นิทานชาวสวน
คิดถึงแมว (๓)
แมวหน้าบ้านตัวแรกที่เข้ามาในบ้านคือนังด่างขาวดำ มันเดินท้องโย้อยู่ไม่นาน ก็ออกลูกซุกไว้ในพุ่มไม้ ได้ยินแต่เสียงร้อง พอหามันเจอ มันก็คาบลูกย้ายไปนอนที่อื่น เจออีกก็ย้ายอีก เพราะบ้านเรามีเนื้อที่ด้านหน้าที่ไม่ได้ดูแล ปลูกต้นไม้หรือทำเป็นสนามหญ้า นอกจากต้นอะไรที่มันขึ้นเอง จึงดูรกรุงรัง ส่วนหลังบ้านก็เป็นเตียงและชั้นวางของที่เก็บสัมภาระจิปาถะ เป็นที่แมวอาศัยนอนได้สบาย
จนกระทั่งลูกแมวลืมตา และออกมานอนกินนมที่ลานหน้าบ้าน จึงนับได้ว่ามันมีลูกสี่ตัว เป็นตัวผู้ทั้งหมด มีสีขาวสลับดำแต่ไม่เหมือนกันทุกตัว เจ้าตัวโตได้ชื่อว่าเจ้าหูขาว ตัวรองชื่อเจ้าหูดำ ตัวที่สามชื่อเจ้าซ่า และตัวสุดท้ายตาบอดข้างหนึ่ง จึงได้ชื่อเจ้าเดี่ยว อยู่ต่อมาจนเลิกกินนมแม่ไม่นาน เจ้าเดี่ยวก็หายไปก่อน ส่วนเจ้าซ่าถูกรถเก๋งที่จอดในซอยหน้าบ้าน ถอยหลังทับขาหักยืนเดินไม่ได้ จึงอุ้มเข้ามานอนใต้ร่มไม้ในบ้าน หาอาหารหาน้ำ มาวางไว้ให้กิน จนรอดตายลุกขึ้นเดินได้วิ่งได้อย่างปกติ แล้วก็อยู่ในบ้านไม่ค่อยจะออกไปไหน ส่วนนังด่างแม่ของมันก็เข้าออกนอกบ้านในบ้านตามสบาย
วันหนึ่งเจ้าหูดำกลับจากไปเที่ยวนอกบ้าน ก็เห็นว่ามันมีร่องรอยไฟไหม้ที่หน้าอกและช่วงท้อง คล้ายกับไปวิ่งข้ามกองไฟมา มันนอนเลียรักษาแผลทุกวันจนหายดี แล้วก็ออกไปหากินนอกบ้าน และไม่กลับมา คงจะเบื่อหน้าเจ้าพี่น้องสองตัวที่แย่งมันกิน ส่วนเจ้าหูขาวตัวโตออกไปติดสาวบ้านอื่น เลยไปอาศัยอยู่กับเขาที่ซอยถัดไป เจ้าซ่าจึงเป็นใหญ่ในบ้าน ไล่เจ้าทองดำไปอยู่หลังบ้าน
เจ้าหูขาวหายไปนานพอควร ก็กลับมาด้วยอาการผอมโกรก รู้สึกว่าจะมีแผลในปาก จากการต่อสู้แย่งตัวเมีย คงจะกินอาหารไม่ค่อยได้ เราก็ทนเวทนาไม่ได้ พาไปหาหมอที่คลินิก หมอก็ฉีดยาให้เข็มหนึ่ง แล้วก็ให้มาฉีดอีกสองครั้ง เมื่อกลับบ้านก็มีทีท่าว่าแข็งแรงขึ้นไม่เดินโซเซเหมือนเมื่อกลับมาใหม่ ๆ คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ฉีดเข้าไป สองเข็ม แต่ยังไม่ทันได้ฉีดเข็มที่สาม มันก็หมดแรงนอนอยู่กับที่ และไม่กินข้าว กินน้ำ แล้วก็หมดอายุขัยไปอีกตัวหนึ่ง
ทางด้านเจ้าผู้ร้ายสองตัวคือ เจ้าลายกับเจ้าเหลือง เมื่อต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่กันหลายครั้งแล้ว เจ้าลายแก่กว่าสู้ไม่ได้ เจ้าเหลืองจึงเป็นนักเลงประจำบ้าน ต่อมาก็มีเจ้าแด่นเข้ามาไล่เจ้าเหลืองไป และไล่ต้อนเจ้าซ่าวิ่งหัวซุกหัวซุน จนเจ้าซ่าเป็นหนุ่มขึ้นก็ฮึดสู้ เผอิญเจ้าแด่นเจ็บเป็นแผลที่เท้าหน้าซ้าย ต้องยอมหมอบให้เจ้าซ่าข่มขู่บ้าง และสุดท้ายก็หายไปไม่เข้ามากินอาหารอีกเลย
