เรากับแฟนคบกับมา 7 ปี แล้วค่ะ แฟนเราเป็น ผช ที่ไม่หวือหวาเลยค่ะ รักสันโดษ ไม่ชอบพบปะผู้คน ไม่ชอบเที่ยว ต่างจากเรามากๆ ที่ชอบทุกอย่างที่กล่าวมา ทุกๆเทศกาล ไม่ว่าจะวาเลนไทน์ วันเกิดเรา วันครบรอบ แฟนเราไม่เคยให้ของขวัญเราสักอย่าง ดอกไม้สักดอกยังไม่เคยได้เลยค่ะ เราน้อยใจทุกปี แต่มันก็ผ่านไปแบบนี้ เราเป็น ผญ วันเกิดเราขอแค่เค้าอวยพรให้เรา หรือ ซื้อเค้กถูกๆ มาให้ เราก็มีความสุขแล้วค่ะ แต่มันไม่เคยมี แต่เราสัมผัสได้นะคะว่าเค้ารักเรามาก พยายามทำหลายๆอย่างให้เรา ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงด้วยค่ะ จนเมื่อปีที่แล้วแฟนเราติดทหาร มันทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น จนทำให้เรารู้สึกว่าอยู่คนเดียวมันดีกว่า เรารู้สึกถึงจุดอิ่มตัว เพราะตั้งแต่ต้นมันไม่เคยหวือหวาเลย แบบนี้เราผิดมั้ยคะ ถ้าจะแยกทางกัน เราทบทวนตัวเองมาสักพักแล้วค่ะ แต่ก็รักเค้ามากนะคะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงคิดแบบนี้ได้