เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยเหนื่อย เหนื่อยเหลือแสน
ไม่เหมือนแม้น จินตนา ที่ใฝ่ฝัน
รุ่งอรุณ จนย่ำค่ำ ในทุกวัน
ฉันอยู่นั่น ตรงนั้น ไม่เปลี่ยนแปลง

น้ำเหงื่อไหล หยาดหยด ตกลงพื้น
นองดาษดื่น ฝังคำหมื่น พันล้านแสน
เหงื่อที่ไหล ลงข้างใน ทรวงอกแทน
ไม่แสดง ให้ใครเห็น เช่นดังเคย

เพราะอะไร เหตุไฉน เป็นเช่นนี้
คงเพราะมี กรรมเก่า เศร้าทุกหน
พยายาม อย่าง หนัก ทุกข์ระทม
โอ้อนงค์ เมื่อไหร่กัน จึงจะดี