วันหนึ่งเราไปเจอเจ้าหูดำเดินอยู่ในซอยถัดไป ตัวผอมซี่โครงขึ้น แต่พอจะจำสัญลักษณ์ของมันได้ จึงร้องเรียกชื่อ มันก็ขานรับแล้ววิ่งมาหา ไม่รู้ว่ามันอาศัยอยู่บ้านไหน แต่ก็เดินตามเรามารออยู่หน้าบ้าน เราก็เอาอาหารมาให้มันกิน มันก็กินและมากินเกือบทุกวัน โดยไม่ย่างกรายเข้ามาในบ้าน ที่เจ้าซ่าเป็นใหญ่อยู่ตัวเดียว แต่ไม่นานนักมันก็หายไปอีก คราวนี้ก็ไม่กลับมาให้เห็นหน้าเลย
ในระหว่างนี้ก็มีลูกแมวเพิ่มขึ้นในบ้านอีกหลายตระกูล ซึ่งเป็นลูกของ นังด่าง นังสีอ่อน นางสีเทา และนังสามสี ที่อยู่หน้าบ้านทั้งสิ้น ต้องค่อย ๆ นึกว่าครอกไหนมาก่อนมาหลัง ในช่วงเวลาทั้งหมด ร่วมยี่สิบปี
ในยามที่ไม่รู้จะทำอะไรให้เป็นประโยชน์แก่ตนเอง ก็นั่งรำลึกนึกถึงแมวดีกว่า เพราะมีจำนวนน้อยกว่าคนที่พบแล้วพราก จากกันไปตามวิถีชีวิตของแต่ละคน ซึ่งล้วนแต่เป็นเพื่อนรักทั้งสิ้น และเขาเหล่านั้นยังอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ.
##########
วางเมื่อ ๒๑ มิ.ย.๕๖ เวลา ๐๔.๕๕
นิทานชาวสวน ๒๑ มิ.ย.๕๖
คิดถึงแมว (๓)
แมวหน้าบ้านตัวแรกที่เข้ามาในบ้านคือนังด่างขาวดำ มันเดินท้องโย้อยู่ไม่นาน ก็ออกลูกซุกไว้ในพุ่มไม้ ได้ยินแต่เสียงร้อง พอหามันเจอ มันก็คาบลูกย้ายไปนอนที่อื่น เจออีกก็ย้ายอีก เพราะบ้านเรามีเนื้อที่ด้านหน้าที่ไม่ได้ดูแล ปลูกต้นไม้หรือทำเป็นสนามหญ้า นอกจากต้นอะไรที่มันขึ้นเอง จึงดูรกรุงรัง ส่วนหลังบ้านก็เป็นเตียงและชั้นวางของที่เก็บสัมภาระจิปาถะ เป็นที่แมวอาศัยนอนได้สบาย
จนกระทั่งลูกแมวลืมตา และออกมานอนกินนมที่ลานหน้าบ้าน จึงนับได้ว่ามันมีลูกสี่ตัว เป็นตัวผู้ทั้งหมด มีสีขาวสลับดำแต่ไม่เหมือนกันทุกตัว เจ้าตัวโตได้ชื่อว่าเจ้าหูขาว ตัวรองชื่อเจ้าหูดำ ตัวที่สามชื่อเจ้าซ่า และตัวสุดท้ายตาบอดข้างหนึ่ง จึงได้ชื่อเจ้าเดี่ยว อยู่ต่อมาจนเลิกกินนมแม่ไม่นาน เจ้าเดี่ยวก็หายไปก่อน ส่วนเจ้าซ่าถูกรถเก๋งที่จอดในซอยหน้าบ้าน ถอยหลังทับขาหักยืนเดินไม่ได้ จึงอุ้มเข้ามานอนใต้ร่มไม้ในบ้าน หาอาหารหาน้ำ มาวางไว้ให้กิน จนรอดตายลุกขึ้นเดินได้วิ่งได้อย่างปกติ แล้วก็อยู่ในบ้านไม่ค่อยจะออกไปไหน ส่วนนังด่างแม่ของมันก็เข้าออกนอกบ้านในบ้านตามสบาย
