ตามหัวข้อเลยค่ะอยู่กับเพื่อนมา 7 ปี เรียนด้วยกัน5 ปีทำงานที่เดียวกันอีก2 ปี จะเข้าปีที่สาม ที่ผ่านมาช่วยเหลือชึ่งกันและกันมาตลอดไม่เคยสนใจฐานะของกันและกัน
จนกระทั่งเรียนจบแล้วได้มาทำงานที่เดียวกันเพื่อนบรรจุแล้วแต่เรา
ยังไม่บรรจุ เงินเดือนเราน้อยกว่าเพื่อนเท่าตัวการทำงานปีแรกเราก็รักกันดีจนปีที่สองมีคนมาบรรจุเพิ่มทำให้
เพื่อนไปสนิทกับคนอื่นและค่อยๆห่างเราห่างๆๆๆๆจนกระทั่งเรามองว่าเขาไม่อยากมีเราเป็นเพื่อน เเน่นอนเราเองมีสิทธิงอนจนกระทั่งเราได้ยินเขาพูดว่าที่เขาคบกับคน
นั้นเพราะว่าเขาพึ่งพาได้มากกว่า ช่วยเหลือได้มากกว่าเราก็เข้าใจว่าคนทุกคนก็อยากสบายเราก็เลยเข้าใจเลยห่างเหมือนกัน เราให้เกียรติเพื่อนเพราะเขามีสิทธิเลือกสิ่งที่ดีที่สุด  เพื่อนเราเป็นคนฉลาด แต่เราตรงข้าม เพื่อนเราเป็นคนน่ารักนิสัยดีออนน้อมถ่อมตัวเราตรงข้ามกับเพื่อนทุกอย่างเขาเป็นแบบนี้กับทุกคน แต่กับเราเขาเหมือนไม่สนใจไม่แคร์พอเราไม่แคร์กลับกลายเป็นว่าเรา
เลวมากที่ทิ้งเพื่อน ทั้งที่เขาผลักเราออกมาเอง พอเราแข็งใจไม่แคร์กลับเราเองที่ทรมานเพราะเราเป็นคนรักเพื่อนเรารักเพื่อนคนนี้มากเราคิด
มากทุกคืน ขอเหตุผลให้เราเก่งกว่าทางความรู้สึกหน่อยค่ะ เราเองไม่อยากคิดมากเรื่องนี้อีกแล้ว