นิทานก่อนนอน 69

กระทู้สนทนา

แต่งนิทาน แต่งนิยาย แต่งเรื่องสั้น เรื่องสั้น

หลังจากที่นางสาวชูบู้ยได้ออกมาสู่โลกกว้างก็พบว่าครอบครัวตนได้แปลกแยกจากสังคมมาก

ชูบู้ย "เพราะแม่ ทำให้เราผิดแปลกไปจากคนอื่น"

แม่ "เราทำถูกต้องแล้ว"

ชูบู้ย "ไม่ยอมรับความผิด ก็งี้ประจำ"

3 ปีต่อมาชูบู้ยแต่งงานและต่อมาก็มีลูกสาว

แม่ "เจ้าต้องสอนลูกเจ้าอย่างที่แม่เคยสอนเจ้า"

ชูบู้ย "ถ้าลูกเรากลายเป็นภัยสังคมล่ะ"

แม่ "แสดงว่าสังคมนั้นเป็นภัย"

10 ปีต่อมา ลูกสาวของชูบู้ยกลายเป็นโรคประสาทไป

ลูกสาว "เราไม่พอใจสิ่งต่าง ๆ มาก"

แม่ "ทนต่อไป"

ลูกสาว "เราทนไม่ไหวแล้ว"

ลูกสาวเดินไปไล่พังบ้านต่าง ๆ ของชาวบ้านไปจนหน้าปากซอย

คนเดินผ่าน "จะทำลายบ้านซอยถัดไปอีกไม๊?"

ลูกสาว "อย่าว่าแต่ซอยถัดไปเลย"