กลอนกระทู้
ตำนานดอกกุหลาบ
ตำ.....รารัก ฝากถ้อย ร้อยคำขาน
นาน.....เนิ่นเนาว์ เยาว์นาน ผสานจิต
ดอก.....กุพช -ชะกะบาน ประสานมิตร **
กุหลาบ.....ชิด ชูช่อ ลออตา
รัก.....ไออุ่น คุ้นเคย ที่เอ่ยอ้าง
เหมือน.....อำพราง สร้างเล่ห์ สิเนหา
โค.....ถันงาม ยามยิ้ม ยั่วพริ้มพา
ถึก.....เริงร่า ปร่าเปลี่ยว เชียวตกมัน
ผิว์....ตาพบ สบจึง ตะลึงจ้อง
คิก.....คะนอง ก้องกึก ไม่นึกฝัน
ขัง.....ก็หลุด ฉุดได้ อย่างไรพลัน
ไว้.....ก็หวั่น หวาดออก จากคอกขัง
จึ่ง.....เลยลืม ปลื้มอารมณ์ เพื่อสมสู่
โลด.....รุกรู้ เร็วรี่ ยังที่หวัง
แล่น.....ละลิ่ว ปลิวถลำ ด้วยกำลัง
ไป..... บ่ยั้ง เสพสม ภิรมยา
บ่.....เกรงกลัว รั้วกั้น อันขวากขวาง
อยู่.....หนทาง ห่าง ไกล ไปสุดหล้า
ที่.....ลำบาก ยากแสน ก็แล่นมา
ขัง.....ก็กล้า หาญหัก ฤๅจักยอม ฯ
"kamol pholpasee"
6 กันยายน 2564
**ดอกกุพชกะ = กุ-พัด-ชะ-กะ ดอกกุหลาบ
(เขียนจาก พระราชนิพนธ์ เรื่องมัทนะพาธา ของ ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 6)
ลักษณะเป็น กลอนกระทู้เดี่ยว คือมีคำที่ใช้เป็นกระทู้ คำเดียวในแต่ละวรรค โดยอาศัยเทียบเคียงจากโคลงกระทู้ ของดั้งเดิม
มัทนะพาธา ตำนานดอกกุหลาบ