ตามหาเมะเรื่องนึง หรือกาตูนไม่รู้55 ค่ะ ฉากที่จำได้คร่าวๆ คือ มีผู้หญิงครนึงยิ้มกว้างคอยจับกระโปรงไม่ให้เปิด อยู่บนทุ่งหญ้าเขียวขจีกว้างสุดสายตา มีดอกไม้บ้างนิดหน่อย สูงต่ำสลับกันไปบ้าง ท้องฟ้าสีคราม เมฆขาวลอยตามลม เป็นหย่อมๆ ลมพัดแรงมาก จนทุ่งหญ้าล้มเป็นระลอกคลื่น ผมเทอปลิวสไหว แต่ข้างๆกัน เหมือนจะเป็นกระดานวาดรูป ไม่ก็ ผ้าปูปิ๊กนิก จำไม่ค่อยได้ แต่เหมือนเธอจะอยู่คนเดียว ลายเส้นเหมือนของจิบิเลย เห็นฉากนี้ ตอนที่ยังเป็นเด็ก ประมาณ6-7ขวบ แต่ก็ยังติดตามาถึงปัจจุบัน เป็นโทนอบอุ่นสดใส และ ถือว่าเส้นสวยในยุคนั้น