ขอความคิดเห็นหน่อยครับ เหตุผลที่เกิดจากนี้ ก็คือจากการจัดงานหนึ่ง ที่บ้านของผมเอง แต่ผมก็เอาใจใครไม่เป็น แต่ก็ไม่เชิงว่าเอาใจไม่เป็น แต่ผมก็พยายามเอาใจอยู่น่ะคับ แต่พวกผู้ใหญ่เขามองกันไม่ใช่แบบนั่น ทั้งๆๆที่ผมพยามเอาใจ แต่ที่เขาคิดกันไม่ใช่แบบนั้น คิดว่าผมใช้ไปไหนก็ได้ ว่าผมโดดไปนั้นโดดไปนี้ แค่คนพูดลอยๆๆ ผมก็ทำตาม ใช้ไปไหนก็ไป จะพูดเหน็บ หรือ ด่า จะพูดอะไร ผมก็ยิ้ม ไม่ได้ตอบโต้อะไร หาว่ารับแขกไม่เป็น หาว่า งก หาว่าหลายไปเรื่อง แต่ผมก็ไม่ตอบโต้อะไรเลยเพราะ ผมอยากจะทำให้มันดีเพราะมันเป็นบ้านของผมที่จัดงานขึ้น 3วัน แต่ที่ไหนได้ จากวันนั้น ปีที่แล้ว ชีวิตผม แล้วผมคิดว่างานเสร็จแล้ว ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนที่ตอนบ้านผมยังไม่จัดงานอะไร แต่มันดันไม่ใช่ ไม่ได้สวยหรูเหมือนคิดเอาไว้ ตั้งแต่วันนั้นมา ชีวิตผม ก็ พลิกจากหน้ามือ เป็นหลัง มือ หาว่า ผมเป็น " บ้า " ทั้งที่ผม อ่านออก เขียนได้ ครบ32 แต่ถ้าเรื่องคำพูด ผมเป็นคนพูดน้อย ยิ้มง่าย เรื่องซีเรียลอะไรผมก็ยิ้มเผชิญ  และผมก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไร พูดไม่ค่อยเป็น กลัวคนอื่นเสียใจ ห่วงความรู้สึกคนอื่น แต่ตอนนี้ ไปไหนมาไหน คนเขาก็มอง พวกผู้ใหญ่ ก็พูดประชด ไม่อยากให้ผมเขาไปเหยียบบ้านของเขาเลย  ใครก็ตามอ่ะในหมู่บ้านผม ถ้าตอนนั้น มีผมอยู่ด้วย  เขาจะพูดจิตวิทยา ประชดนั้นนี้ผม เป็นแบบนี้ตลอด เพื่อนที่สนิทรู้จักกันตั้งแต่เด็ก เคยมาดื่มเหล้ากันที่บ้านผมตลอด จนเขาไม่อยากจะคบแล้วถ้าเจอกันทีไร เขาก็พูดกับผมแบบเหน็บแนมตลอดทั้วๆๆที่ก่อนหน้าไม่เคยทำ  ผมเป็นแบบนี้มา1ปี1เดือน จนผมเกิด อาการ จิตตก ระแวง ไม่กล้าไปไหน จนกลัวสังคม แต่รู้ไหมคับ อะไรจะขนาดนั้น จากเหตุการณ์วันนั้น วันที่จัดงานขึ้นที่บ้านของผม จะได้ ซวยซ้ำ กรรมซ้อนอะไรขนาดนี้ เหตุการแรกก็ทำใหั้ยผมไม่กล้าออกไปไหนมาไหน เจอใครก็โดนพูดประชดหาว่าบ้าไม่กล้าไปไหนไม่อยากพยปะผู้คน แต่รู้ไหม? ผมดันมาเจออีก ทั้งๆๆที่ผมไม่กล้าไปไหนมาไหนอยู่แค่ที่บ้าน จะเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของผมก็ไม่รู้ ขนาดผมอยู่บ้านก็ไม่เว้น เหยียดยามถึงที่ จะด่าจะว่า จะประชดดูถูกเหยียดหยามอะไร ผมก็ไม่มีการโต้ตอบอะไรเลย จะเด็กกว่า หรือผู้ใหญ่ ผมก็ได้แต่แกล้งเป็นไม่ได้ยิน ไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย เพราะ ผมเจอสถานการณ์ 2เหตุการณ์ ที่ผมเล่ามา พูดง่ายๆๆๆ  ผมตัน คิดอะไรไม่ออก เบลอ ไม่คิดที่จะสู้ ขนาดเขาว่าให้ ตบหัวแร้วก็ลูปหลังผม ทั้งๆๆที่ผมรู้ทุกๆๆอย่างน่ะครบว่า พวกเขาพูดให้ผม แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร ไร้เดียงสาไปเลย แต่ผมก็ไม่เข้าใจ. ผมเก็บไว้ทำไม ผมทำไม ไม่กล้าพูดต่อปากต่อคำก็ไม่รู้  ทั้งๆๆที่ผมรู้จิงๆๆน่ะ ว่าเขาพูดประชด แต่ผมก็ไม่กล้าพูด จนเก็บคำเหล่านั้นมาเป็นปมของผมก็ว่าได้ เพราะไม่กล้าที่จะเบิดไส่ใครเรย จนผมเป็นคนโง่ไปเลย จนเป็นคนไม่กล้าสู้ใคร จนจะเป็นบ้าเหมือนเขาพูดให้ เหมือนจะจบน่ะคับ แต่ทำไม? ชีวิตผมเป็นแบบนี้ ผมเจอแค่ผมคนเดียวก็พอแร้ว แต่โคตรซวย ทุกคนเห็นกันไหม โรคระบาดโควิด เรื่องแบบนี้ผมคนเดียวก็พอแร้ว แต่ครอบครัวผมก็โดนด้วยที่ผมเสียใจสุดๆๆ ขนาดพวกผู้ใหญ่ว่าพ่อแม่ผม  รู้ไหม? ผมทำได้แค่นี้ ได้แค่ยิ้มแกล้งเหมือนเคย ผมต้องทำไงบ้างครับถ้าทุกคนเจอเหตุการเหมือนผม ผมทรมานอย่างหนัก หดหู่ มาเป็นปี ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยด่า นินทา ดูถูก หรือจะประชดใครเลย แต่ทำไม ครอบครัวผมถึงเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้ ผมไม่เข้าใจ งานก็ไม่กล้าไปทำ เป็นคนหมดไฟไปเลย กลัวทุกๆๆอย่างแม้กะทั้งใครทำเสียงดังๆๆ ช่วยบอกผมที ผมจะหลุดพ้นได้อย่างไร โคตรทรมาร ขอความคิดเห็นหน่อยน่ะครับทุกๆๆคน  ขอบคุณน่ะคับ