สวัสดีค่ะ คือตอนนี้สับสนมากค่ะ
เรามีแฟนเป็นรุ่นน้องอายุห่างกัน3-4ปี เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยค่ะ มีความคิดโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเรารักครอบครัว ตั้งแต่คบกับเขา เราก็รู้สึกว่าเขารักเรานะคะ แต่ไม่รู้ว่ามากแค่ไหน บ้านของเราอยู่ไกลกัน นานๆจะได้เจอกันที ตรงที่ๆเขาอยู่ไม่มีสัญญาณเลย เวลาจะคุยกัน ก็ต้องขึ้นดอยเพื่อหาสัญญาณ
เขาเป็นคนที่ไม่เล่นโทรศัพท์บ่อย มันทำให้รู้สึกว่าเราเป็นฝ่ายที่ต้องรอเขาตลอด เวลาเราคุยกันเขาก็ถามนะคะว่าถ้าไม่ได้คุยนานๆเราจะน้อยใจมั้ย เราไม่กล้าพูดหรอกค่ะว่าน้อยใจ เพราะเรารู้ว่าเขาไม่ว่าง จากที่คุยเล่นกันบ่อยๆ พอนานๆจะได้คุยกันอีกที มันทำให้เรารู้สึกห่างไกลจากเขาเกินไป ไม่ค่อยอยากพูดเล่นกับเขาอีก เคยคิดถึงมากๆเวลาไม่ได้คุย ตอนนี้คือเฉยๆไปแล้ว เราก็ไม่ได้คุยกับผู้ชายคนอื่นนะคะเพราะเราก็รักเขา มันทำให้เราลังเลมากเลยค่ะว่าควรจะไปต่ออหรือพอแค่นี้ ขอเพื่อนๆช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