เราอายุ 24 ปี เรียนจบแล้ว มีอาการกลัว
สังคมมาก ช่วงนี้ก็มีอาการหนัก
เราเครียดหลายๆอย่าง บางทีก็เหงา รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่คนเดียวในโลก บางทีก็เคยมีคนมาพูดคุย แต่ไม่นานก็หายหน้าไป เหมือนเราอยู่คนเดียว ไม่มีใครต้องการ

ด้วยเคยเจอเหตุการณ์ร้ายๆ ตอนที่เริ่มทำงาน
ช่วงแรกๆที่เรียนจบ เราโดนที่ทำงานพูดไม่ดี
อย่าเวลากินข้าว จะชวนเรากินข้าว ก็บอกเราว่า
"ชวนมันไปกินข้าว เอาข้าวให้หมาแดรกดีกว่า"
บางที่เราก็โดนทิ้ง ให้อยู่คนเดียว ทำกับเราแบบ
สัมภเวสีในที่ทำงาน ทั้งๆที่เรายิ้มแย้ม เข้าหา
และคุยเก่ง ส่วยงานก็พยายามถามให้มากๆ
แต่เรากับโดนเขาตอกกลับมา "กรูไม่บอก"
เราอดทนในนั้นแค่ 7เดือนค่ะ แล้วก็ออก
อยู่ในนั้นเราร้องไห้บ่อยจริงๆ จนมีพี่ๆบางคน
ถามเราเป็นอะไร บางคนก็ดูถูกเราเรื่องหน้าตา
บอกเรา ขี้เหร่ เรียนไม่ได้จะสูง ตัวดำๆ เหมือน
บ้านจะจนๆ เขาพูดออกมาเราก็ได้แต่เงียบ

เงินเดือนๆแรก ก็มาบังคับเราให้ซื้อเบียร์เลี้ยง
พวกเขา แต่เราไม่ซื้อเขาก็ด่าเราว่า จนแล้วขี้งกอีก
เราก็เงียบนะไม่ตอบโต้

ส่วนสาวๆก็พากันนินทาเราบอก "ขี้เหร่เนอะ"
สังคมพวกเขาแข่งกันสวย แข่งกันหาผู้ชาย

เราโดนดูถูกบ่อยมาก เรื่องของใช้ อาหาร แต่งตัว
เราอยู่แบบไม่มีใครจริงใจสักคน ส่วนคนในออฟฟิต
ก็มักจะนินทาเรา ชอบเลียแข้งขาหัวหน้า ใส่ร้ายเรา
ทั้งๆที่ไม่มีใครสนใจเราสักคน ว่าพวกเขาปฏิบัติ
กับเราไม่ดี  ฟังเฉพาะพวกเขากันค่ะ

เราสีหน้าแย่มากๆตลอดที่ทำงานที่นั่น สีหน้าไม่ดี
ดูเครียด เราเองไม่อยากทำงานเลยค่ะ สีหน้าแย่
จนแม่เราทักว่า เครียดรึเปล่า เราตอบแบบฝืนๆว่า
ไม่ค่ะ

เหมือนเราโดนทำร้ายจิตใจจนเราเป็นคนที่กลัว
สังคมไปเลย. จากที่ร่าเริงก็เป็นคนเงียบ ไม่อยาก
คุยกับใคร หางานใหม่ตอนนี้ก็ไม่กล้าที่จะ
เข้าหาใคร กลัวจะเจอผู้ใหญ่แบบที่นั่น กลัวโดน
ดูถูกตลอดเวลา มันให้ความรู้สึกว่า เราขยัน อดทน
แบบนี้ไม่ดีใช่ไหมคะ

จนทุกวันนี้เราไม่มีประสบการณ์ทำงานเลย
เสียเวลาไป 7เดือน เพื่อนที่จบมหาลัยพร้อมเรา
เขามีประสบการณ์กันหมด มีเราล้าหลังคนเดียว