Oceans Away - Elton John ... ความหมาย





แต่งโดย Elton John and Bernie Taupin
แรงบันดาลใจจากเรื่องราวของพ่อของ Taupin ที่ได้เป็นทหารร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2
บันทึกในอัลบัม The Diving Board ของ Elton John พ.ศ. 2556



คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ
YouTube / Uploaded by Elton John




I hung out with the old folks

In the hope that I'd get wise

I was trying to bridge the gap

Between the great divide


Hung on every recollection

In the theater of their eyes

Picking up on this and that

In the few that still survived


Call 'em up, n' dust 'em off, let 'em shine

The ones who hold onto the the ones

They had to leave behind

Those that flew and those that fell

The ones that had to stay

Beneath a little wooden cross oceans away


They bend like trees in winter

These shuffling old grey lions

Those snow-white stars still gather

Like the belt around Orion


Just to touch the faded lightning

Of their powerful design

Of a generation gathering

For maybe the last time


Call 'em up, n' dust 'em off, let 'em shine

The ones who hold onto the the ones

They had to leave behind

Those that flew and those that fell

The ones that had to stay

Beneath a little wooden cross oceans away


Oceans away, where the green grass sways

And the cool wind blows

Across the shadow of their graves.

Shoulder to shoulder back in the day

Sleeping bones to rest in earth, oceans away, oceans away


Call 'em up, n' dust 'em off, let 'em shine
The ones who hold onto the the ones
They had to leave behind
Those that flew and those that fell
The ones that had to stay
Beneath a little wooden cross oceans away



เนื้อเพลง Oceans Away เพื่อประโยชน์ในการศึกษาเท่านั้น
สิทธิ์ในเนื้อเพลงยังคงเป็นของผู้ประพันธ์หรือผู้ถือสิทธิ์เช่นเดิม



ฉันออกไปเที่ยวกับคนแก่
ด้วยความหวังว่าฉันจะได้เรียนรู้
ฉันได้พยามนามจะเชื่อมช่องว่าง
ระหว่างการแบ่งแยกที่ยิ่งใหญ่

หมกมุ่นกับทุกความทรงจำ
ในโรงละครที่พวกเขาได้เห็น
เก็บสิ่งนั้นสิ่งนี้
ในไม่กี่คนที่ยังมีชีวิตอยู่

เรียกพวกเขา ปัดฝุ่นพวกเขา ให้พวกเขาสดใส
ผู้คนที่ร่วมเป็นร่วมตาย
พวกเขาควรต้องลืม
ใครที่สูญหายและใครที่ล้มตาย
คนที่ต้องอยู่
ภายใต้กางเขนเล็ก ๆ ที่อยู่แสนไกล

พวกเขาโอนเอนเหมือนต้นไม้ในฤดูหนาว
สิงโตแก่ที่งุ่มง่ามเหล่านี้
ดาวที่ขาวดุจหิมะเหล่านั้นยังคงรวมกัน
เหมือนเข็มขัดของกลุ่มดาวนายพราน

แค่สัมผัสประกายจาง ๆ
ของของเหรียญกล้าหาญ
ของเหล่าลูกหลาน
เพราะบางทีอาจเป็นครั้งสุดท้าย

เรียกพวกเขา ปัดฝุ่นพวกเขา ให้พวกเขาสดใส
ผู้คนที่ร่วมเป็นร่วมตาย
พวกเขาควรต้องลืม
ใครที่สูญหายและใครที่ล้มตาย
คนที่ต้องอยู่
ภายใต้กางเขนเล็ก ๆ ที่อยู่แสนไกล

ไกลแสนไกล หญ้าเขียวเอนไหว
ลมเย็นเยือกพัด
ผ่านเงาหลุมศพ
ครั้งนั้นเคียงไหล่
โครงกระดูกหลับไหล พักผ่อนในดิน ไกลแสนไกล
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่