คือหนูอยู่กับยาย2คนค่ะ ยายเป็นคนที่เสียดายของชอบซื้อแล้วก็ชอบเก็บของที่พังไปแล้วหรือใช้งานไม่ได้แล้วก็ของที่ไม่จำเป็นค่ะ ยายจะเก็บทุกอย่างเพราะเสียดายแล้วก็คิดว่าจะได้ใช้ประโยชน์ เช่นเสื้อผ้า เสื้อผ้าตั้งสมัยแม่ยังเด็กๆยังเก็บไว้อยู่ค่ะแต่ไม่ได้เอาออกมานะคะเก็บไว้ในตู้ค่ะ แต่เสื้อผ้าหนูตอนเด็กๆยายก็เก็บไว้จะเอาให้คนอื่นแต่สภาพเสื้อผ้าคือมันยืดหมดแล้ว แล้วยายจะให้คนอื่นหนูอายมากมันเหมือนยายดูถูกเขาเลย ห้ามก็ไม่ได้ถ้าห้ามก็คือยายจะโกรธโมโหแบบจริงจังมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นชั้นวางที่เป็นเหล็กอลูมิเนียมจนบางชั้นมันหักแล้วยายก็ไม่ยอมให้ทิ้งหรือว่าขายเศษเหล็กค่ะ ส่วนที่บอกชอบซื้อก็ เช่นถ้วยจานคือซื้อเยอะมากเต็มตู้แต่ไม่ยอมให้เอาออกมาใช้กลัวมันเก่า ตู้เย็นก็ไม่มีที่จะยัดของเข้าไปแล้วค่ะซื้อของทีละเยอะๆไม่คำนึงถึงตอนกินว่าจะกินทันก่อนมันจะเน่าเสียมั้ย จะโล๊ะเก็บทิ้งยายก็บ่นหูแทบชาค่ะบางครั้งถึงกับต้องไปค้นขยะเก็บมา แล้วก็ถุงใช้แล้วถ้ามันพอใช้ซ้ำต่อได้หนูจะไม่ว่าอะไรเลยค่ะแต่นี่เก็บหมดขนาดถุงแกงยังต้องล้างไว้ค่ะแต่ล้างไว้แล้วไม่ได้ใช้ ใช้ถุงใหม่ แต่ไม่ยอมให้ทิ้ง หนูก็ไม่เข้าใจ หนังสือที่ใช้จบเนื้อหาแล้วยายก็ไม่ยอมให้ขายเศษจะเอาไปให้เด็กรุ่นน้องข้างบ้านหนูแต่สมัยนี้ทางโรงเรียนแจกแล้วหนังสือหนูก็ไม่มีเล่มไหนที่ซื้อเพิ่มเลยค่ะเป็นของทางโรงเรียนแจก แล้วบ้านก็รกมากจะเก็บทิ้งก็ไม่ได้เดี๋ยวได้ทะเลาะกันได้โดนด่าอีก แล้วหนูเป็นที่จับอะไรคือต้องล้างมือบ่อยๆไม่รู้ทำไม ขนาดล้างจานเสร็จยังต้องล้างมือด้วยสบู่หรือซันไลน์ทุกครั้ง แล้วบ้านก็รกมากทำอะไรก็ไม่ได้บางครั้งทำความสะอาดเสร็จโดยที่ไม่ยุ่งกับของของยายแต่มันก็ไม่ถึงขั้นว่าสะอาดเลยเพราะบ้านรกของของยาย พอผ่านไป2วันบ้านก็รกอีกแล้ว หนูก็ทำงานบ้านทุกอย่างเพราะอยู่กัน2คนยายก็เดินไม่ค่อยคล่องหนูเลยต้องทำ แล้วหนูก็เรียนด้วยไหนจะการบ้านที่โคตรจะเยอะไหนจะต้องมาฟังยายบ่นจู้จี้จุกจิกเรื่องไร้สาระทุกวัน คือบางทีหนูเหนื่อยมากๆ เลยปล่อยบ้านเลยบางครั้งก็2อาทิตย์ทำครั้งเลยคือท้อมากหนูกับยายต่างกันมาก พอจะทำอีกทีกลายเป็นว่าบ้านเละมากหนูก็เริ่มรู้สึกถึงขั้นขยะแขยงไปเลยคือเห็นสภาพแล้วมันไม่มีอารมณ์ทำความสะอาดบ้านเลยค่ะ แล้วยายก็จะมาบ่นว่าหนูสกปรกแท้ที่จริงสาเหตุมันมาจากยาย