ส่วนตัวเราคิดว่าเราปกติ แต่ที่มีคำถามนี้ขึ้นมาเพราะเพื่อนสนิทเราแนะนำให้เราไปหาหมอ ทุกครั้งที่เราปรึกษาเพื่อน เพื่อนจะด่าเตือนสติเราและแนะนำให้เราไปหาหมอตลอด แต่เราไม่ได้ไป เพราะคิดว่าเราอาจจะแค่เครียดมากไปหน่อย เพราะเราไม่ได้เป็นแบบนี้ตลอดเวลา เราเลยอยากลองขอความเห็นเพื่อนๆกับอาการของเรา
อาการที่เราเป็น (อาการนี่เป็นมาร่วมเกือบ3ปีแล้ว)
- เวลาที่มีปัญหาในชีวิตเรา แม้จะเป็นเรื่องเล็กแค่นิดเดียว เช่น แมวเราโดนรถชนเราต้องลาที่ทำงานพาแมวไปหาหมอ2ชั่วโมง เพราะที่บ้านไม่มีใครพาไป
แต่ที่ทำงานมา พูดกับเราประมาณว่า"ไป2ชั่วโมงเลยหรอ คลินิคอยู่ตรงไหน พี่กลัวที่ร้านจะยุ่ง(เราทำงานร้านอาหาร)" แล้วทำสีหน้ากังวลใส่เรา แค่เรื่องแค่นั้นเราก็เก็บมาคิดจนเราร้องไห้ คิดถึงขั้นเราอยากตายไปตอนนี้จังเลย
- ทุกครั้งที่มีปัญหาแบบนั้น ในหัวเราจะรู้สึกอัดแน่นไปด้วยอะไรสักอย่าง เราอยากร้องไห้ แต่เราทำงานต้องกลั้นน้ำตาไว้ เราเลือกที่จะระบายอารมณ์ด้วยการทำร้ายร่างกายตัวเองเพียงเล็กน้อย เช่น ใช้มีดกรีดขาตัวเอง(เสื้อทำงานเราแขนสั้น เราเลยไม่กล้าทำที่แขน ไม่อยากให้มีผลกระทบกับงาน หรือไม่อยากให้คนอื่นหาว่าเราเรียกร้องความสนใจ) ทุกครั้งที่รู้สึกแย่ เราจะกรีดลงไป1 แผล หรือกรีดจนกว่าจะเห็นเลือดตัวเอง เวลากลับบ้านเราก็จะใส่กางเกงขายาว รึถ้าเผลอใส่ขาสั้น เวลามีคนถามเราาก็จะบอกว่าเกิดอุบัติเหตุตอนที่งาน หนักที่สุดที่เคยทำก็น่าจะกินยาพวกพารา หรือยาแก้แก้หลายๆเม็ด
แต่ไม่เคยแย่ถึงขนาดเข้าโรงบาล
เราไม่ได้บอกใครเรื่องที่เราทำร้ายตัวเอง จะมีก็แค่เพื่อนสนิทที่เราอยากจะระบายให้ฟังบ้าง แต่ไม่ได้เล่าทุกเหตุการที่เราทำ เพราะเพื่อนเราด่าเก่งมากๆ
ความคิดในหัวของเราเวลาเราอยากจะทำร้ายร่างกายตัวเองหรืออยากตาย
- เราจะคิดเรื่องแย่ๆที่เราทำ จะคิดว่าถ้า8ปีก่อนเป็นเราที่ตาย พ่อคงไม่ตรอมใจจนเสียไปแบบนี้(8ปีก่อนน้องชายเราเสีย พ่อเราอยากได้ลูกชายมาตลอดและพ่อรักน้องชายเรามากๆ)
- เราจะคิดถึงตอนที่น้องชายเรายังอยู่แล้วเราทำไม่ดีกับน้อง จนน้องเราเสียไป พอไม่มีน้องเรารู้คิดถึงและรักน้องมากๆ ภาวนาให้น้องเกิดมาเปฌนน้องเราอีก
- เราจะคิดเรื่องเราท้องไม่มีพ่อ เราเป็นซิงเกิ้ลมัม เราจะคิดว่า กู
เกิดมาเพื่อทำให้พ่อแม่กุอับอายและเสียใจ
-เราจะคิดถึงเรื่องลูก เราจะโทษตัวเองที่ทำให้ลูกเกิดมาลำบาก เราไม่ควรเป็นแม่คนและลูกเราไม่ควรเรียกเราว่าแม่
เราคือความผิดพลาดของพ่อกับแม่ เราเป็นทั้งลูกที่แย่ เป็นทั้งแม่ที่แย่ เราเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุดของครอบครัว
และเราอยากตายมากๆเวลาคิดเรื่องพวกนี้
เราคิดว่าเราสมควรจะตายได้แล้วและคิดวิธีอยากจะฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆ แต่ไม่กล้าทำ แต่ช่วงหลังๆมานี่รู้สึกว่ามันจะหนักและรุนแรงกว่าเดิม
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะว่า เราปกติไหม เราควรปรึกษาแพทย์ไหม หรือเราควรจะแก้ไขอาการแบบนี้ยังไงดี ขอบคุณค่เ
เราสงสัยว่าตัวเองกำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้าหรือเปล่า?
