ผมเป็นคนจังหวัดนครปฐม ตอนเรียนก็เรียนมหาลัยแถวบ้าน จากบ้านไกลสุดก็แค่ฝึกงานที่ กทม. ไม่กี่เดือน มาวันนี้ผมเพิ่งได้งานที่ระยอง(อ.ปลวกแดง) มาที่นี่เพราะได้งานที่ชอบ และเป็น บ.ต่างชาติ ผลตอบแทนดี ได้ฝึกskill หลายอย่าง ผมวางแผนขับรถกลับบ้าน เดือนละ 2 ครั้ง จะแบ่งเวลาไปหาพ่อแม่ และแฟน 

    ผมเพิ่งทำมาได้ 2 สัปดาห์ครับ สัปดาห์แรก ๆ ก็คิดถึงบ้านบ้างแต่ความตื่นเต้นมันกลบไปเยอะ ตอนทำงานก็สนุกกับงานไม่ได้เศร้าอะไร facetime กับพ่อแม่ กับแฟนทุกคืน แต่มาวันนี้ กลับมาทำงานอีกครั้งหลังจากกลับบ้านไปหาพ่อแม่ และไปหาแฟนที่มหาลัยมา(ผมเพิ่งจบ ส่วนแฟนอยู่ปี4) พอกลับมาทำงานวันนี้ ทันทีที่ถึงห้องพักที่ระยอง ใจมันหม่นมาก คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงแฟน อยู่ดี ๆ ร้องไห้ออกมาเฉยเลย ที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองเข็มแข็งมาตลอด อยู่ดี ๆ ก็มีความคิดว่าอยากจะกลับไปทำงานแถวบ้านหรือไม่ก็แถว กทม ดีไหม อยากดูแลพ่อแม่ อยากเจอแฟน แต่อีกใจก็กลัวจะไม่ได้งานที่โอเคแบบนี้ ผมรู้ว่าการเดินทางกลับบ้านของผมก็ถือว่าสบาย แถมยังมีเทคโนโลยีที่ช่วยให้หายคิดถึงได้ ไม่ลำบากเหมือนหลาย ๆ คน แต่มันก็ยังไม่เหมือนกับการได้เจอหน้ากันทุกวัน  ผมเป็นคนที่ไม่ชอบการจากลา หรือการห่างไกลกันมาก ๆ เลย

พี่ ๆ ท่านไหนพอจะมีวิธีจัดการความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