ขออนุญาตสอบถาม เคยได้ยินมาว่า บางคน ในกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรม เจริญสติ เห็นสภาวะธรรมชั้นสูง(ขอละไว้) บอกว่า

ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีตัวตน เป็น ผู้กระทำ หรือลงมือกระทำ เช่น เมื่อความคิดเกิดขึ้น ก็มี ทิฏฐิ ว่า ไม่มีใครไปคิด ไม่มี เรา ไม่มี เขา ไปทำให้เกิดความคิดนั้น 

แม้ ลงมือกระทำ ก็มีทิฏฐิที่ว่า ไม่มีเรา เขา เป็นผู้กระทำ แม้เกิด อาการทางใจ สุข ทุกข์ โทสะ โลภะ โมหะ ก็ไม่มี เรา ไม่มีเขา เป็นผู้ มีอาการนั้นเกิดขึ้น จึง ไม่ต้องไปรับ ผลอะไรๆ เพราะ ขณะเกิด ก็ไม่มีผู้กระทำให้เกิด 

ทิฏฐิแบบนี้ เป็น ทิฏฐิ ที่ถูก หรือไม่ถูก อย่างไร ใน คำภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา อธิบาย ทิฏฐิ อย่างนี้ไว้ว่าอย่างไร ถ้ามี Link แหล่งที่มาจะเป็นประโยชน์อย่างสูง

ในความคิดเห็น ส่วนตัว มองว่า เมื่อไหร่ก็ตาม ที่เกิด ความคิด เกิดการกระทำ หรือเกิดอาการทางใจ เมื่อนั้น ขันธ์ ทั้ง 5 ถูกยึดมั่นยึดถือ เป็นตัวตน เป็น เราไปเรียบร้อยแล้ว จึงมีความสงสัยว่า การคิด การกระทำ การเกิดผลทางใจ แบบ ไม่มีเรา มันจะเกิดขึ้นจริงได้อย่างไร

ขอบคุณครับ