ตอนนี้เราเป็นนศ.ปี 2 เราอยากซิ่วมากค่ะ เราว่าไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่แค่เรียนออนไลน์นะคะแต่รวมถึงการเรียนด้วย ถ้าไม่ออนไลน์เราก็คิดว่าไม่ไหวอยู่ดี 

ในช่วงเทอมแรกเราสู้นะจนร้องไห้ไปหลายรอบ เทอมสองเราเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะแบบการเรียนสังคมด้วย อะไรหลายๆอย่างจนเราเริ่มคิดว่าเราอาจจะเดินทางมาผิด จนเราเริ่มหาสัญญาณเตือนของเด็กซิ่วซึ่งเราตรงหลายๆ ข้อ

เราก็ฝืนเรียนค่ะเพราะที่บ้านไม่ยอมแน่ๆ เราเคยพูดเล่นไปว่าจะไปสอบใหม่แต่พ่อก็บอกว่าไม่ให้ค่ะเพราะเสียเวลาไป1ปี แต่เราว่าให้เราเรียนต่อให้จบก็ไม่ได้เหมือนกันค่ะ เกรดไม่ดีเราไม่ไหว เรามั่นใจแล้วว่ามันคงไม่ใช่ทางนี้

แต่ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเลือกเส้นทางนี้ตั้งแต่ม.4 เราเลือกค้นหาคิดวิเคราะห์มาตลอด3ปี ม.ปลาย เราณ ตอนนั้นคิดอย่างมั่นใจแล้วแน่ๆ คิดว่าจะไม่เปลี่ยนใจคิดว่ามันจะเป็นเส้นทางที่ถูก มั่นใจจนวินาทีที่ยื่นคะแนนก็มีแค่คณะเดียวแต่มันก็ไม่ใช่ค่ะ

ตอนนี้หัวสมองว่างเปล่ามาก ถ้าเราจะซิ่วเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปทางไหน เพราะเราไม่เคยคิดทางอื่นมาก่อน (ก่อนที่เราจะเลือกทางนี้เราดูอาชีพอื่นด้วยค่ะแต่ก็ปัดทิ้งซึ่งอาชีพมันแนวเดียวกัน) ตอนนี้เข็ดกับสายอาชีพนี้มากและเข็ดกับมหาลัยมาก เจ็บช้ำกับคำพูดของอาจารย์มาก กลับบ้านมาร้องไห้ทุกวัน แค่นึกถึงก็ร้องไห้แล้ว

ใจจริงอยากดรอปเพื่อค้นหาตัวเองอีกรอบอยากออกไปเจอโลกที่กว้างกว่านี้  แต่เราเสียเวลามา5ปีแล้วที่เลือกทางผิด เสียค่าเรียนพิเศษเป็นหมื่นๆ พ่อแม่เราคงไม่เข้าใจ ตอนนี้มืดแปดด้านมาก อยากเดินออกมาจากจุดนี้มาก กลืนไม่เข้าคายไม่ออก พิมพ์ไปร้องไห้ไป

ไม่ไหวแล้วใครก้ได้ช่วยที