สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ในพันทิพย์ทุกคน
ตอนนี้เราเอง อายุ 36 ปี ทำงานเป็นข้าราชการ แต่งงานมีครอบครัว มีลูก 1 คน อาศัยอยู่บ้านแม่ และมีน้องชาย 1 คน ซึ่ง แม่ได้สร้างบ้าน แยกออกไปให้ อีกหลังหนึ่งใกล้ๆ กัน เนื่องจากน้องชายมีพฤติกรรมที่ชอบเปิดเพลงเสียงดัง ทำห้องรกเหม็นออกมาถึงข้างนอก (ไม่รู้อยู่ไปได้ไง) และเพื่อนๆ ก็ชอบมาหา กินเหล้า สูบบุหรี่ อัดกันอยู่ในห้องไม่เคยเกรงใจ เสียสุขภาพจิตมากๆ จนตอนนี้ออกไปอยู่บ้านที่เขาสร้างให้ (แบบอย่างดีเลยแหละ) พฤติกรรมก็เหมือนเดิม แต่แค่ไม่ต้องมาคอยระแวงว่าใครจะเดินเข้าเดินออกบ้านที่เรากะแม่อยู่ แต่กลางคืนดึกดื่นน้องชายก็จะมาหาของกินในครัว ทำกับข้าวกินทุกคืน ไม่ได้หวงกินแต่ว่า ไม่เคยเป็นเวลาเลย กลางวันเขากินกิน อยู๋กันก็ไม่กิน พอปิดบ้านไม่ก็ดึกเข้ามากิน มันรำคาญ ไม่เคยช่วยเก็บกวาด ล้าง กินแล้วทิ้งเรี่ยราดเหมือนว่า คนที่บ้านนี้เป็นคนคอยรับใช้ คอยเก็บคอยล้างให้ ชีวิต
โครตเจ้าชายเลย แล้วตอนนี้อยู๋บ้านแม่ก็ดูแลแม่ อยู่เป็นเพื่อนกันไปจนแก่ แต่เราต้องทนให้น้องมาเข้าๆ ออกๆ บ้านไม่รู้จักเวลาแบบนี้ไปถึงเมื่อไร และในเวลาที่แม่ไม่อยู่กับเราแล้ว เราจะต้องมานั่งดูแลน้องชายคนนี้มั้ย ทั้งที่มันเองก็ทำงานเองได้ บ้านก็มีแยกให้ไปแล้ว แต่ความเกรงใจไม่เคยมีให้ใครในครอบครัว และเพื่อนมันก็เห็นว่าจะสำคัญกว่าคนในครอบครัวทุกคนเลย
เราต้องทำยังไงดี ขอความเห็นของเพื่อนๆ ด้วยนะคะ
จำเป็นมั้ยที่จะต้องดูแลน้องไปตลอดชีวิต
ตอนนี้เราเอง อายุ 36 ปี ทำงานเป็นข้าราชการ แต่งงานมีครอบครัว มีลูก 1 คน อาศัยอยู่บ้านแม่ และมีน้องชาย 1 คน ซึ่ง แม่ได้สร้างบ้าน แยกออกไปให้ อีกหลังหนึ่งใกล้ๆ กัน เนื่องจากน้องชายมีพฤติกรรมที่ชอบเปิดเพลงเสียงดัง ทำห้องรกเหม็นออกมาถึงข้างนอก (ไม่รู้อยู่ไปได้ไง) และเพื่อนๆ ก็ชอบมาหา กินเหล้า สูบบุหรี่ อัดกันอยู่ในห้องไม่เคยเกรงใจ เสียสุขภาพจิตมากๆ จนตอนนี้ออกไปอยู่บ้านที่เขาสร้างให้ (แบบอย่างดีเลยแหละ) พฤติกรรมก็เหมือนเดิม แต่แค่ไม่ต้องมาคอยระแวงว่าใครจะเดินเข้าเดินออกบ้านที่เรากะแม่อยู่ แต่กลางคืนดึกดื่นน้องชายก็จะมาหาของกินในครัว ทำกับข้าวกินทุกคืน ไม่ได้หวงกินแต่ว่า ไม่เคยเป็นเวลาเลย กลางวันเขากินกิน อยู๋กันก็ไม่กิน พอปิดบ้านไม่ก็ดึกเข้ามากิน มันรำคาญ ไม่เคยช่วยเก็บกวาด ล้าง กินแล้วทิ้งเรี่ยราดเหมือนว่า คนที่บ้านนี้เป็นคนคอยรับใช้ คอยเก็บคอยล้างให้ ชีวิตโครตเจ้าชายเลย แล้วตอนนี้อยู๋บ้านแม่ก็ดูแลแม่ อยู่เป็นเพื่อนกันไปจนแก่ แต่เราต้องทนให้น้องมาเข้าๆ ออกๆ บ้านไม่รู้จักเวลาแบบนี้ไปถึงเมื่อไร และในเวลาที่แม่ไม่อยู่กับเราแล้ว เราจะต้องมานั่งดูแลน้องชายคนนี้มั้ย ทั้งที่มันเองก็ทำงานเองได้ บ้านก็มีแยกให้ไปแล้ว แต่ความเกรงใจไม่เคยมีให้ใครในครอบครัว และเพื่อนมันก็เห็นว่าจะสำคัญกว่าคนในครอบครัวทุกคนเลย
เราต้องทำยังไงดี ขอความเห็นของเพื่อนๆ ด้วยนะคะ