยค่ะ
จะได้คำตอบชัดมากขึ้น
(เช่น หากคุณไม่กลับไปดูแล จะมีพี่น้องคนอื่นทำหน้าที่นี้ไหม / ระหว่างอยู่บ้านเตรียมรับมือเรื่องค่าใช้จ่าย
และความเครียดจากการดูแลผู้ป่วยได้ไหม ... ฯลฯ)


ตัดสินใจ และพร้อมรับผิดชอบผลที่จะตามมา
เป็นผู้ใหญ่ ที่พึ่งพาตัวเองได้ และเป็นที่พึ่งให้กับท่านได้ ... ก็จะบรรเทาความห่วงใยที่ท่านมีให้คุณลงได้ค่ะ