ความประทับใจแรกกับจารคนนี้ก็เฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ แต่มันมีเหตุการณ์หนึ่งที่รู้สึกว่า นี่กูมาเรียนให้ได้ความรู้ไม่ไช่หรอวะแล้วกูต้องไปหาคำตอบเองงี้ไม่ได้ป่ะ มันเกิดจากเรียนวิชา การบัญชี แล้วก็แบ่งเลขที่ครึ่งบนและครึ่งล่างทำข้อสองข้อ ส่วนเราได้ข้อสอง แล้วให้ตัวอย่างในชีทมันไม่มีข้อไหนที่คล้ายกับโจทย์ข้อสองเลย ก็เลยถามจารว่า ข้อนี้ควรทำประมาณไหน จารก็ตอบมาว่า ทำยังไงก็ทำอย่างนั้นแหละ นี่คือคำตอบที่ควรได้จริงๆหรอวะ กูไม่ไปถาม google ไม่ดีกว่าหรอ หลังจากนั้นก็เริ่มรู้สึกไม่ชอบจารคนนี้ เค้าจะชอบพูดว่าจารสอนมาแล้วกี่รุ่นเค้าได้ดีกันหมด (แต่เค้าก็ไม่ได้เรียนกับจารคนเดียวมั้ย จารที่เก่งกว่าจารอธิบายดีกว่าจาร ก็มีป่ะ มันวัดไม่ได้ป่ะว่าเพราะจารสอนเค้า รุ่นพี่เค้าถึงได้ดีกัน) แล้วชีทที่ให้มาประกอบการเรียนบางทีก็ผิดเลขตกไปทั้งเล่ม ต้องมานั่งแก้จนชีทคือมีแต่รอยแก้ พอโควิทเริ่มหนักก็ต้องเรียนออนไลน์ จารก็ตั้งกลุ่ม microsoft teams แต่ตั้งเป็นส่วนตัวลากนศ.เข้าไม่ครบ คนที่ไมได้เข้าก็แจ้งจาร จารก็บอกหาทางเรียนเอง (แบบนี้ก็ได้หรอวะ) แต่รับเด้กเข้ากลุ่มมันลำบากมาเลยอ่อ ความเกลียดก็เริ่มเพิ่มขี้น คนที่เข้าไม่ได้ก็เรื่องของเค้างี้หรอ มันเป็นความรับผิดชอบของจารมั้ย สอนก็ไม่ใช่จะรู้เรื่อง เพื่อนทั้งห้องก็ไม่ค่อยมีใครชอบหรอกจารคนนี้อ่ะ
แล้วตอนนี้ก็ต้องมาเรียนวิชา ภาษีกะนางอีก ชีทก็ผิดเหมือนเดิม เวลาถามดีๆไม่เคยจะตอบดีๆหรอก ประชดตลอด เน็ตตัวเองไม่ดีจนเด็กไม่ได้ยิน ก็ว่าเด็กไม่ตั้งใจเรียน หัดโทษตัวเองบ้างนะ