อาการที่เราเป็น (อาการนี่เป็นมาร่วมเกือบ3ปีแล้ว)
- เวลาที่มีปัญหาในชีวิตเรา แม้จะเป็นเรื่องเล็กแค่นิดเดียว เช่น แมวเราโดนรถชนเราต้องลาที่ทำงานพาแมวไปหาหมอ2ชั่วโมง เพราะที่บ้านไม่มีใครพาไป
แต่ที่ทำงานมา พูดกับเราประมาณว่า"ไป2ชั่วโมงเลยหรอ คลินิคอยู่ตรงไหน พี่กลัวที่ร้านจะยุ่ง(เราทำงานร้านอาหาร)" แล้วทำสีหน้ากังวลใส่เรา แค่เรื่องแค่นั้นเราก็เก็บมาคิดจนเราร้องไห้ คิดถึงขั้นเราอยากตายไปตอนนี้จังเลย
- ทุกครั้งที่มีปัญหาแบบนั้น ในหัวเราจะรู้สึกอัดแน่นไปด้วยอะไรสักอย่าง เราอยากร้องไห้ แต่เราทำงานต้องกลั้นน้ำตาไว้ เราเลือกที่จะระบายอารมณ์ด้วยการทำร้ายร่างกายตัวเองเพียงเล็กน้อย เช่น ใช้มีดกรีดขาตัวเอง(เสื้อทำงานเราแขนสั้น เราเลยไม่กล้าทำที่แขน ไม่อยากให้มีผลกระทบกับงาน หรือไม่อยากให้คนอื่นหาว่าเราเรียกร้องความสนใจ) ทุกครั้งที่รู้สึกแย่ เราจะกรีดลงไป1 แผล หรือกรีดจนกว่าจะเห็นเลือดตัวเอง เวลากลับบ้านเราก็จะใส่กางเกงขายาว รึถ้าเผลอใส่ขาสั้น เวลามีคนถามเราาก็จะบอกว่าเกิดอุบัติเหตุตอนที่งาน หนักที่สุดที่เคยทำก็น่าจะกินยาพวกพารา หรือยาแก้แก้หลายๆเม็ด
แต่ไม่เคยแย่ถึงขนาดเข้าโรงบาล
เราไม่ได้บอกใครเรื่องที่เราทำร้ายตัวเอง จะมีก็แค่เพื่อนสนิทที่เราอยากจะระบายให้ฟังบ้าง แต่ไม่ได้เล่าทุกเหตุการที่เราทำ เพราะเพื่อนเราด่าเก่งมากๆ
ความคิดในหัวของเราเวลาเราอยากจะทำร้ายร่างกายตัวเองหรืออยากตาย
- เราจะคิดเรื่องแย่ๆที่เราทำ จะคิดว่าถ้า8ปีก่อนเป็นเราที่ตาย พ่อคงไม่ตรอมใจจนเสียไปแบบนี้(8ปีก่อนน้องชายเราเสีย พ่อเราอยากได้ลูกชายมาตลอดและพ่อรักน้องชายเรามากๆ)
- เราจะคิดถึงตอนที่น้องชายเรายังอยู่แล้วเราทำไม่ดีกับน้อง จนน้องเราเสียไป พอไม่มีน้องเรารู้คิดถึงและรักน้องมากๆ ภาวนาให้น้องเกิดมาเปฌนน้องเราอีก
- เราจะคิดเรื่องเราท้องไม่มีพ่อ เราเป็นซิงเกิ้ลมัม เราจะคิดว่า กู
-เราจะคิดถึงเรื่องลูก เราจะโทษตัวเองที่ทำให้ลูกเกิดมาลำบาก เราไม่ควรเป็นแม่คนและลูกเราไม่ควรเรียกเราว่าแม่
เราคือความผิดพลาดของพ่อกับแม่ เราเป็นทั้งลูกที่แย่ เป็นทั้งแม่ที่แย่ เราเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุดของครอบครัว
และเราอยากตายมากๆเวลาคิดเรื่องพวกนี้
เราคิดว่าเราสมควรจะตายได้แล้วและคิดวิธีอยากจะฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆ แต่ไม่กล้าทำ แต่ช่วงหลังๆมานี่รู้สึกว่ามันจะหนักและรุนแรงกว่าเดิม
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะว่า เราปกติไหม เราควรปรึกษาแพทย์ไหม หรือเราควรจะแก้ไขอาการแบบนี้ยังไงดี ขอบคุณค่เ