Skyline Pigeon - Elton John ... ความหมาย

กระทู้สนทนา

ทำนองโดย Elton John เนื้อร้องโดย Bernie Taupin ตอนที่ยังทำงานเป็นนักแต่งเพลง
บันทึกเสียงลงในซิงเกิล โดย Roger James Cooke พ.ศ. 2511
บันทึกเสียงลงในอัลบัมแรกของ Elton John ชื่อ Empty Sky พ.ศ. 2512

บรรยายถึงความรู้สึกของนกพิราบ ที่ถูกมนุษย์จับขังไว้
please free me from this aching metal ring - อาจเป็นปลอกข้อเท้าของนก ที่ต้องส่งสารไปถึงกันในสมัยสงคราม
กรงอาจมีช่องเพียงช่องเดียวที่แสงลอดเข้าไป และที่นกมองลอดออกมาได้ ปล่อยฉันไปเถอะ

และนกพิราบที่บ้านฉันไม่เห็นอยากบินไปไหนเลย อาศัยอยู่แต่บนตึกในเมือง เดี๋ยว ๆ ก็ออกไข่ ไม่เห็นอยากบินข้ามเขาข้ามทุ่งไปในขอบฟ้ากว้างเลย

YouTube / Uploaded by Elton John

Turn me loose from your hands

Let me fly to distant lands

Over green fields, trees and mountains

Flowers and forest fountains

Home along the lanes of the skyway

For this dark and lonely room

projects shadow cast in gloom

And my eyes are mirrors of the world outside

Thinking of the ways that the wind can turn the tide

And these shadows turn from purple into grey

For just a skyline pigeon dreaming of the open waiting for the day

That he can spread his wings

And fly away again

Fly away, skyline pigeon fly

Towards the dreams You've left so very far behind

Fly away, skyline pigeon fly
Towards the dreams You've left so very far behind

Let me wake up in the morning to the smell of new mowed hay

To laugh and cry, to live and die In the brightness of my day

I wanna hear the pealing bells of distant churches sing

But most of all please free me from this aching metal ring

And open out this cage towards the sun

For just this skyline pigeon dreaming of the open waiting for the day
That he can spread his wings and fly away again
Fly away, skyline pigeon fly
Towards the dreams
You've left so very far behind
Fly away, skyline pigeon fly
Towards the dreams
You've left so very
So very far behind

เนื้อเพลง Skyline Pigeon เพื่อประโยชน์ในการศึกษาเท่านั้น
สิทธิ์ในเนื้อเพลงยังคงเป็นของผู้ประพันธ์หรือผู้ถือสิทธิ์เช่นเดิม

ปล่อยฉันจากเงื้อมมือคุณ
ให้ฉันบินไปยังที่แสนไกล
ข้ามทุ่งเขียวขจี ต้นไม้ และภูเขา
ดอกไม้ และน้ำตก

มีที่อาศัยในทุกหนแห่งที่บินผ่าน

เพราะห้องที่มืดมิดและเงียบเหงานี้

ฉายเงาของชะตาที่มืดมนเศร้าโศก
และดวงตาฉันคือกระจกของโลกภายนอก
คิดถึงกระแสลมที่พัดเปลี่ยนสายน้ำได้

และเงาสีม่วงที่เจ็บปวดเปลี่ยนเป็นสีเทาที่หม่นหมอง
เพราะเพียงนกพิราบตัวหนึ่งฝันทางออก เฝ้ารอคอยวันนั้น
ที่เขาจะกระพือปีก
บินไปได้อีกครั้ง

จงบินไป พิราบแห่งขอบฟ้ากว้างบินไป
ตรงไปยังฝันที่ได้จากมาแสนนาน

ให้ฉันตื่นขึ้นในตอนเช้าเพื่อสูดกลิ่นฟางที่เกี่ยวใหม่ ๆ
ให้หัวเราะและร้องไห้ ให้อยู่และตาย ในวันของฉันที่สดใส
ฉันอยากได้ยินระฆังโบสถ์ ที่แว่วมาจากโบสถ์ไกล ๆ
แต่เหนือสิ่งอื่นใด โปรดปล่อยฉันจาก
แหวนโลหะที่เจ็บปวด
และเปิดกรงนี้สู่แสงตะวัน
.
.
.