วันหนึ่งเจ้าหูดำกลับจากไปเที่ยวนอกบ้าน ก็เห็นว่ามันมีร่องรอยไฟไหม้ที่หน้าอกและช่วงท้อง คล้ายกับไปวิ่งข้ามกองไฟมา มันนอนเลียรักษาแผลทุกวันจนหายดี แล้วก็ออกไปหากินนอกบ้าน และไม่กลับมา คงจะเบื่อหน้าเจ้าพี่น้องสองตัวที่แย่งมันกิน ส่วนเจ้าหูขาวตัวโตออกไปติดสาวบ้านอื่น เลยไปอาศัยอยู่กับเขาที่ซอยถัดไป เจ้าซ่าจึงเป็นใหญ่ในบ้าน ไล่เจ้าทองดำไปอยู่หลังบ้าน
เจ้าหูขาวหายไปนานพอควร ก็กลับมาด้วยอาการผอมโกรก รู้สึกว่าจะมีแผลในปาก จากการต่อสู้แย่งตัวเมีย คงจะกินอาหารไม่ค่อยได้ เราก็ทนเวทนาไม่ได้ พาไปหาหมอที่คลินิก หมอก็ฉีดยาให้เข็มหนึ่ง แล้วก็ให้มาฉีดอีกสองครั้ง เมื่อกลับบ้านก็มีทีท่าว่าแข็งแรงขึ้นไม่เดินโซเซเหมือนเมื่อกลับมาใหม่ ๆ คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ฉีดเข้าไป สองเข็ม แต่ยังไม่ทันได้ฉีดเข็มที่สาม มันก็หมดแรงนอนอยู่กับที่ และไม่กินข้าว กินน้ำ แล้วก็หมดอายุขัยไปอีกตัวหนึ่ง
ทางด้านเจ้าผู้ร้ายสองตัวคือ เจ้าลายกับเจ้าเหลือง เมื่อต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่กันหลายครั้งแล้ว เจ้าลายแก่กว่าสู้ไม่ได้ เจ้าเหลืองจึงเป็นนักเลงประจำบ้าน ต่อมาก็มีเจ้าแด่นเข้ามาไล่เจ้าเหลืองไป และไล่ต้อนเจ้าซ่าวิ่งหัวซุกหัวซุน จนเจ้าซ่าเป็นหนุ่มขึ้นก็ฮึดสู้ เผอิญเจ้าแด่นเจ็บเป็นแผลที่เท้าหน้าซ้าย ต้องยอมหมอบให้เจ้าซ่าข่มขู่บ้าง และสุดท้ายก็หายไปไม่เข้ามากินอาหารอีกเลย
วันหนึ่งเราไปเจอเจ้าหูดำเดินอยู่ในซอยถัดไป ตัวผอมซี่โครงขึ้น แต่พอจะจำสัญลักษณ์ของมันได้ จึงร้องเรียกชื่อ มันก็ขานรับแล้ววิ่งมาหา ไม่รู้ว่ามันอาศัยอยู่บ้านไหน แต่ก็เดินตามเรามารออยู่หน้าบ้าน เราก็เอาอาหารมาให้มันกิน มันก็กินและมากินเกือบทุกวัน โดยไม่ย่างกรายเข้ามาในบ้าน ที่เจ้าซ่าเป็นใหญ่อยู่ตัวเดียว แต่ไม่นานนักมันก็หายไปอีก คราวนี้ก็ไม่กลับมาให้เห็นหน้าเลย
ในระหว่างนี้ก็มีลูกแมวเพิ่มขึ้นในบ้านอีกหลายตระกูล ซึ่งเป็นลูกของ นังด่าง นังสีอ่อน นางสีเทา และนังสามสี ที่อยู่หน้าบ้านทั้งสิ้น ต้องค่อย ๆ นึกว่าครอกไหนมาก่อนมาหลัง ในช่วงเวลาทั้งหมด ร่วมยี่สิบปี
ในยามที่ไม่รู้จะทำอะไรให้เป็นประโยชน์แก่ตนเอง ก็นั่งรำลึกนึกถึงแมวดีกว่า เพราะมีจำนวนน้อยกว่าคนที่พบแล้วพราก จากกันไปตามวิถีชีวิตของแต่ละคน ซึ่งล้วนแต่เป็นเพื่อนรักทั้งสิ้น และเขาเหล่านั้นยังอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ.
##########
วางเมื่อ ๒๑ มิ.ย.๕๖ เวลา ๐๔.๕๕