** หยาดเหงื่อสัจธรรม **
๏ ย่ามสะพายรูโหว่เว้า สัณฐาน ก็ดี
มิต่างย่ามรัตติกาล ฉะนั้น
แบกรับอรุณฉาน เกินพิกัด
น้ำหนักแสงหลากชั้น กระทั่งเช้าสว่างไสว ฯ
๏ ใครปรารถนาเอ่ยถ้อย ยืมสี รุ้งเฮย
หวังแต่งม่านหมอกขจี โรจล้ำ
ละอองไอแห่งชีวี เชวงรุ่ง
ปรุงอนึ่งอากาศน้ำ หนักเนื้อสุญตา ฯ
๏ ลมสายัณห์ล่องไม้ ไพรประหลาด
พรูพรั่งภาษณ์ศิลป์ศาสตร์ สื่อไม้
ดาวเดือนต่างมิอาจ ซึมทราบ นัยนา
ทราบแค่แสงอรุณไคล้ คืบเช้าวารใด ฯ
๏ สันติสุขประหนึ่งหุ้ม สายัณห์
ปกแผ่ชายหาดควัน หมอกคลุ้ง
อิสระนิ่งเหมันต์ งันสงัด
ครามสมุทรเผลอสะดุ้ง หมอกฟ้าสัจธรรม ฯ
๏ ครืนครืนโสตคลื่นซึ้ง แสงดาว
สัมผัสหนาวเหนือหนาว นิ่งสะท้าน
จับพลัดจับผลูพราว กวีพจน์
ลมโอบอันธการล้าน คลื่นร้อยรอยโคลง ฯ
๏ ดำรง ณ น้ำนิ่ง อนัตตา
หยาดเหงื่อสมภาษา ต่ำต้อย
มัชฌิมาปฏิปทา มานะ มโนชญ์นอ
กลืนกลบสำเนียงสร้อย ใหญ่น้อยโลกสวรรค์ ฯ
๏ เมตตา สัพสัตว์ทั้ง แดนไตร
กรุณา นิสัย นอบน้อม
มุทิตา ดั่งมาลัย ร้อยมิตร
อุเบกขา งามพร้อม เพียบพร้อมคุณธรรม ๛
ขอบคุณภาพจากกูเกิ้ล ครับ.
** หยาดเหงื่อสัจธรรม **